헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́09́

(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ δυνάμενοι τὴν ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι τὴν φιλοσόφου προσλαμβάνομεν.)

Οὐκ ἔστι τὸ τυχὸν αὐτὸ μόνον ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι. τί γάρ ἐστιν ἄνθρωποσ;

‐ Ζῷον, φησί, λογικὸν θνητόν. ‐ Εὐθὺσ ἐν τῷ λογικῷ τίνων χωριζόμεθα; ‐ Τῶν θηρίων. ‐ Καὶ τίνων ἄλλων; ‐ Τῶν προβάτων καὶ τῶν ὁμοίων.

‐ Ὅρα οὖν μή τί πωσ ὡσ θηρίον ποιήσῃσ· εἰ δὲ μή, ἀπώλεσασ τὸν ἄνθρωπον, οὐκ ἐπλήρωσασ τὴν ἐπαγγελίαν. ὁρ́α μή τι ὡσ πρόβατον· εἰ δὲ μή, καὶ οὕτωσ ἀπώλετο ὁ ἄνθρωποσ. τίνα οὖν ποιοῦμεν ὡσ πρόβατα;

ὅταν τῆσ γαστρὸσ ἕνεκα, ὅταν τῶν αἰδοίων, ὅταν εἰκῇ, ὅταν ῥυπαρῶσ, ὅταν ἀνεπιστρέπτωσ, ποῦ ἀπεκλίναμεν; ἐπὶ τὰ πρόβατα. τί ἀπωλέσαμεν;

τὸ λογικόν. ὅταν μαχίμωσ καὶ βλαβερῶσ καὶ θυμικῶσ καὶ ὠστικῶσ, ποῦ ἀπεκλίναμεν; ἐπὶ τὰ θηρία.

λοιπὸν οἱ μὲν ἡμῶν μεγάλα θηρία εἰσίν, οἱ δὲ θηρίδια κακοήθη καὶ μικρά, ἀφ’ ὧν ἔστιν εἰπεῖν " 3λέων με καὶ φαγέτω. " διὰ πάντων δὲ τούτων ἀπόλλυται ἡ τοῦ ἀνθρώπου ἐπαγγελία.

πότε γὰρ σῴζεται συμπεπλεγμένον;

ὅταν τὴν ἐπαγγελίαν πληρώσῃ, ὥστε σωτηρία συμπεπλεγμένου ἐστὶ τὸ ἐξ ἀληθῶν συμπεπλέχθαι. πότε διεζευγμένον; ὅταν τὴν ἐπαγγελίαν πληρώσῃ. πότε αὐλοί, πότε λύρα, πότε ἵπποσ, πότε κύων; τί οὖν θαυμαστόν, εἰ καὶ ἄνθρωποσ ὡσαύτωσ μὲν σῴζεται, ὡσαύτωσ δ’ ἀπόλλυται;

αὔξει δ’ ἕκαστον καὶ σῴζει τὰ κατάλληλα ἔργα·

τὸν τέκτονα τὰ τεκτονικά, τὸν γραμματικὸν τὰ γραμματικά. ἂν δ’ ἐθίσῃ γράφειν ἀγραμμάτωσ, ἀνάγκη καταφθείρεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι τὴν τέχνην. οὕτωσ τὸν μὲν αἰδήμονα σῴζει τὰ αἰδήμονα ἔργα, ἀπολλύει δὲ τὰ ἀναιδῆ·

τὸν δὲ πιστὸν τὰ πιστὰ καὶ τὰ ἐναντία ἀπολλύει. καὶ τοὺσ ἐναντίουσ πάλιν ἐπαύξει τὰ ἐναντία·

τὸν ἀναίσχυντον ἀναισχυντία, τὸν ἄπιστον ἀπιστία, τὸν λοίδορον λοιδορία, τὸν ὀργίλον ὀργή, τὸν φιλάργυρον αἱ ἀκατάλληλοι λήψεισ καὶ δόσεισ. Διὰ τοῦτο παραγγέλλουσιν οἱ φιλόσοφοι μὴ ἀρκεῖσθαι μόνῳ τῷ μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ μελέτην προσλαμβάνειν, εἶτα ἄσκησιν.

πολλῷ γὰρ χρόνῳ τὰ ἐναντία ποιεῖν εἰθίσμεθα καὶ τὰσ ὑπολήψεισ τὰσ ἐναντίασ ταῖσ ὀρθαῖσ χρηστικὰσ ἔχομεν.

ἂν οὖν μὴ καὶ τὰσ ὀρθὰσ χρηστικὰσ ποιήσωμεν, οὐδὲν ἄλλο ἢ ἐξηγηταὶ ἐσόμεθα ἀλλοτρίων δογμάτων. ἄρτι γὰρ τίσ ἡμῶν οὐ δύναται τεχνολογῆσαι περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν;

ὅτι τῶν ὄντων τὰ μὲν ἀγαθά, τὰ δὲ κακά, τὰ δ’ ἀδιάφορα· ἀγαθὰ μὲν οὖν ἀρεταὶ καὶ τὰ μετέχοντα τῶν ἀρετῶν· κακὰ τὰ δ’ ἐναντία· ἀδιάφορα δὲ πλοῦτοσ, ὑγεία, δόξα. εἶτ’ ἂν μεταξὺ λεγόντων ἡμῶν ψόφοσ μείζων γένηται ἢ τῶν παρόντων τισ καταγελάσῃ ἡμῶν, ἐξεπλάγημεν.

ποῦ ἐστιν, φιλόσοφε, ἐκεῖνα ἃ ἔλεγεσ;

πόθεν αὐτὰ προφερόμενοσ ἔλεγεσ; ἀπὸ τῶν χειλῶν αὐτόθεν. τί οὖν ἀλλότρια βοηθήματα μολύνεισ; τί κυβεύεισ περὶ τὰ μέγιστα; ἄλλο γάρ ἐστιν ὡσ εἰσ ταμιεῖον ἀποθέσθαι ἄρτουσ καὶ οἶνον, ἄλλο ἐστὶ φαγεῖν.

τὸ βρωθὲν ἐπέφθη, ἀνεδόθη, νεῦρα ἐγένετο, σάρκεσ, ὀστέα, αἷμα, εὔχροια, εὔπνοια. τὰ ἀποκείμενα ὅταν μὲν θελήσῃσ ἐκ προχείρου λαβὼν δεῖξαι δύνασαι, ἀπ’ αὐτῶν δέ σοι ὄφελοσ οὐδὲν εἰ μὴ μέχρι τοῦ δοκεῖν ὅτι ἔχεισ. τί γὰρ διαφέρει ταῦτα ἐξηγεῖσθαι ἢ τὰ τῶν ἑτεροδόξων; τεχνολόγει νῦν καθίσασ τὰ Ἐπικούρου καὶ τάχα ἐκείνου χρηστικώτερον τεχνολογήσεισ.

τί οὖν Στωικὸν λέγεισ σεαυτόν, τί ἐξαπατᾷσ τοὺσ πολλούσ, τί ὑποκρίνῃ Ιοὐδαῖον ὢν Ἕλλην; οὐχ ὁρᾷσ, πῶσ ἕκαστοσ λέγεται Ιοὐδαῖοσ, πῶσ Σύροσ, πῶσ Αἰγύπτιοσ;

καὶ ὅταν τινὰ ἐπαμφοτερίζοντα ἴδωμεν, εἰώθαμεν λέγειν "οὐκ ἔστιν Ιοὐδαῖοσ, ἀλλ’ ὑποκρίνεται". ὅταν δ’ ἀναλάβῃ τὸ πάθοσ τὸ τοῦ βεβαμμένου καὶ ᾑρημένου, τότε καὶ ἔστι τῷ ὄντι καὶ καλεῖται Ιοὐδαῖοσ. οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ παραβαπτισταί, λόγῳ μὲν Ιοὐδαῖοι, ἔργῳ δ’ ἄλλο τι, ἀσυμπαθεῖσ πρὸσ τὸν λόγον, μακρὰν ἀπὸ τοῦ χρῆσθαι τούτοισ ἃ λέγομεν, ἐφ’ οἷσ ὡσ εἰδότεσ αὐτὰ ἐπαιρόμεθα.

οὕτωσ οὐδὲ τὴν τοῦ ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι δυνάμενοι προσλαμβάνομεν τὴν τοῦ φιλοσόφου, τηλικοῦτο φορτίον οἱο͂ν εἴ τισ δέκα λίτρασ ἆραι μὴ δυνάμενοσ τὸν τοῦ Αἰάντοσ λίθον βαστάζειν ἤθελεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Ὅτι οὐ δυνάμενοι τὴν ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι τὴν φιλοσόφου προσλαμβάνομεν.

(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ δυνάμενοι τὴν ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι τὴν φιλοσόφου προσλαμβάνομεν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION