Homer, Odyssey, Book 4 62:

(호메로스, 오디세이아, Book 4 62:)

"ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπεν· υἱὸσ Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκία ναίων· τὸν δ’ ἴδον ἐν νήσῳ θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντα, νύμφησ ἐν μεγάροισι Καλυψοῦσ, ἥ μιν ἀνάγκῃ ἴσχει· ὁ δ’ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι· οὐ γάρ οἱ πάρα νῆεσ ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ. σοι δ’ οὐ θέσφατόν ἐστι, διοτρεφὲσ ὦ Μενέλαε, Ἄργει ἐν ἱπποβότῳ θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν, ἀλλά σ’ ἐσ Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίησ ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ, τῇ περ ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν· οὐ νιφετόσ, οὔτ’ ἂρ χειμὼν πολὺσ οὔτε ποτ’ ὄμβροσ, ἀλλ’ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντοσ ἀήτασ Ὠκεανὸσ ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνθρώπουσ· οὕνεκ’ ἔχεισ Ἑλένην καί σφιν γαμβρὸσ Διόσ ἐσσι. "ὣσ εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα. αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆασ ἅμ’ ἀντιθέοισ ἑτάροισιν ἠιά, πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι. αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, δόρπον θ’ ὁπλισάμεσθ’, ἐπί τ’ ἤλυθεν ἀμβροσίη νύξ, δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσησ. ἦμοσ δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλοσ Ηὤσ, νῆασ μὲν πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰσ ἅλα δῖαν, ἐν δ’ ἱστοὺσ τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηυσὶν ἐίσῃσ, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντεσ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον· ἑξῆσ δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖσ. ἂψ δ’ εἰσ Αἰγύπτοιο διιπετέοσ ποταμοῖο στῆσα νέασ, καὶ ἔρεξα τεληέσσασ ἑκατόμβασ. αὐτὰρ ἐπεὶ κατέπαυσα θεῶν χόλον αἰὲν ἐόντων, χεῦ’ Ἀγαμέμνονι τύμβον, ἵν’ ἄσβεστον κλέοσ εἰή. ταῦτα τελευτήσασ νεόμην, ἔδοσαν δέ μοι οὖρον ἀθάνατοι, τοί μ’ ὦκα φίλην ἐσ πατρίδ’ ἔπεμψαν. ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον ἐνὶ μεγάροισιν ἐμοῖσιν, ὄφρα κεν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται· καὶ τότε σ’ εὖ πέμψω, δώσω δέ τοι ἀγλαὰ δῶρα, τρεῖσ ἵππουσ καὶ δίφρον ἐύξοον· αὐτὰρ ἔπειτα δώσω καλὸν ἄλεισον, ἵνα σπένδῃσθα θεοῖσιν ἀθανάτοισ ἐμέθεν μεμνημένοσ ἤματα πάντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION