Homer, Odyssey, Book 5 11:

(호메로스, 오디세이아, Book 5 11:)

ὣσ φάτο, ῥίγησεν δὲ Καλυψώ, δῖα θεάων, καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "σχέτλιοί ἐστε, θεοί, ζηλήμονεσ ἔξοχον ἄλλων, οἵ τε θεαῖσ ἀγάασθε παρ’ ἀνδράσιν εὐνάζεσθαι ἀμφαδίην, ἤν τίσ τε φίλον ποιήσετ’ ἀκοίτην. ὣσ μὲν ὅτ’ Ὠρίων’ ἕλετο ῥοδοδάκτυλοσ Ηὤσ, τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοὶ ῥεῖα ζώοντεσ, ἡο͂σ ἐν Ὀρτυγίῃ χρυσόθρονοσ Ἄρτεμισ ἁγνὴ οἷσ ἀγανοῖσ βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν. ὣσ δ’ ὁπότ’ Ιἀσίωνι ἐυπλόκαμοσ Δημήτηρ, ᾧ θυμῷ εἴξασα, μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ νειῷ ἔνι τριπόλῳ· οὐδὲ δὴν ἠε͂ν ἄπυστοσ Ζεύσ, ὅσ μιν κατέπεφνε βαλὼν ἀργῆτι κεραυνῷ. ὥσ δ’ αὖ νῦν μοι ἄγασθε, θεοί, βροτὸν ἄνδρα παρεῖναι. τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα περὶ τρόπιοσ βεβαῶτα οἰο͂ν, ἐπεί οἱ νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ Ζεὺσ ἔλσασ ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντεσ ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, τὸν δ’ ἄρα δεῦρ’ ἄνεμόσ τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε. τὸν μὲν ἐγὼ φίλεόν τε καὶ ἔτρεφον, ἠδὲ ἔφασκον θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα. ἀλλ’ ἐπεὶ οὔ πωσ ἔστι Διὸσ νόον αἰγιόχοιο οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθ’ ἁλιῶσαι, ἐρρέτω, εἴ μιν κεῖνοσ ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει, πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον· πέμψω δέ μιν οὔ πῃ ἐγώ γε· οὐ γάρ μοι πάρα νῆεσ ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ. αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποθήσομαι, οὐδ’ ἐπικεύσω, ὥσ κε μάλ’ ἀσκηθὴσ ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION