헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́11́

(에픽테토스, Works, book 2, Τίσ ἀρχὴ φιλοσοφίασ.)

Ἀρχὴ φιλοσοφίασ παρά γε τοῖσ ὡσ δεῖ καὶ κατὰ θύραν ἁπτομένοισ αὐτῆσ συναίσθησισ τῆσ αὑτοῦ ἀσθενείασ καὶ ἀδυναμίασ περὶ τὰ ἀναγκαῖα. ὀρθογωνίου μὲν γὰρ τριγώνου ἢ διέσεωσ ἡμιτονίου οὐδεμίαν φύσει ἔννοιαν ἥκομεν ἔχοντεσ, ἀλλ’ ἔκ τινοσ τεχνικῆσ παραλήψεωσ διδασκόμεθα ἕκαστον αὐτῶν καὶ διὰ τοῦτο οἱ μὴ εἰδότεσ αὐτὰ οὐδ’ οἰόνται εἰδέναι.

ἀγαθοῦ δὲ καὶ κακοῦ καὶ καλοῦ καὶ αἰσχροῦ καὶ πρέποντοσ καὶ ἀπρεποῦσ καὶ εὐδαιμονίασ καὶ προσήκοντοσ καὶ ἐπιβάλλοντοσ καὶ ὅ τι δεῖ ποιῆσαι καὶ ὅ τι οὐ δεῖ ποιῆσαι τίσ οὐκ ἔχων ἔμφυτον ἔννοιαν ἐλήλυθεν;

διὰ τοῦτο πάντεσ χρώμεθα τοῖσ ὀνόμασιν καὶ ἐφαρμόζειν πειρώμεθα τὰσ προλήψεισ ταῖσ ἐπὶ μέρουσ οὐσίαισ.

καλῶσ ἐποίησεν, δεόντωσ, οὐ δεόντωσ·

ἠτύχησεν, εὐτύχησεν· ἄδικόσ ἐστιν, δίκαιόσ ἐστιν. τίσ ἡμῶν φείδεται τούτων τῶν ὀνομάτων; τίσ ἡμῶν ἀναβάλλεται τὴν χρῆσιν αὐτῶν μέχρι μάθῃ καθάπερ τῶν περὶ τὰσ γραμμὰσ ἢ τοὺσ φθόγγουσ οἱ οὐκ εἰδότεσ; τούτου δ’ αἴτιον τὸ ἥκειν ἤδη τινὰ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ κατὰ τὸν τόπον ὥσπερ δεδιδαγμένουσ, ἀφ’ ὧν ὁρμώμενοι καὶ τὴν οἰήσιν προσειλήφαμεν.

‐ Διὰ γάρ, φησίν, οὐκ οἶδα ἐγὼ τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν;

οὐκ ἔχω ἔννοιαν αὐτοῦ; ‐ Ἔχεισ. ‐ Οὐκ ἐφαρμόζω τοῖσ ἐπὶ μέρουσ; ‐ Ἐφαρμόζεισ. ‐ Οὐ καλῶσ οὖν ἐφαρμόζω; ‐ Ἐνταῦθά ἐστι τὸ ζήτημα πᾶν καὶ οἰήσισ ἐνταῦθα προσγίνεται.

ἀφ’ ὁμολογουμένων γὰρ ὁρμώμενοι τούτων ἐπὶ τὸ ἀμφισβητούμενον προάγουσιν ὑπὸ τῆσ ἀκαταλλήλου ἐφαρμογῆσ. ὡσ εἴ γε καὶ τοῦτο ἔτι πρὸσ ἐκείνοισ ἐκέκτηντο, τί ἐκώλυεν αὐτοὺσ εἶναι τελείουσ;

νῦν δ’ ἐπεὶ δοκεῖσ ὅτι καὶ καταλλήλωσ ἐφαρμόζεισ τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ, εἰπέ μοι, πόθεν τοῦτο λαμβάνεισ;

‐ Ὅτι δοκεῖ μοι. ‐ Τουτὶ οὖν ᾧτινι οὐ δοκεῖ, καὶ οἰέται καὶ αὐτὸσ ἐφαρμόζειν καλῶσ· ἢ οὐκ οἰέται; ‐ Οἰέται.

‐ Δύνασθε οὖν περὶ ὧν τὰ μαχόμενα δοξάζετε ἀμφότεροι καταλλήλωσ ἐφαρμόζειν τὰσ προλήψεισ; ‐ Οὐ δυνάμεθα.

‐ Ἔχεισ οὖν δεῖξαί τι ἡμῖν πρὸσ τὸ αὐτὰσ ἐφαρμόζειν ἄμεινον ἀνωτέρω τοῦ δοκεῖν σοι; ὁ δὲ μαινόμενοσ ἄλλα τινὰ ποιεῖ ἢ τὰ δοκοῦντά οἱ καλά; κἀκείνῳ οὖν ἀρκεῖ τοῦτο τὸ κριτήριον; ‐ Οὐκ ἀρκεῖ. ‐ Ἐλθὼν οὖν ἐπί τι ἀνωτέρω τοῦ δοκεῖν τί τοῦτό ἐστιν Ἴδ’ ἀρχὴ φιλοσοφίασ· αἴσθησισ μάχησ τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ τῶν ἀνθρώπων καὶ ζήτησισ τοῦ παρ’ ὃ γίνεται ἡ μάχη καὶ κατάγνωσισ καὶ ἀπιστία πρὸσ τὸ ψιλῶσ δοκοῦν, ἔρευνα δέ τισ περὶ τὸ δοκοῦν εἰ ὀρθῶσ δοκεῖ καὶ εὑρ́εσισ κανόνοσ τινόσ, οἱο͂ν ἐπὶ βαρῶν τὸν ζυγὸν εὑρ́ομεν, οἱο͂ν ἐπὶ εὐθέων καὶ στρεβλῶν τὴν στάθμην.

‐ Τοῦτ’ ἔστιν ἀρχὴ φιλοσοφίασ;

πάντα καλῶσ ἔχει τὰ δοκοῦντα ἅπασι; ‐ Καὶ πῶσ δυνατὸν τὰ μαχόμενα καλῶσ ἔχειν; οὐκοῦν οὐ πάντα, ἀλλὰ τὰ ἡμῖν δοκοῦντα. τί μᾶλλον ἢ τὰ Σύροισ, τί μᾶλλον ἢ τὰ Αἰγυπτίοισ, τί μᾶλλον ἢ τὰ ἐμοὶ φαινόμενα ἢ τὰ τῷ δεῖνι;

‐ Οὐδὲν μᾶλλον. ‐ Οὐκ ἄρα ἀρκεῖ τὸ δοκοῦν ἑκάστῳ πρὸσ τὸ εἶναι· οὐδὲ γὰρ ἐπὶ βαρῶν ἢ μέτρων ψιλῇ τῇ ἐμφάσει ἀρκούμεθα, ἀλλὰ κανόνα τινὰ ἐφ’ ἑκάστου εὑρ́ομεν. ἐνταῦθ’ οὖν οὐδεὶσ κανὼν ἀνωτέρω τοῦ δοκεῖν;

καὶ πῶσ οἱο͂́ν τε ἀτέκμαρτα εἶναι καὶ ἀνεύρετα τὰ ἀναγκαιότατα ἐν ἀνθρώποισ; ‐ Ἔστιν οὖν. ‐ Καὶ διὰ τί οὐ ζητοῦμεν αὐτὸν καὶ ἀνευρίσκομεν καὶ ἀνευρόντεσ λοιπὸν ἀπαραβάτωσ χρώμεθα δίχα αὐτοῦ μηδὲ τὸν δάκτυλον ἐκτείνοντεσ;

τοῦτο γάρ, οἶμαι, ἐστὶν ὃ εὑρεθὲν ἀπαλλάσσει μανίασ τοὺσ μόνῳ τῷ δοκεῖν μέτρῳ πάντων χρωμένουσ, ἵνα λοιπὸν ἀπό τινων γνωρίμων καὶ διευκρινημένων ὁρμώμενοι χρώμεθα ἐπὶ τῶν ἐπὶ μέρουσ διηρθρωμέναισ ταῖσ προλήψεσι.

Τίσ ὑποπέπτωκεν οὐσία περὶ ἧσ ζητοῦμεν; ‐ Ἡδονή.

‐ Ὕπαγε αὐτὴν τῷ κανόνι, βάλε εἰσ τὸν ζυγόν.

τὸ ἀγαθὸν δεῖ εἶναι τοιοῦτον, ἐφ’ ᾧ θαρρεῖν ἄξιον καὶ ᾧ πεποιθέναι; ‐ Δεῖ. ‐ Ἀβεβαίῳ οὖν τινι θαρρεῖν ἄξιον; ‐ Οὔ.

‐ Μή τι οὖν βέβαιον ἡ ἡδονή; ‐ Οὔ. ‐ Ἆρον οὖν καὶ βάλε ἔξω ἐκ τοῦ ζυγοῦ καὶ ἀπέλασον τῆσ χώρασ τῶν ἀγαθῶν μακράν. εἰ δ’ οὐκ ὀξυβλεπτεῖσ καὶ ἕν σοι ζυγὸν οὐκ ἀρκεῖ, φέρε ἄλλο.

ἐπὶ τῷ ἀγαθῷ ἄξιον ἐπαίρεσθαι; ‐ Ναί. ‐ Ἐφ’ ἡδονῇ οὖν παρούσῃ ἄξιον ἐπαίρεσθαι; βλέπε μὴ εἴπῃσ ὅτι ἄξιον· εἰ δὲ μή, οὐκέτι σε οὐδὲ τοῦ ζυγοῦ ἄξιον ἡγήσομαι. οὕτωσ κρίνεται τὰ πράγματα καὶ ἵσταται τῶν κανόνων ἡτοιμασμένων·

τὸ δ’ ἤδη χρῆσθαι τοῖσ ἐγνωσμένοισ τοῦτο τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ ἔργον ἐστίν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Τίσ ἀρχὴ φιλοσοφίασ.

(에픽테토스, Works, book 2, Τίσ ἀρχὴ φιλοσοφίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION