Homer, Odyssey, Book 10 1:

(호메로스, 오디세이아, Book 10 1:)

"Αἰολίην δ’ ἐσ νῆσον ἀφικόμεθ’· ἔνθα δ’ ἔναιεν Αἰόλοσ Ἱπποτάδησ, φίλοσ ἀθανάτοισι θεοῖσιν, πλωτῇ ἐνὶ νήσῳ· πᾶσαν δέ τέ μιν πέρι τεῖχοσ χάλκεον ἄρρηκτον, λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη. τοῦ καὶ δώδεκα παῖδεσ ἐνὶ μεγάροισ γεγάασιν, ἓξ μὲν θυγατέρεσ, ἓξ δ’ υἱέεσ ἡβώοντεσ· ἔνθ’ ὅ γε θυγατέρασ πόρεν υἱάσιν εἶναι ἀκοίτισ. οἱ δ’ αἰεὶ παρὰ πατρὶ φίλῳ καὶ μητέρι κεδνῇ δαίνυνται, παρὰ δέ σφιν ὀνείατα μυρία κεῖται, κνισῆεν δέ τε δῶμα περιστεναχίζεται αὐλῇ ἤματα· νύκτασ δ’ αὖτε παρ’ αἰδοίῃσ ἀλόχοισιν εὕδουσ’ ἔν τε τάπησι καὶ ἐν τρητοῖσι λέχεσσι. καὶ μὲν τῶν ἱκόμεσθα πόλιν καὶ δώματα καλά. μῆνα δὲ πάντα φίλει με καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα, Ἴλιον Ἀργείων τε νέασ καὶ νόστον Ἀχαιῶν· καὶ μὲν ἐγὼ τῷ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα. ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼν ὁδὸν ᾔτεον ἠδ’ ἐκέλευον πεμπέμεν, οὐδέ τι κεῖνοσ ἀνήνατο, τεῦχε δὲ πομπήν. δῶκε δέ μ’ ἐκδείρασ ἀσκὸν βοὸσ ἐννεώροιο, ἔνθα δὲ βυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευθα· κεῖνον γὰρ ταμίην ἀνέμων ποίησε Κρονίων, ἠμὲν παυέμεναι ἠδ’ ὀρνύμεν, ὅν κ’ ἐθέλῃσι. νηὶ δ’ ἐνὶ γλαφυρῇ κατέδει μέρμιθι φαεινῇ ἀργυρέῃ, ἵνα μή τι παραπνεύσῃ ὀλίγον περ· αὐτὰρ ἐμοὶ πνοιὴν Ζεφύρου προέηκεν ἀῆναι, ὄφρα φέροι νῆάσ τε καὶ αὐτούσ· οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλεν ἐκτελέειν· αὐτῶν γὰρ ἀπωλόμεθ’ ἀφραδίῃσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION