Homer, Odyssey, Book 2 5:

(호메로스, 오디세이아, Book 2 5:)

"ὦ γέρον, οὐχ ἑκὰσ οὗτοσ ἀνήρ, τάχα δ’ εἴσεαι αὐτόσ, ὃσ λαὸν ἤγειρα· μάλιστα δέ μ’ ἄλγοσ ἱκάνει. οὔτε τιν’ ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυον ἐρχομένοιο, ἥν χ’ ὑμῖν σάφα εἴπω, ὅτε πρότερόσ γε πυθοίμην, οὔτε τι δήμιον ἄλλο πιφαύσκομαι οὐδ’ ἀγορεύω, ἀλλ’ ἐμὸν αὐτοῦ χρεῖοσ, ὅ μοι κακὰ ἔμπεσεν οἴκῳ δοιά· τὸ μὲν πατέρ’ ἐσθλὸν ἀπώλεσα, ὅσ ποτ’ ἐν ὑμῖν τοίσδεσσιν βασίλευε, πατὴρ δ’ ὣσ ἤπιοσ ἠε͂ν· νῦν δ’ αὖ καὶ πολὺ μεῖζον, ὃ δὴ τάχα οἶκον ἅπαντα πάγχυ διαρραίσει, βίοτον δ’ ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει. μητέρι μοι μνηστῆρεσ ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ, τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἱε͂σ, οἳ ἐνθάδε γ’ εἰσὶν ἄριστοι, οἳ πατρὸσ μὲν ἐσ οἶκον ἀπερρίγασι νέεσθαι Ἰκαρίου, ὥσ κ’ αὐτὸσ ἐεδνώσαιτο θύγατρα, δοίη δ’ ᾧ κ’ ἐθέλοι καί οἱ κεχαρισμένοσ ἔλθοι· οἱ δ’ εἰσ ἡμέτερον πωλεύμενοι ἤματα πάντα, βοῦσ ἱερεύοντεσ καὶ ὀίσ καὶ πίονασ αἶγασ εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον μαψιδίωσ· τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπ’ ἀνήρ, οἱο͂σ Ὀδυσσεὺσ ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι. ἡμεῖσ δ’ οὔ νύ τι τοῖοι ἀμυνέμεν· ἦ καὶ ἔπειτα λευγαλέοι τ’ ἐσόμεσθα καὶ οὐ δεδαηκότεσ ἀλκήν. ἦ τ’ ἂν ἀμυναίμην, εἴ μοι δύναμίσ γε παρείη. οὐ γὰρ ἔτ’ ἀνσχετὰ ἔργα τετεύχαται, οὐδ’ ἔτι καλῶσ οἶκοσ ἐμὸσ διόλωλε. νεμεσσήθητε καὶ αὐτοί, ἄλλουσ τ’ αἰδέσθητε περικτίονασ ἀνθρώπουσ, οἳ περιναιετάουσι· θεῶν δ’ ὑποδείσατε μῆνιν, μή τι μεταστρέψωσιν ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα. λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ἠδὲ Θέμιστοσ, ἥ τ’ ἀνδρῶν ἀγορὰσ ἠμὲν λύει ἠδὲ καθίζει· σχέσθε, φίλοι, καί μ’ οἰο͂ν ἐάσατε πένθεϊ λυγρῷ τείρεσθ’, εἰ μή πού τι πατὴρ ἐμὸσ ἐσθλὸσ Ὀδυσσεὺσ δυσμενέων κάκ’ ἔρεξεν ἐυκνήμιδασ Ἀχαιούσ, τῶν μ’ ἀποτινύμενοι κακὰ ῥέζετε δυσμενέοντεσ, τούτουσ ὀτρύνοντεσ. ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἰή ὑμέασ ἐσθέμεναι κειμήλιά τε πρόβασίν τε. εἴ χ’ ὑμεῖσ γε φάγοιτε, τάχ’ ἄν ποτε καὶ τίσισ εἰή· τόφρα γὰρ ἂν κατὰ ἄστυ ποτιπτυσσοίμεθα μύθῳ χρήματ’ ἀπαιτίζοντεσ, ἑώσ κ’ ἀπὸ πάντα δοθείη· νῦν δέ μοι ἀπρήκτουσ ὀδύνασ ἐμβάλλετε θυμῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION