Homer, Odyssey, Book 9 27:

(호메로스, 오디세이아, Book 9 27:)

"ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οὐδὲν ἀμείβετο νηλέι θυμῷ, ἀλλ’ ὅ γ’ ἀναί̈ξασ ἑτάροισ ἐπὶ χεῖρασ ἰάλλε, σὺν δὲ δύω μάρψασ ὥσ τε σκύλακασ ποτὶ γαίῃ κόπτ’· ἐκ δ’ ἐγκέφαλοσ χαμάδισ ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν. τοὺσ δὲ διὰ μελεϊστὶ ταμὼν ὡπλίσσατο δόρπον· ἤσθιε δ’ ὥσ τε λέων ὀρεσίτροφοσ, οὐδ’ ἀπέλειπεν, ἔγκατά τε σάρκασ τε καὶ ὀστέα μυελόεντα. ἡμεῖσ δὲ κλαίοντεσ ἀνεσχέθομεν Διὶ χεῖρασ, σχέτλια ἔργ’ ὁρόωντεσ, ἀμηχανίη δ’ ἔχε θυμόν. αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδὺν ἀνδρόμεα κρέ’ ἔδων καὶ ἐπ’ ἄκρητον γάλα πίνων, κεῖτ’ ἔντοσθ’ ἄντροιο τανυσσάμενοσ διὰ μήλων. τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατὰ μεγαλήτορα θυμὸν ἆσσον ἰών, ξίφοσ ὀξὺ ἐρυσσάμενοσ παρὰ μηροῦ, οὐτάμεναι πρὸσ στῆθοσ, ὅθι φρένεσ ἧπαρ ἔχουσι, χείρ’ ἐπιμασσάμενοσ· ἕτεροσ δέ με θυμὸσ ἔρυκεν. αὐτοῦ γάρ κε καὶ ἄμμεσ ἀπωλόμεθ’ αἰπὺν ὄλεθρον· οὐ γάρ κεν δυνάμεσθα θυράων ὑψηλάων χερσὶν ἀπώσασθαι λίθον ὄβριμον, ὃν προσέθηκεν. ὣσ τότε μὲν στενάχοντεσ ἐμείναμεν Ηὦ δῖαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION