Homer, Odyssey, Book 1 22:

(호메로스, 오디세이아, Book 1 22:)

τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα· "ξεῖν’, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷσ, μέλλεν μέν ποτε οἶκοσ ὅδ’ ἀφνειὸσ καὶ ἀμύμων ἔμμεναι, ὄφρ’ ἔτι κεῖνοσ ἀνὴρ ἐπιδήμιοσ ἠε͂ν· νῦν δ’ ἑτέρωσ ἐβόλοντο θεοὶ κακὰ μητιόωντεσ, οἳ κεῖνον μὲν ἀίστον ἐποίησαν περὶ πάντων ἀνθρώπων, ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ ὧδ’ ἀκαχοίμην, εἰ μετὰ οἷσ ἑτάροισι δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ, ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν. τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί, ἠδέ κε καὶ ᾧ παιδὶ μέγα κλέοσ ἤρατ’ ὀπίσσω. νῦν δέ μιν ἀκλειῶσ ἁρ́πυιαι ἀνηρείψαντο· οἴχετ’ ἀίστοσ ἄπυστοσ, ἐμοὶ δ’ ὀδύνασ τε γόουσ τε κάλλιπεν. οὐδέ τι κεῖνον ὀδυρόμενοσ στεναχίζω οἰο͂ν, ἐπεί νύ μοι ἄλλα θεοὶ κακὰ κήδε’ ἔτευξαν. ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι, Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, ἠδ’ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν, τόσσοι μητέρ’ ἐμὴν μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον. ἡ δ’ οὔτ’ ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον οὔτε τελευτὴν ποιῆσαι δύναται· τοὶ δὲ φθινύθουσιν ἔδοντεσ οἶκον ἐμόν· τάχα δή με διαρραίσουσι καὶ αὐτόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION