Homer, Odyssey, Book 5 24:

ἦμοσ δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλοσ Ηὤσ, αὐτίχ’ ὁ μὲν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕννυτ’ Ὀδυσσεύσ, αὐτὴ δ’ ἀργύφεον φᾶροσ μέγα ἕννυτο νύμφη, λεπτὸν καὶ χαρίεν, περὶ δὲ ζώνην βάλετ’ ἰξυῖ καλὴν χρυσείην, κεφαλῇ δ’ ἐφύπερθε καλύπτρην. καὶ τότ’ Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μήδετο πομπήν· δῶκέν οἱ πέλεκυν μέγαν, ἄρμενον ἐν παλάμῃσι, χάλκεον, ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ στειλειὸν περικαλλὲσ ἐλάινον, εὖ ἐναρηρόσ· δῶκε δ’ ἔπειτα σκέπαρνον ἐύξοον· ἦρχε δ’ ὁδοῖο νήσου ἐπ’ ἐσχατιῆσ, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ’ αἴγειρόσ τ’, ἐλάτη τ’ ἦν οὐρανομήκησ, αὐᾶ πάλαι, περίκηλα, τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶσ. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δεῖξ’, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει, ἡ μὲν ἔβη πρὸσ δῶμα Καλυψώ, δῖα θεάων, αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα· θοῶσ δέ οἱ ἤνυτο ἔργον. εἴκοσι δ’ ἔκβαλε πάντα, πελέκκησεν δ’ ἄρα χαλκῷ, ξέσσε δ’ ἐπισταμένωσ καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν. τόφρα δ’ ἔνεικε τέρετρα Καλυψώ, δῖα θεάων· τέτρηνεν δ’ ἄρα πάντα καὶ ἡρ́μοσεν ἀλλήλοισιν, γόμφοισιν δ’ ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονίῃσιν ἄρασσεν. ὅσσον τίσ τ’ ἔδαφοσ νηὸσ τορνώσεται ἀνὴρ φορτίδοσ εὐρείησ, ἐὺ εἰδὼσ τεκτοσυνάων, τόσσον ἔπ’ εὐρεῖαν σχεδίην ποιήσατ’ Ὀδυσσεύσ. ἴκρια δὲ στήσασ, ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσι, ποίει· ἀτὰρ μακρῇσιν ἐπηγκενίδεσσι τελεύτα. ἐν δ’ ἱστὸν ποίει καὶ ἐπίκριον ἄρμενον αὐτῷ· πρὸσ δ’ ἄρα πηδάλιον ποιήσατο, ὄφρ’ ἰθύνοι. φράξε δέ μιν ῥίπεσσι διαμπερὲσ οἰσυί̈νῃσι κύματοσ εἶλαρ ἔμεν· πολλὴν δ’ ἐπεχεύατο ὕλην. τόφρα δὲ φάρε’ ἔνεικε Καλυψώ, δῖα θεάων, ἱστία ποιήσασθαι· ὁ δ’ εὖ τεχνήσατο καὶ τά. ἐν δ’ ὑπέρασ τε κάλουσ τε πόδασ τ’ ἐνέδησεν ἐν αὐτῇ, μοχλοῖσιν δ’ ἄρα τήν γε κατείρυσεν εἰσ ἅλα δῖαν.