Homer, Odyssey, Book 9 1:

(호메로스, 오디세이아, Book 9 1:)

τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ· "Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ τοιοῦδ’ οἱο͂σ ὅδ’ ἐστί, θεοῖσ ἐναλίγκιοσ αὐδήν. οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅτ’ ἐυφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι· τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι. σοὶ δ’ ἐμὰ κήδεα θυμὸσ ἐπετράπετο στονόεντα εἴρεσθ’, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενοσ στεναχίζω· τί πρῶτόν τοι ἔπειτα, τί δ’ ὑστάτιον καταλέξω; κήδε’ ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνεσ. νῦν δ’ ὄνομα πρῶτον μυθήσομαι, ὄφρα καὶ ὑμεῖσ εἴδετ’, ἐγὼ δ’ ἂν ἔπειτα φυγὼν ὕπο νηλεὲσ ἦμαρ ὑμῖν ξεῖνοσ ἐώ καὶ ἀπόπροθι δώματα ναίων. εἴμ’ Ὀδυσεὺσ Λαερτιάδησ, ὃσ πᾶσι δόλοισιν ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέοσ οὐρανὸν ἵκει. ναιετάω δ’ Ἰθάκην ἐυδείελον· ἐν δ’ ὄροσ αὐτῇ Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπέσ· ἀμφὶ δὲ νῆσοι πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι, Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθοσ. αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται πρὸσ ζόφον, αἱ δέ τ’ ἄνευθε πρὸσ ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε, τρηχεῖ’, ἀλλ’ ἀγαθὴ κουροτρόφοσ· οὔ τοι ἐγώ γε ἧσ γαίησ δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι. ἦ μέν μ’ αὐτόθ’ ἔρυκε Καλυψώ, δῖα θεάων, ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι· ὣσ δ’ αὔτωσ Κίρκη κατερήτυεν ἐν μεγάροισιν Αἰαίη δολόεσσα, λιλαιομένη πόσιν εἶναι· ἀλλ’ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον. ὣσ οὐδὲν γλύκιον ἧσ πατρίδοσ οὐδὲ τοκήων γίγνεται, εἴ περ καί τισ ἀπόπροθι πίονα οἶκον γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων. εἰ δ’ ἄγε τοι καὶ νόστον ἐμὸν πολυκηδέ’ ἐνίσπω, ὅν μοι Ζεὺσ ἐφέηκεν ἀπὸ Τροίηθεν ἰόντι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION