Homer, Odyssey, Book 9 38:

"ἦ καὶ ἀνακλινθεὶς πέσεν ὕπτιος, αὐτὰρ ἔπειτα κεῖτ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος ᾕρει πανδαμάτωρ:? φάρυγος δ ἐξέσσυτο οἶνος ψωμοί τ ἀνδρόμεοι: ὁ δ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων. καὶ τότ ἐγὼ τὸν μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα πολλῆς, ἡο῀ς θερμαίνοιτο: ἔπεσσι δὲ πάντας ἑταίρους θάρσυνον, μή τίς μοι ὑποδείσας ἀναδύη. ἀλλ ὅτε δὴ τάχ ὁ μοχλὸς ἐλάινος ἐν πυρὶ μέλλεν ἅψεσθαι, χλωρός περ ἐών, διεφαίνετο δ αἰνῶς, καὶ τότ ἐγὼν ἆσσον φέρον ἐκ πυρός, ἀμφὶ δ ἑταῖροι ἵσταντ: αὐτὰρ θάρσος ἐνέπνευσεν μέγα δαίμων. οἱ μὲν μοχλὸν ἑλόντες ἐλάινον, ὀξὺν ἐπ ἄκρῳ, ὀφθαλμῷ ἐνέρεισαν: ἐγὼ δ ἐφύπερθεν ἐρεισθεὶς δίνεον, ὡς ὅτε τις τρυπῷ δόρυ νήιον ἀνὴρ τρυπάνῳ, οἱ δέ τ ἔνερθεν ὑποσσείουσιν ἱμάντι ἁψάμενοι ἑκάτερθε, τὸ δὲ τρέχει ἐμμενὲς αἰεί. ὣς τοῦ ἐν ὀφθαλμῷ πυριήκεα μοχλὸν ἑλόντες δινέομεν, τὸν δ αἷμα περίρρεε θερμὸν ἐόντα. πάντα δέ οἱ βλέφαρ ἀμφὶ καὶ ὀφρύας εὗσεν ἀυτμὴ γλήνης καιομένης, σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι. ὡς δ ὅτ ἀνὴρ χαλκεὺς πέλεκυν μέγαν ἠὲ σκέπαρνον εἰν ὕδατι ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα φαρμάσσων: τὸ γὰρ αὖτε σιδήρου γε κράτος ἐστίν ὣς τοῦ σίζ ὀφθαλμὸς ἐλαϊνέῳ περὶ μοχλῷ. σμερδαλέον δὲ μέγ ᾤμωξεν, περὶ δ ἰάχε πέτρη, ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεθ: αὐτὰρ ὁ μοχλὸν ἐξέρυς ὀφθαλμοῖο πεφυρμένον αἵματι πολλῷ. τὸν μὲν ἔπειτ ἔρριψεν ἀπὸ ἑό χερσὶν ἀλύων, αὐτὰρ ὁ Κύκλωπας μεγάλ ἤπυεν, οἵ ῥά μιν ἀμφὶς ᾤκεον ἐν σπήεσσι δι ἄκριας ἠνεμοέσσας. οἱ δὲ βοῆς ἀίοντες ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος, ἱστάμενοι δ εἴροντο περὶ σπέος ὅττι ἑ κήδοι:?