Homer, Odyssey, Book 10 66:

"ὣσ ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων· διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, μή τί τοι ἡγεμόνοσ γε ποθὴ παρὰ νηὶ μελέσθω, ἱστὸν δὲ στήσασ, ἀνά θ’ ἱστία λευκὰ πετάσσασ ἧσθαι· τὴν δέ κέ τοι πνοιὴ Βορέαο φέρῃσιν. ἀλλ’ ὁπότ’ ἂν δὴ νηὶ δι’ Ὠκεανοῖο περήσῃσ, ἔνθ’ ἀκτή τε λάχεια καὶ ἄλσεα Περσεφονείησ, μακραί τ’ αἴγειροι καὶ ἰτέαι ὠλεσίκαρποι, νῆα μὲν αὐτοῦ κέλσαι ἐπ’ Ὠκεανῷ βαθυδίνῃ, αὐτὸσ δ’ εἰσ Αἴδεω ἰέναι δόμον εὐρώεντα. ἔνθα μὲν εἰσ Ἀχέροντα Πυριφλεγέθων τε ῥέουσιν Κώκυτόσ θ’, ὃσ δὴ Στυγὸσ ὕδατόσ ἐστιν ἀπορρώξ, πέτρη τε ξύνεσίσ τε δύω ποταμῶν ἐριδούπων· ἔνθα δ’ ἔπειθ’, ἡρ́ωσ, χριμφθεὶσ πέλασ, ὥσ σε κελεύω, βόθρον ὀρύξαι, ὅσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα, ἀμφ’ αὐτῷ δὲ χοὴν χεῖσθαι πᾶσιν νεκύεσσιν, πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέι οἴνῳ, τὸ τρίτον αὖθ’ ὕδατι· ἐπὶ δ’ ἄλφιτα λευκὰ παλύνειν. πολλὰ δὲ γουνοῦσθαι νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, ἐλθὼν εἰσ Ἰθάκην στεῖραν βοῦν, ἥ τισ ἀρίστη, ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τ’ ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν, Τειρεσίῃ δ’ ἀπάνευθεν ὀίν ἱερευσέμεν οἰῴ παμμέλαν’, ὃσ μήλοισι μεταπρέπει ὑμετέροισιν. αὐτὰρ ἐπὴν εὐχῇσι λίσῃ κλυτὰ ἔθνεα νεκρῶν, ἔνθ’ ὀίν ἀρνειὸν ῥέζειν θῆλύν τε μέλαιναν εἰσ Ἔρεβοσ στρέψασ, αὐτὸσ δ’ ἀπονόσφι τραπέσθαι ἱέμενοσ ποταμοῖο ῥοάων· ἔνθα δὲ πολλαὶ ψυχαὶ ἐλεύσονται νεκύων κατατεθνηώτων. δὴ τότ’ ἔπειθ’ ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι μῆλα, τὰ δὴ κατάκειτ’ ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντασ κατακῆαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοῖσιν, ἰφθίμῳ τ’ Αἴδῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ· αὐτὸσ δὲ ξίφοσ ὀξὺ ἐρυσσάμενοσ παρὰ μηροῦ ἧσθαι, μηδὲ ἐᾶν νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα αἵματοσ ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. ἔνθα τοι αὐτίκα μάντισ ἐλεύσεται, ὄρχαμε λαῶν, ὅσ κέν τοι εἴπῃσιν ὁδὸν καὶ μέτρα κελεύθου νόστον θ’, ὡσ ἐπὶ πόντον ἐλεύσεαι ἰχθυόεντα.