Homer, Odyssey, Book 1 25:

τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα· "ξεῖν’, ἦ τοι μὲν ταῦτα φίλα φρονέων ἀγορεύεισ, ὥσ τε πατὴρ ᾧ παιδί, καὶ οὔ ποτε λήσομαι αὐτῶν. ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, ἐπειγόμενόσ περ ὁδοῖο, ὄφρα λοεσσάμενόσ τε τεταρπόμενόσ τε φίλον κῆρ, δῶρον ἔχων ἐπὶ νῆα κίῃσ, χαίρων ἐνὶ θυμῷ, τιμῆεν, μάλα καλόν, ὅ τοι κειμήλιον ἔσται ἐξ ἐμεῦ, οἱᾶ φίλοι ξεῖνοι ξείνοισι διδοῦσι.