Homer, Odyssey, Book 8 29:

αὐτὰρ ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν ἀμφ’ Ἄρεοσ φιλότητοσ εὐστεφάνου τ’ Ἀφροδίτησ, ὡσ τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι λάθρῃ, πολλὰ δ’ ἔδωκε, λέχοσ δ’ ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν Ἡφαίστοιο ἄνακτοσ. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελοσ ἦλθεν Ἥλιοσ, ὅ σφ’ ἐνόησε μιγαζομένουσ φιλότητι. Ἥφαιστοσ δ’ ὡσ οὖν θυμαλγέα μῦθον ἄκουσε, βῆ ῥ’ ἴμεν ἐσ χαλκεῶνα κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων, ἐν δ’ ἔθετ’ ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺσ ἀρρήκτουσ ἀλύτουσ, ὄφρ’ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένοσ Ἄρει, βῆ ῥ’ ἴμεν ἐσ θάλαμον, ὅθι οἱ φίλα δέμνι’ ἔκειτο, ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ· πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο, ἠύτ’ ἀράχνια λεπτά, τά γ’ οὔ κέ τισ οὐδὲ ἴδοιτο, οὐδὲ θεῶν μακάρων· πέρι γὰρ δολόεντα τέτυκτο. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν, εἴσατ’ ἴμεν ἐσ Λῆμνον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων. οὐδ’ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε χρυσήνιοσ Ἄρησ, ὡσ ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα· βῆ δ’ ἰέναι πρὸσ δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο ἰσχανόων φιλότητοσ ἐυστεφάνου Κυθερείησ. ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸσ ἐρισθενέοσ Κρονίωνοσ ἐρχομένη κατ’ ἄρ’ ἕζεθ’· ὁ δ’ εἴσω δώματοσ ᾔει, ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε·