Homer, Odyssey, Book 9 45:

(호메로스, 오디세이아, Book 9 45:)

"κριὲ πέπον, τί μοι ὧδε διὰ σπέοσ ἔσσυο μήλων ὕστατοσ; οὔ τι πάροσ γε λελειμμένοσ ἔρχεαι οἰῶν, ἀλλὰ πολὺ πρῶτοσ νέμεαι τέρεν’ ἄνθεα ποίησ μακρὰ βιβάσ, πρῶτοσ δὲ ῥοὰσ ποταμῶν ἀφικάνεισ, πρῶτοσ δὲ σταθμόνδε λιλαίεαι ἀπονέεσθαι ἑσπέριοσ· νῦν αὖτε πανύστατοσ. ἦ σύ γ’ ἄνακτοσ ὀφθαλμὸν ποθέεισ, τὸν ἀνὴρ κακὸσ ἐξαλάωσε σὺν λυγροῖσ ἑτάροισι δαμασσάμενοσ φρένασ οἴνῳ, Οὖτισ, ὃν οὔ πώ φημι πεφυγμένον εἶναι ὄλεθρον. εἰ δὴ ὁμοφρονέοισ ποτιφωνήεισ τε γένοιο εἰπεῖν ὅππῃ κεῖνοσ ἐμὸν μένοσ ἠλασκάζει· τῷ κέ οἱ ἐγκέφαλόσ γε διὰ σπέοσ ἄλλυδισ ἄλλῃ θεινομένου ῥαίοιτο πρὸσ οὔδεϊ, κὰδ δέ κ’ ἐμὸν κῆρ λωφήσειε κακῶν, τά μοι οὐτιδανὸσ πόρεν Οὖτισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION