Homer, Odyssey, Book 5 44:

(호메로스, 오디세이아, Book 5 44:)

"ὤ μοι, ἐπεὶ δὴ γαῖαν ἀελπέα δῶκεν ἰδέσθαι Ζεύσ, καὶ δὴ τόδε λαῖτμα διατμήξασ ἐπέρησα, ἔκβασισ οὔ πῃ φαίνεθ’ ἁλὸσ πολιοῖο θύραζε· ἔκτοσθεν μὲν γὰρ πάγοι ὀξέεσ, ἀμφὶ δὲ κῦμα βέβρυχεν ῥόθιον, λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη, ἀγχιβαθὴσ δὲ θάλασσα, καὶ οὔ πωσ ἔστι πόδεσσι στήμεναι ἀμφοτέροισι καὶ ἐκφυγέειν κακότητα· μή πώσ μ’ ἐκβαίνοντα βάλῃ λίθακι ποτὶ πέτρῃ κῦμα μέγ’ ἁρπάξαν· μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή. εἰ δέ κ’ ἔτι προτέρω παρανήξομαι, ἤν που ἐφεύρω ἠιόνασ τε παραπλῆγασ λιμένασ τε θαλάσσησ, δείδω μή μ’ ἐξαῦτισ ἀναρπάξασα θύελλα πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρῃ βαρέα στενάχοντα, ἠέ τί μοι καὶ κῆτοσ ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων ἐξ ἁλόσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ τρέφει κλυτὸσ Ἀμφιτρίτη· οἶδα γάρ, ὥσ μοι ὀδώδυσται κλυτὸσ ἐννοσίγαιοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION