Homer, Odyssey, Book 2 12:

(호메로스, 오디세이아, Book 2 12:)

τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα· "Ἀντίνο’, οὔ πωσ ἔστι δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι ἥ μ’ ἔτεχ’, ἥ μ’ ἔθρεψε· πατὴρ δ’ ἐμὸσ ἄλλοθι γαίησ, ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκε· κακὸν δέ με πόλλ’ ἀποτίνειν Ἰκαρίῳ, αἴ κ’ αὐτὸσ ἑκὼν ἀπὸ μητέρα πέμψω. ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸσ κακὰ πείσομαι, ἄλλα δὲ δαίμων δώσει, ἐπεὶ μήτηρ στυγερὰσ ἀρήσετ’ ἐρινῦσ οἴκου ἀπερχομένη· νέμεσισ δέ μοι ἐξ ἀνθρώπων ἔσσεται· ὣσ οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω. ὑμέτεροσ δ’ εἰ μὲν θυμὸσ νεμεσίζεται αὐτῶν, ἔξιτέ μοι μεγάρων, ἄλλασ δ’ ἀλεγύνετε δαῖτασ ὑμὰ κτήματ’ ἔδοντεσ ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκουσ. εἰ δ’ ὑμῖν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον ἔμμεναι, ἀνδρὸσ ἑνὸσ βίοτον νήποινον ὀλέσθαι, κείρετ’· ἐγὼ δὲ θεοὺσ ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντασ, αἴ κέ ποθι Ζεὺσ δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι. νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION