헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́19́

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ μέχρι λόγου μόνον ἀναλαμβάνοντασ τὰ τῶν φιλοσόφων.)

Ὁ κυριεύων λόγοσ ἀπὸ τοιούτων τινῶν ἀφορμῶν ἠρωτῆσθαι φαίνεται· κοινῆσ γὰρ οὔσησ μάχησ τοῖσ τρισὶ τούτοισ πρὸσ ἄλληλα, τῷ [τὸ] πᾶν παρεληλυθὸσ ἀληθὲσ ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τῷ [ἀ]δυνατῷ ἀδύνατον μὴ ἀκολουθεῖν καὶ τῷ [] δυνατὸν εἶναι ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται, συνιδὼν τὴν μάχην ταύτην ὁ Διόδωροσ τῇ τῶν πρώτων δυεῖν πιθανότητι συνεχρήσατο πρὸσ παράστασιν τοῦ μηδὲν εἶναι δυνατόν, ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται. λοιπὸν ὁ μέν τισ ταῦτα τηρήσει τῶν δυεῖν, ὅτι ἔστι τέ τι δυνατόν, ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται, καὶ δυνατῷ ἀδύνατον οὐκ ἀκολουθεῖ·

οὐ πᾶν δὲ παρεληλυθὸσ ἀληθὲσ ἀναγκαῖόν ἐστιν, καθάπερ οἱ περὶ Κλεάνθην φέρεσθαι δοκοῦσιν, οἷσ ἐπὶ πολὺ συνηγόρησεν Ἀντίπατροσ. οἱ δὲ τἆλλα δύο, ὅτι δυνατόν τ’ ἐστίν, ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται, καὶ πᾶν παρεληλυθὸσ ἀληθὲσ ἀναγκαῖόν ἐστιν, δυνατῷ δ’ ἀδύνατον ἀκολουθεῖ.

τὰ τρία δ’ ἐκεῖνα τηρῆσαι ἀμήχανον διὰ τὸ κοινὴν εἶναι αὐτῶν μάχην.

Ἂν οὖν τίσ μου πύθηται " 3σὺ δὲ ποῖα αὐτῶν τηρεῖσ; ἀποκρινοῦμαι πρὸσ αὐτὸν ὅτι οὐκ οἶδα·

παρείληφα δ’ ἱστορίαν τοιαύτην, ὅτι Διόδωροσ μὲν ἐκεῖνα ἐτήρει, οἱ δὲ περὶ Πανθοίδην οἶμαι καὶ Κλεάνθην τὰ ἄλλα, οἱ δὲ περὶ Χρύσιππον τὰ ἄλλα. "σὺ οὖν τί;

οὐδὲ γέγονα πρὸσ τούτῳ, τῷ βασανίσαι τὴν ἐμαυτοῦ φαντασίαν καὶ συγκρῖναι τὰ λεγόμενα καὶ δόγμα τι ἐμαυτοῦ ποιήσασθαι κατὰ τὸν τόπον. διὰ τοῦτο οὐδὲν διαφέρω τοῦ γραμματικοῦ. "τίσ ἦν ὁ τοῦ Ἕκτοροσ πατήρ;

γράφει δὲ περὶ τῶν αὐτῶν δοκῶ καὶ Ἑλλάνικοσ καὶ εἴ τισ ἄλλοσ τοιοῦτοσ. "Πρίαμοσ. " "τίνεσ ἀδελφοί; "Ἀλέξανδροσ καὶ Δηίφοβοσ. " "μήτηρ δ’ αὐτῶν τίσ; "Ἑκάβη. παρείληφα ταύτην τὴν ἱστορίαν. " "παρὰ τίνοσ; "παρ’ Ὁμήρου. " κἀγὼ περὶ τοῦ Κυριεύοντοσ τί ἄλλο ἔχω ἀνωτέρω;

ἀλλ’ ἂν ὦ κενόσ, μάλιστα ἐπὶ συμποσίῳ καταπλήσσομαι τοὺσ παρόντασ ἐξαριθμούμενοσ τοὺσ γεγραφότασ. "γέγραφεν δὲ καὶ Χρύσιπποσ θαυμαστῶσ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ Δυνατῶν.

καὶ Κλεάνθησ δ’ ἰδίᾳ γέγραφεν περὶ τούτου καὶ Ἀρχέδημοσ. γέγραφεν δὲ καὶ Ἀντίπατροσ, οὐ μόνον δ’ ἐν τοῖσ περὶ Δυνατῶν, ἀλλὰ καὶ κατ’ ἰδίαν ἐν τοῖσ περὶ τοῦ Κυριεύοντοσ. οὐκ ἀνέγνωκασ τὴν σύνταξιν;

"οὐκ ἀνέγνωκα. " "ἀνάγνωθι. " καὶ τί ὠφεληθήσεται; φλυαρότεροσ ἔσται καὶ ἀκαιρότεροσ ἢ νῦν ἐστιν. σοὶ γὰρ τί ἄλλο προσγέγονεν ἀναγνόντι; ποῖον δόγμα πεποίησαι κατὰ τὸν τόπον; ἀλλ’ ἐρεῖσ ἡμῖν Ἑλένην καὶ Πρίαμον καὶ τὴν τῆσ Καλυψοῦσ νῆσον τὴν οὔτε γενομένην οὔτ’ ἐσομένην. Καὶ ἐνταῦθα μὲν οὐδὲν μέγα τῆσ ἱστορίασ κρατεῖν, ἴδιον δὲ δόγμα μηδὲν πεποιῆσθαι. ἐπὶ τῶν ἠθικῶν δὲ πάσχομεν αὐτὸ πολὺ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τούτων.

"εἰπέ μοι περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν.

" "ἄκουε· Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμοσ Κικόνεσσι πέλασσεν. τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δὲ κακά, τὰ δ’ ἀδιάφορα. ἀγαθὰ μὲν οὖν αἱ ἀρεταὶ καὶ τὰ μετέχοντα αὐτῶν, κακὰ δὲ κακίαι καὶ τὰ μετέχοντα κακίασ, ἀδιάφορα δὲ τὰ μεταξὺ τούτων, πλοῦτοσ, ὑγίεια, ζωή, θάνατοσ, ἡδονή, πόνοσ.

" " 3πόθεν οἶδασ; "Ἑλλάνικοσ λέγει ἐν τοῖσ Αἰγυπτιακοῖσ.

" τί γὰρ διαφέρει τοῦτο εἰπεῖν ἢ ὅτι Διογένησ ἐν τῇ Ἠθικῇ ἢ Χρύσιπποσ ἢ Κλεάνθησ; βεβασάνικασ οὖν τι αὐτῶν καὶ δόγμα σεαυτοῦ πεποίησαι; δείκνυε πῶσ εἰώθασ ἐν πλοίῳ χειμάζεσθαι.

μέμνησαι ταύτησ τῆσ διαιρέσεωσ, ὅταν ψοφήσῃ τὸ ἱστίον καὶ ἀνακραυγάσαντί σοι κακόσχολόσ πωσ παραστὰσ εἴπῃ "λέγε μοι τοὺσ θεούσ σοι ἃ πρῴην ἔλεγεσ· μή τι κακία[σ] ἐστὶ τὸ ναυαγῆσαι, μή τι κακίασ μετέχον; " οὐκ ἄρασ ξύλον ἐνσείσεισ αὐτῷ;

"τί ἡμῖν καὶ σοί, ἄνθρωπε; ἀπολλύμεθα καὶ σὺ ἐλθὼν παίζεισ. " ἂν δέ σε ὁ Καῖσαρ μεταπέμψηται κατηγορούμενον, μέμνησαι τῆσ διαιρέσεωσ, ἄν τίσ σοι εἰσιόντι καὶ ὠχριῶντι ἅμα καὶ τρέμοντι προσελθὼν εἴπῃ "τί τρέμεισ, ἄνθρωπε;

περὶ τίνων σοί ἐστιν ὁ λόγοσ; μή τι ἔσω ὁ Καῖσαρ ἀρετὴν καὶ κακίαν τοῖσ εἰσερχομένοισ δίδωσι; "" 3τί μοι ἐμπαίζεισ καὶ σὺ πρὸσ τοῖσ ἐμοῖσ κακοῖσ; "ὅμωσ, φιλόσοφε, εἰπέ μοι, τί τρέμεισ;

οὐχὶ θάνατόσ ἐστι τὸ κινδυνευόμενον ἢ δεσμωτήριον ἢ πόνοσ τοῦ σώματοσ ἢ φυγὴ ἢ ἀδοξία; τί γὰρ ἄλλο; μή τι κακία, μή τι μέτοχον κακίασ; σὺ οὖν τίνα ταῦτα ἔλεγεσ;

"τί ἐμοὶ καὶ σοί, ἄνθρωπε; ἀρκεῖ ἐμοὶ τὰ ἐμὰ κακά. " καὶ καλῶσ λέγεισ. ἀρκεῖ γάρ σοι τὰ σὰ κακά, ἡ ἀγέννεια, ἡ δειλία, ἡ ἀλαζονεία, ἣν ἠλαζονεύου ἐν τῇ σχολῇ καθήμενοσ. τί τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἐκαλλωπίζου; τί Στωικὸν ἔλεγεσ σεαυτόν; Τηρεῖτε οὕτωσ ἑαυτοὺσ ἐν οἷσ ἐπράσσετε καὶ εὑρήσετε τίνοσ ἔσθ’ αἱρέσεωσ.

τοὺσ πλείστουσ ὑμῶν Ἐπικουρείουσ εὑρήσετε, ὀλίγουσ τινὰσ Περιπατητικοὺσ καὶ τούτουσ ἐκλελυμένουσ. ποῦ γὰρ ἵν’ ὑμεῖσ τὴν ἀρετὴν πᾶσιν τοῖσ ἄλλοισ ἴσην ἢ καὶ κρείττονα ἔργῳ ὑπολάβητε;

Στωικὸν δὲ δείξατέ μοι, εἴ τινα ἔχητε. ποῦ ἢ πῶσ;

ἀλλὰ τὰ λογάρια τὰ Στωικὰ λέγοντασ μυρίουσ. τὰ γὰρ Ἐπικούρεια αὐτοὶ οὗτοι χεῖρον λέγουσι; τὰ γὰρ Περιπατητικὰ οὐ καὶ αὐτὰ ὁμοίωσ ἀκριβοῦσιν; τίσ οὖν ἐστι Στωικόσ;

ὡσ λέγομεν ἀνδριάντα Φειδιακὸν τὸν τετυπωμένον κατὰ τὴν τέχνην τὴν Φειδίου, οὕτωσ τινά μοι δείξατε κατὰ τὰ δόγματα ἃ λαλεῖ τετυπωμένον. δείξατέ μοί τινα νοσοῦντα καὶ εὐτυχοῦντα, κινδυνεύοντα καὶ εὐτυχοῦντα, ἀποθνῄσκοντα καὶ εὐτυχοῦντα, πεφυγαδευμένον καὶ εὐτυχοῦντα, ἀδοξοῦντα καὶ εὐτυχοῦντα.

δείξατ’· ἐπιθυμῶ τινα νὴ τοὺσ θεοὺσ ἰδεῖν Στωικόν. ἀλλ’ οὐκ ἔχετε τὸν τετυπωμένον δεῖξαι·

τόν γε τυπούμενον δείξατε, τὸν ἐπὶ ταῦτα κεκλικότα. εὐεργετήσατέ με· μὴ φθονήσητε ἀνθρώπῳ γέροντι ἰδεῖν θέαμα, ὃ μέχρι νῦν οὐκ εἶδον. οἰέσθε ὅτι τὸν Δία τὸν Φειδίου δείξετε ἢ τὴν Ἀθηνᾶν, ἐλεφάντινον καὶ χρυσοῦν κατασκεύασμα.

ψυχὴν δειξάτω τισ ὑμῶν ἀνθρώπου θέλοντοσ ὁμογνωμονῆσαι τῷ θεῷ καὶ μηκέτι μήτε θεὸν μήτ’ ἄνθρωπον μέμφεσθαι, μὴ ἀποτυχεῖν τινοσ, μὴ περιπεσεῖν τινι, μὴ ὀργισθῆναι, μὴ φθονῆσαι, μὴ ζηλοτυπῆσαι τί γὰρ δεῖ περιπλέκειν; , θεὸν ἐξ ἀνθρώπου ἐπιθυμοῦντα γενέσθαι καὶ ἐν τῷ σωματίῳ τούτῳ τῷ νεκρῷ περὶ τῆσ πρὸσ τὸν Δία κοινωνίασ βουλευόμενον.

δείξατε. ἀλλὰ οὐκ ἔχετε. τί οὖν αὑτοῖσ ἐμπαίζετε καὶ τοὺσ ἄλλουσ κυβεύετε; καὶ περιθέμενοι σχῆμα ἀλλότριον περιπατεῖτε κλέπται καὶ λωποδύται τούτων τῶν οὐδὲν προσηκόντων ὀνομάτων καὶ πραγμάτων;

Καὶ νῦν ἐγὼ μὲν παιδευτήσ εἰμι ὑμέτεροσ, ὑμεῖσ δὲ παρ’ ἐμοὶ παιδεύεσθε. κἀγὼ μὲν ἔχω ταύτην τὴν ἐπιβολήν, ἀποτελέσαι ὑμᾶσ ἀκωλύτουσ, ἀναναγκάστουσ, ἀπαραποδίστουσ, ἐλευθέρουσ, εὐροοῦντασ, εὐδαιμονοῦντασ, εἰσ τὸν θεὸν ἀφορῶντασ ἐν παντὶ καὶ μικρῷ καὶ μεγάλῳ·

ὑμεῖσ δὲ ταῦτα μαθησόμενοι καὶ μελετήσοντεσ πάρεστε. διὰ τί οὖν οὐκ ἀνύετε τὸ ἔργον, εἰ καὶ ὑμεῖσ ἔχετ’ ἐπιβολὴν οἱάν δεῖ κἀγὼ πρὸσ τῇ ἐπιβολῇ καὶ παρασκευὴν οἱάν δεῖ;

τί τὸ λεῖπόν ἐστιν;

ὅταν ἴδω τέκτονα, ὅτῳ ὕλη πάρεστιν παρακειμένη, ἐκδέχομαι τὸ ἔργον. καὶ ἐνθάδε τοίνυν ὁ τέκτων ἐστίν, ἡ ὕλη ἐστίν· τί ἡμῖν λείπει; οὐκ ἔστι διδακτὸν τὸ πρᾶγμα;

διδακτόν. οὐκ ἔστιν οὖν ἐφ’ ἡμῖν; μόνον μὲν οὖν τῶν ἄλλων πάντων. οὔτε πλοῦτόσ ἐστιν ἐφ’ ἡμῖν οὔθ’ ὑγίεια οὔτε δόξα οὔτε ἄλλο τι ἁπλῶσ πλὴν ὀρθὴ χρῆσισ φαντασιῶν. τοῦτο ἀκώλυτον φύσει μόνον, τοῦτο ἀνεμπόδιστον. διὰ τί οὖν οὐκ ἀνύετε;

εἴπατέ μοι τὴν αἰτίαν. ἢ γὰρ παρ’ ἐμὲ γίνεται ἢ παρ’ ὑμᾶσ ἢ παρὰ τὴν φύσιν τοῦ πράγματοσ. αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἐνδεχόμενον καὶ μόνον ἐφ’ ἡμῖν. λοιπὸν οὖν ἢ παρ’ ἐμέ ἐστιν ἢ παρ’ ὑμᾶσ ἤ, ὅπερ ἀληθέστερον, παρ’ ἀμφοτέρουσ. τί οὖν; θέλετε ἀρξώμεθά ποτε τοιαύτην ἐπιβολὴν κομίζειν ἐνταῦθα;

τὰ μέχρι νῦν ἀφῶμεν. ἀρξώμεθα μόνον, πιστεύσατέ μοι, καὶ ὄψεσθε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ μέχρι λόγου μόνον ἀναλαμβάνοντασ τὰ τῶν φιλοσόφων.

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ μέχρι λόγου μόνον ἀναλαμβάνοντασ τὰ τῶν φιλοσόφων.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION