Homer, Odyssey, Book 11 1:

"αὐτὰρ ἐπεί ῥ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δῖαν, ἐν δ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ, ἐν δὲ τὰ μῆλα λαβόντες ἐβήσαμεν, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βαίνομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες.? ἡμῖν δ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο ἴκμενον οὖρον ἱεί πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον, Κίρκη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα. ἡμεῖς δ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα ἥμεθα: τὴν δ ἄνεμός τε κυβερνήτης τ ἴθυνε. τῆς δὲ πανημερίης τέταθ ἱστία ποντοπορούσης: δύσετό τ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί.?