Epictetus, Works, book 2, Περὶ ἀνομολογίασ. 22:

πυθέσθω μου καὶ ὁ δυσεντερικόσ, εἰ χρήσιμον ὄξοσ, ἐρῶ ὅτι χρήσιμον. "ἐμοὶ οὖν χρήσιμον; ἐρῶ "οὔ". ζήτησον πρῶτον σταλῆναί σου τὸ ῥεῦμα, τὰ ἑλκύδρια ἀπουλωθῆναι. καὶ ὑμεῖσ, ἄνδρεσ, τὰ ἕλκη πρῶτον θεραπεύετε, τὰ ῥεύματα ἐπιστήσατε, ἠρεμήσατε τῇ διανοίᾳ, ἀπερίσπαστον αὐτὴν ἐνέγκατε εἰσ τὴν σχολήν· καὶ γνώσεσθε οἱάν ἰσχὺν ὁ λόγοσ ἔχει.