Homer, Odyssey, Book 9 43:

(호메로스, 오디세이아, Book 9 43:)

"ὣσ ἄρ’ ἔφαν ἀπιόντεσ, ἐμὸν δ’ ἐγέλασσε φίλον κῆρ, ὡσ ὄνομ’ ἐξαπάτησεν ἐμὸν καὶ μῆτισ ἀμύμων. Κύκλωψ δὲ στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι χερσὶ ψηλαφόων ἀπὸ μὲν λίθον εἷλε θυράων, αὐτὸσ δ’ εἰνὶ θύρῃσι καθέζετο χεῖρε πετάσσασ, εἴ τινά που μετ’ ὀέσσι λάβοι στείχοντα θύραζε· οὕτω γάρ πού μ’ ἤλπετ’ ἐνὶ φρεσὶ νήπιον εἶναι. αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον, ὅπωσ ὄχ’ ἄριστα γένοιτο, εἴ τιν’ ἑταίροισιν θανάτου λύσιν ἠδ’ ἐμοὶ αὐτῷ εὑροίμην· πάντασ δὲ δόλουσ καὶ μῆτιν ὕφαινον ὥσ τε περὶ ψυχῆσ· μέγα γὰρ κακὸν ἐγγύθεν ἠε͂ν. ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή. ἄρσενεσ ὀιέσ ἦσαν ἐυτρεφέεσ, δασύμαλλοι, καλοί τε μεγάλοι τε, ἰοδνεφὲσ εἶροσ ἔχοντεσ· τοὺσ ἀκέων συνέεργον ἐυστρεφέεσσι λύγοισιν, τῇσ ἔπι Κύκλωψ εὗδε πέλωρ, ἀθεμίστια εἰδώσ, σύντρεισ αἰνύμενοσ· ὁ μὲν ἐν μέσῳ ἄνδρα φέρεσκε, τὼ δ’ ἑτέρω ἑκάτερθεν ἴτην σώοντεσ ἑταίρουσ. τρεῖσ δὲ ἕκαστον φῶτ’ ὀιέσ φέρον· αὐτὰρ ἐγώ γε ‐ ἀρνειὸσ γὰρ ἐήν μήλων ὄχ’ ἄριστοσ ἁπάντων, τοῦ κατὰ νῶτα λαβών, λασίην ὑπὸ γαστέρ’ ἐλυσθεὶσ κείμην· αὐτὰρ χερσὶν ἀώτου θεσπεσίοιο νωλεμέωσ στρεφθεὶσ ἐχόμην τετληότι θυμῷ. ὣσ τότε μὲν στενάχοντεσ ἐμείναμεν Ηὦ δῖαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION