헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́05́

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ συνυπάρχει μεγαλοφροσύνη καὶ ἐπιμέλεια.)

Αἱ ὗλαι ἀδιάφοροι, ἡ δὲ χρῆσισ αὐτῶν οὐκ ἀδιάφοροσ. πῶσ οὖν τηρήσῃ τισ ἅμα μὲν τὸ εὐσταθὲσ καὶ ἀτάραχον, ἅμα δὲ τὸ ἐπιμελὲσ καὶ μὴ εἰκαῖον μηδ’ ἐπισεσυρμένον;

ἂν μιμῆται τοὺσ κυβεύοντασ.

αἱ ψῆφοι ἀδιάφοροι, οἱ κύβοι ἀδιάφοροι· πόθεν οἶδα, τί μέλλει πίπτειν; τῷ πεσόντι δ’ ἐπιμελῶσ καὶ τεχνικῶσ χρῆσθαι, τοῦτο ἤδη ἐμὸν ἔργον ἐστίν. οὕτωσ τοίνυν τὸ μὲν προηγούμενον καὶ ἐπὶ τοῦ βίου ἔργον ἐκεῖνο·

δίελε τὰ πράγματα καὶ διάστησον καὶ εἰπὲ "τὰ ἔξω οὐκ ἐπ’ ἐμοί· προαίρεσισ ἐπ’ ἐμοί. ποῦ ζητήσω τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν;

ἔσω ἐν τοῖσ ἐμοῖσ". ἐν δὲ τοῖσ ἀλλοτρίοισ μηδέποτε μήτ’ ἀγαθὸν ὀνομάσῃσ μήτε κακὸν μήτ’ ὠφέλειαν μήτε βλάβην μήτ’ ἄλλο τι τῶν τοιούτων. Τί οὖν; ἀμελῶσ τούτοισ χρηστέον;

οὐδαμῶσ. τοῦτο γὰρ πάλιν τῇ προαιρέσει κακόν ἐστι καὶ ταύτῃ [τὴν] παρὰ φύσιν. ἀλλ’ ἅμα μὲν ἐπιμελῶσ, ὅτι ἡ χρῆσισ οὐκ ἀδιάφορον, ἅμα δ’ εὐσταθῶσ καὶ ἀταράχωσ, ὅτι ἡ ὕλη οὐ διαφέρουσα.

ὅπου γὰρ τὸ διαφέρον, ἐκεῖ οὔτε κωλῦσαί μέ τισ δύναται οὔτ’ ἀναγκάσαι.

ὅπου κωλυτὸσ καὶ ἀναγκαστόσ εἰμι, ἐκείνων ἡ μὲν τεῦξισ οὐκ ἐπ’ ἐμοὶ οὐδ’ ἀγαθὸν ἢ κακόν, ἡ χρῆσισ δ’ ἢ κακὸν ἢ ἀγαθόν, ἀλλ’ ἐπ’ ἐμοί. δύσκολον δὲ μῖξαι καὶ συναγαγεῖν ταῦτα, ἐπιμέλειαν τοῦ προσπεπονθότοσ ταῖσ ὕλαισ καὶ εὐστάθειαν τοῦ ἀνεπιστρεπτοῦντοσ, πλὴν οὐκ ἀδύνατον.

εἰ δὲ μή, ἀδύνατον τὸ εὐδαιμονῆσαι. ἀλλ’ οἱο͂́ν τι ἐπὶ τοῦ πλοῦ ποιοῦμεν.

τί μοι δύναται; τὸ ἐκλέξασθαι τὸν κυβερνήτην, τοὺσ ναύτασ, τὴν ἡμέραν, τὸν καιρόν. εἶτα χειμὼν ἐμπέπτωκεν.

τί οὖν ἔτι μοι μέλει; τὰ γὰρ ἐμὰ ἐκπεπλήρωται. ἄλλου ἐστὶν ἡ ὑπόθεσισ, τοῦ κυβερνήτου. ἀλλὰ καὶ ἡ ναῦσ καταδύεται. τί οὖν ἔχω ποιῆσαι;

ὃ δύναμαι, τοῦτο μόνον ποιῶ· μὴ φοβούμενοσ ἀποπνίγομαι οὐδὲ κεκραγὼσ οὐδ’ ἐγκαλῶν τῷ θεῷ, ἀλλ’ εἰδώσ, ὅτι τὸ γενόμενον καὶ φθαρῆναι δεῖ. οὐ γάρ εἰμι αἰών, ἀλλ’ ἄνθρωποσ, μέροσ τῶν πάντων ὡσ ὡρ́α ἡμέρασ.

ἐνστῆναί με δεῖ ὡσ τὴν ὡρ́αν καὶ παρελθεῖν ὡσ ὡρ́αν. τί οὖν μοι διαφέρει πῶσ παρέλθω, πότερον πνιγεὶσ ἢ πυρέξασ; διὰ γὰρ τοιούτου τινὸσ δεῖ παρελθεῖν με.

Τοῦτο ὄψει ποιοῦντασ καὶ τοὺσ σφαιρίζοντασ ἐμπείρωσ.

οὐδεὶσ αὐτῶν διαφέρεται περὶ τοῦ ἁρπαστοῦ ὡσ περὶ ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ, περὶ δὲ τοῦ βάλλειν καὶ δέχεσθαι. λοιπὸν ἐν τούτῳ ἡ εὐρυθμία, ἐν τούτῳ ἡ τέχνη, τὸ τάχοσ, ἡ εὐγνωμοσύνη, ἵν’ ἐγώ, μηδ’ ἂν τὸν κόλπον ἐκτείνω, δύναμαι λαβεῖν αὐτό, ὁ δέ, ἂν βάλω, λαμβάνει.

ἂν δὲ μετὰ ταραχῆσ καὶ φόβου δεχώμεθα ἢ βάλλωμεν αὐτό, ποία ἔτι παιδιά, ποῦ δέ τισ εὐσταθήσει, ποῦ δέ τισ τὸ ἑξῆσ ὄψεται ἐν αὐτῇ;

ἀλλ’ ὁ μὲν ἐρεῖ "βάλε", ὁ δὲ "μὴ βάλῃσ", ὁ δὲ "μὴ ἀνέβαλεσ". τοῦτο δὴ μάχη ἐστὶ καὶ οὐ παιδιά. Τοιγαροῦν Σωκράτησ ᾔδει σφαιρίζειν. πῶσ;

παίζειν ἐν τῷ δικαστηρίῳ. "λέγε μοι", φησίν, "Ἄνυτε, πῶσ με φῂσ θεὸν οὐ νομίζειν; οἱ δαίμονέσ σοι τίνεσ εἶναι δοκοῦσιν; οὐχὶ ἤτοι θεῶν παῖδέσ εἰσιν ἢ ἐξ ἀνθρώπων καὶ θεῶν μεμιγμένοι τινέσ; " ὁμολογήσαντοσ δὲ "τίσ οὖν σοι δοκεῖ δύνασθαι ἡμιόνουσ μὲν ἡγεῖσθαι εἶναι, ὄνουσ δὲ μή;

ὡσ ἁρπαστίῳ παίζων. καὶ τί ἐκεῖ ἐν μέσῳ ἁρπάστιον τότ’ ἦν; τὸ δεδέσθαι, τὸ φυγαδευθῆναι, τὸ πιεῖν φάρμακον, τὸ γυναικὸσ ἀφαιρεθῆναι, τὸ τέκνα ὀρφανὰ καταλιπεῖν. ταῦτα ἦν ἐν μέσῳ οἷσ ἔπαιζεν, ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον ἔπαιζεν καὶ ἐσφαίριζεν εὐρύθμωσ.

οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ τὴν μὲν ἐπιμέλειαν σφαιριστικωτάτην, τὴν δ’ ἀδιαφορίαν ὡσ ὑπὲρ ἁρπαστίου. δεῖ γὰρ πάντωσ περί τινα τῶν ἐκτὸσ ὑλῶν φιλοτεχνεῖν, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνην ἀποδεχόμενον, ἀλλ’ οἱά ἂν ᾖ ἐκείνη, τὴν περὶ αὐτὴν φιλοτεχνίαν ἐπιδεικνύοντα.

οὕτωσ καὶ ὁ ὑφάντησ οὐκ ἔρια ποιεῖ, ἀλλ’ οἱᾶ ἂν παραλάβῃ περὶ αὐτὰ φιλοτεχνεῖ. ἄλλοσ σοι δίδωσι τροφὰσ καὶ κτῆσιν καὶ αὐτὰ ταῦτα δύναται ἀφελέσθαι καὶ τὸ σωμάτιον αὐτό.

σὺ λοιπὸν παραλαβὼν τὴν ὕλην ἐργάζου. εἶτα ἂν ἐξέλθῃσ μηδὲν παθών, οἱ μὲν ἄλλοι ἀπαντῶντέσ σοι συγχαρήσονται ὅτι ἐσώθησ, ὁ δ’ εἰδὼσ βλέπειν τὰ τοιαῦτα, ἂν μὲν ἴδῃ ὅτι εὐσχημόνωσ ἀνεστράφησ ἐν τούτῳ, ἐπαινέσει καὶ συνησθήσεται· ἂν δὲ δι’ ἀσχημοσύνην τινὰ διασεσωσμένον, τὰ ἐναντία.

ὅπου γὰρ τὸ χαίρειν εὐλόγωσ, ἐκεῖ καὶ τὸ συγχαίρειν. Πῶσ οὖν λέγεται τῶν ἐκτόσ τινα κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν;

ὥσπερ ἂν εἰ ἀπόλυτοι ἦμεν. τῷ γὰρ ποδὶ κατὰ φύσιν εἶναι ἐρῶ τὸ καθαρῷ εἶναι, ἀλλ’, ἂν αὐτὸν ὡσ πόδα λάβῃσ καὶ ὡσ μὴ ἀπόλυτον, καθήξει αὐτὸν καὶ εἰσ πηλὸν ἐμβαίνειν καὶ ἀκάνθασ πατῆσαι καὶ ἔστιν ὅτε ἀποκοπῆναι ὑπὲρ τοῦ ὅλου· εἰ δὲ μή, οὐκέτι ἔσται πούσ. τοιοῦτόν τι καὶ ἐφ’ ἡμῶν ὑπολαβεῖν δεῖ. τί εἶ;

ἄνθρωποσ. εἰ μὲν ὡσ ἀπόλυτον σκοπεῖσ, κατὰ φύσιν ἐστὶ ζῆσαι μέχρι γήρωσ, πλουτεῖν, ὑγιαίνειν. εἰ δ’ ὡσ ἄνθρωπον σκοπεῖσ καὶ μέροσ ὅλου τινόσ, δι’ ἐκεῖνο τὸ ὅλον νῦν μέν σοι νοσῆσαι καθήκει, νῦν δὲ πλεῦσαι καὶ κινδυνεῦσαι, νῦν δ’ ἀπορηθῆναι, πρὸ ὡρ́ασ δ’ ἔστιν ὅτ’ ἀποθανεῖν. τί οὖν ἀγανακτεῖσ;

οὐκ οἶδασ ὅτι ὡσ ἐκεῖνοσ οὐκέτι ἔσται πούσ, οὕτωσ οὐδὲ σὺ ἄνθρωποσ; τί γάρ ἐστιν ἄνθρωποσ; μέροσ πόλεωσ, πρώτησ μὲν τῆσ ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων, μετὰ ταῦτα δὲ τῆσ ὡσ ἔγγιστα λεγομένησ, ἥ τί ἐστι μικρὸν τῆσ ὅλησ μίμημα. "νῦν οὖν ἐμὲ κρίνεσθαι;

νῦν οὖν ἄλλον πυρέσσειν, ἄλλον πλεῖν, ἄλλον ἀποθνῄσκειν, ἄλλον κατακεκρίσθαι; ἀδύνατον γὰρ ἐν τοιούτῳ σώματι, ἐν τούτῳ τῷ περιέχοντι, τούτοισ τοῖσ συζῶσιν μὴ συμπίπτειν ἄλλοισ ἄλλα τοιαῦτα. σὸν οὖν ἔργον ἐλθόντα εἰπεῖν ἃ δεῖ, διαθέσθαι ταῦτα ὡσ ἐπιβάλλει.

εἶτα ἐκεῖνοσ λέγει "κρίνω σε ἀδικεῖν".

"εὖ σοι γένοιτο. ἐποίησα ἐγὼ τὸ ἐμόν, εἰ δὲ καὶ σὺ τὸ σὸν ἐποίησασ, ὄψει αὐτόσ. " ἔστι γάρ τισ κἀκείνου κίνδυνοσ, μή σε λανθανέτω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πῶσ συνυπάρχει μεγαλοφροσύνη καὶ ἐπιμέλεια.

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ συνυπάρχει μεγαλοφροσύνη καὶ ἐπιμέλεια.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION