Homer, Odyssey, Book 3 24:

τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα· "Μέντορ, μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα κηδόμενοί περ· κείνῳ δ’ οὐκέτι νόστοσ ἐτήτυμοσ, ἀλλά οἱ ἤδη φράσσαντ’ ἀθάνατοι θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν. νῦν δ’ ἐθέλω ἔποσ ἄλλο μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι Νέστορ’, ἐπεὶ περὶ οἶδε δίκασ ἠδὲ φρόνιν ἄλλων· τρὶσ γὰρ δή μίν φασιν ἀνάξασθαι γένε’ ἀνδρῶν· ὥσ τέ μοι ἀθάνατοσ ἰνδάλλεται εἰσοράασθαι. ὦ Νέστορ Νηληϊάδη, σὺ δ’ ἀληθὲσ ἐνίσπεσ· πῶσ ἔθαν’ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων; ποῦ Μενέλαοσ ἐήν; τίνα δ’ αὐτῷ μήσατ’ ὄλεθρον Αἴγισθοσ δολόμητισ, ἐπεὶ κτάνε πολλὸν ἀρείω; ἦ οὐκ Ἄργεοσ ἠε͂ν Ἀχαιικοῦ, ἀλλά πῃ ἄλλῃ πλάζετ’ ἐπ’ ἀνθρώπουσ, ὁ δὲ θαρσήσασ κατέπεφνε;