Homer, Odyssey, Book 2 26:

(호메로스, 오디세이아, Book 2 26:)

"Τηλέμαχ’, οὐδ’ ὄπιθεν κακὸσ ἔσσεαι οὐδ’ ἀνοήμων, εἰ δή τοι σοῦ πατρὸσ ἐνέστακται μένοσ ἠύ, οἱο͂σ κεῖνοσ ἐήν τελέσαι ἔργον τε ἔποσ τε· οὔ τοι ἔπειθ’ ἁλίη ὁδὸσ ἔσσεται οὐδ’ ἀτέλεστοσ. εἰ δ’ οὐ κείνου γ’ ἐσσὶ γόνοσ καὶ Πηνελοπείησ, οὐ σέ γ’ ἔπειτα ἐόλπα τελευτήσειν, ἃ μενοινᾷσ. παῦροι γάρ τοι παῖδεσ ὁμοῖοι πατρὶ πέλονται, οἱ πλέονεσ κακίουσ, παῦροι δέ τε πατρὸσ ἀρείουσ. ἀλλ’ ἐπεὶ οὐδ’ ὄπιθεν κακὸσ ἔσσεαι οὐδ’ ἀνοήμων, οὐδέ σε πάγχυ γε μῆτισ Ὀδυσσῆοσ προλέλοιπεν, ἐλπωρή τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα. τῶ νῦν μνηστήρων μὲν ἐά βουλήν τε νόον τε ἀφραδέων, ἐπεὶ οὔ τι νοήμονεσ οὐδὲ δίκαιοι· οὐδέ τι ἴσασιν θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν, ὃσ δή σφι σχεδόν ἐστιν, ἐπ’ ἤματι πάντασ ὀλέσθαι. σοὶ δ’ ὁδὸσ οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται ἣν σὺ μενοινᾷσ· τοῖοσ γάρ τοι ἑταῖροσ ἐγὼ πατρώιόσ εἰμι, ὅσ τοι νῆα θοὴν στελέω καὶ ἅμ’ ἕψομαι αὐτόσ. ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸσ δώματ’ ἰὼν μνηστῆρσιν ὁμίλει, ὅπλισσόν τ’ ἠιά καὶ ἄγγεσιν ἄρσον ἅπαντα, οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι, καὶ ἄλφιτα, μυελὸν ἀνδρῶν, δέρμασιν ἐν πυκινοῖσιν· ἐγὼ δ’ ἀνὰ δῆμον ἑταίρουσ αἶψ’ ἐθελοντῆρασ συλλέξομαι. εἰσὶ δὲ νῆεσ πολλαὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, νέαι ἠδὲ παλαιαί· τάων μέν τοι ἐγὼν ἐπιόψομαι ἥ τισ ἀρίστη, ὦκα δ’ ἐφοπλίσσαντεσ ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION