헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́01́

(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν τῷ εὐλαβεῖσθαι.)

Παράδοξον μὲν τυχὸν φαίνεταί τισιν τὸ ἀξιούμενον ὑπὸ τῶν φιλοσόφων, ὅμωσ δὲ σκεψώμεθα κατὰ δύναμιν, εἰ ἀληθέσ ἐστι τὸ δεῖν ἅμα μὲν εὐλαβῶσ ἅμα δὲ θαρρούντωσ πάντα ποιεῖν. ἐναντίον γάρ πωσ δοκεῖ τῷ θαρραλέῳ τὸ εὐλαβέσ, τὰ δ’ ἐναντία οὐδαμῶσ συνυπάρχει.

τὸ δὲ φαινόμενον πολλοῖσ ἐν τῷ τόπῳ παράδοξον δοκεῖ μοι τοιούτου τινὸσ ἔχεσθαι·

εἰ μὲν γὰρ πρὸσ ταὐτὰ ἠξιοῦμεν χρῆσθαι τῇ τ’ εὐλαβείᾳ καὶ τῷ θάρσει, δικαίωσ ἂν ἡμᾶσ ᾐτιῶντο ὡσ τὰ ἀσύνακτα συνάγοντασ. νῦν δὲ τί δεινὸν ἔχει τὸ λεγόμενον;

τί παράδοξον ἀξιοῦσιν οἱ φιλόσοφοι, εἰ λέγουσιν "ὅπου μὲν τὰ ἀπροαίρετα, ἐκεῖ τὸ θάρσοσ ἔστω σοι, ὅπου δὲ τὰ προαιρετικά, ἐκεῖ ἡ εὐλάβεια" 3;

εἰ γὰρ ἐν κακῇ προαιρέσει τὸ κακόν, πρὸσ μόνα ταῦτα χρῆσθαι ἄξιον εὐλαβείᾳ·

εἰ δὲ τὰ ἀπροαίρετα καὶ μὴ ἐφ’ ἡμῖν οὐδὲν πρὸσ ἡμᾶσ, πρὸσ ταῦτα τῷ θάρσει χρηστέον. καὶ οὕτωσ ἅμα μὲν εὐλαβεῖσ ἅμα δὲ θαρραλέοι ἐσόμεθα καὶ νὴ Δία διὰ τὴν εὐλάβειαν θαρραλέοι.

διὰ γὰρ τὸ εὐλαβεῖσθαι τὰ ὄντωσ κακὰ συμβήσεται θαρρεῖν ἡμῖν πρὸσ τὰ μὴ οὕτωσ ἔχοντα. Λοιπὸν ἡμεῖσ τὸ τῶν ἐλάφων πάσχομεν· ὅτε φοβοῦνται καὶ φεύγουσιν αἱ ἔλαφοι τὰ πτερά, ποῦ τρέπονται καὶ πρὸσ τίνα ἀναχωροῦσιν ὡσ ἀσφαλῆ;

πρὸσ τὰ δίκτυα· καὶ οὕτωσ ἀπόλλυνται ἐναλλάξασαι τὰ φοβερὰ καὶ τὰ θαρραλέα. οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ ποῦ χρώμεθα τῷ φόβῳ;

πρὸσ τὰ ἀπροαίρετα. ἐν τίσιν πάλιν θαρροῦντεσ ἀναστρεφόμεθα ὡσ οὐδενὸσ ὄντοσ δεινοῦ; ἐν τοῖσ προαιρετικοῖσ. ἐξαπατηθῆναι ἢ προπεσεῖν ἢ ἀναίσχυντόν τι ποιῆσαι ἢ μετ’ ἐπιθυμίασ αἰσχρᾶσ ὀρεχθῆναί τινοσ οὐδὲν διαφέρει ἡμῖν, ἂν μόνον ἐν τοῖσ ἀπροαιρέτ[ικ]οισ εὐστοχῶμεν.

ὅπου δὲ θάνατοσ ἢ φυγὴ ἢ πόνοσ ἢ ἀδοξία, ἐκεῖ τὸ ἀναχωρητικόν, ἐκεῖ τὸ σεσοβημένον. τοιγαροῦν ὥσπερ εἰκὸσ τοὺσ περὶ τὰ μέγιστα διαμαρτάνοντασ τὸ μὲν φύσει θαρραλέον θρασὺ κατασκευάζομεν, ἀπονενοημένον, ἰταμόν, ἀναίσχυντον, τὸ δ’ εὐλαβὲσ φύσει καὶ αἰδῆμον δειλὸν καὶ ταπεινόν, φόβων καὶ ταραχῶν μεστόν.

ἂν γάρ τισ ἐκεῖ μεταθῇ τὸ εὐλαβέσ, ὅπου προαίρεσισ καὶ ἔργα προαιρέσεωσ, εὐθὺσ ἅμα τῷ θέλειν εὐλαβεῖσθαι καὶ ἐπ’ αὐτῷ κειμένην ἕξει τὴν ἔκκλισιν·

ἂν δ’ ὅπου τὰ μὴ ἐφ’ ἡμῖν ἐστι καὶ ἀπροαίρετα, πρὸσ τὰ ἐπ’ ἄλλοισ ὄντα τὴν ἔκκλισιν ἔχων ἀναγκαίωσ φοβήσεται, ἀκαταστατήσει, ταραχθήσεται. οὐ γὰρ θάνατοσ ἢ πόνοσ φοβερόν, ἀλλὰ τὸ φοβεῖσθαι πόνον ἢ θάνατον.

διὰ τοῦτο ἐπαινοῦμεν τὸν εἰπόντα ὅτι οὐ κατθανεῖν γὰρ δεινόν, ἀλλ’ αἰσχρῶσ θανεῖν. Ἔδει οὖν πρὸσ μὲν τὸν θάνατον τὸ θάρσοσ ἐστράφθαι, πρὸσ δὲ τὸν φόβον τοῦ θανάτου τὴν εὐλάβειαν·

νῦν δὲ τὸ ἐναντίον πρὸσ μὲν τὸν θάνατον τὴν φυγήν, πρὸσ δὲ τὸ περὶ αὐτοῦ δόγμα τὴν ἀνεπιστρεψίαν καὶ τὸ ἀφειδὲσ καὶ τὸ ἀδιαφορητικόν. ταῦτα δ’ ὁ Σωκράτησ καλῶσ ποιῶν μορμολύκεια ἐκάλει. ὡσ γὰρ τοῖσ παιδίοισ τὰ προσωπεῖα φαίνεται δεινὰ καὶ φοβερὰ δι’ ἀπειρίαν, τοιοῦτόν τι καὶ ἡμεῖσ πάσχομεν πρὸσ τὰ πράγματα δι’ οὐδὲν ἄλλο ἢ ὥσπερ καὶ τὰ παιδία πρὸσ τὰσ μορμολυκείασ.

τί γάρ ἐστι παιδίον;

ἄγνοια. τί ἐστι παιδίον; ἀμαθία. ἐπεὶ ὅπου οἶδεν, κἀκεῖνα οὐδὲν ἡμῶν ἔλαττον ἔχει. θάνατοσ τί ἐστιν;

μορμολύκειον. στρέψασ αὐτὸ κατάμαθε· ἰδοῦ, πῶσ οὐ δάκνει. τὸ σωμάτιον δεῖ χωρισθῆναι τοῦ πνευματίου, ὡσ πρότερον ἐκεχώριστο, ἢ νῦν ἢ ὕστερον. τί οὖν ἀγανακτεῖσ, εἰ νῦν; εἰ γὰρ μὴ νῦν, ὕστερον. διὰ τί;

ἵνα ἡ περίοδοσ ἀνύηται τοῦ κόσμου· χρείαν γὰρ ἔχει τῶν μὲν ἐνισταμένων, τῶν δὲ μελλόντων, τῶν δ’ ἠνυσμένων. πόνοσ τί ἐστιν;

μορμολύκειον. στρέψον αὐτὸ καὶ κατάμαθε. τραχέωσ κινεῖται τὸ σαρκίδιον, εἶτα πάλιν λείωσ. ἄν σοι μὴ λυσιτελῇ, ἡ θύρα ἤνοικται· ἂν λυσιτελῇ, φέρε. πρὸσ πάντα γὰρ ἠνοῖχθαι δεῖ τὴν θύραν·

καὶ πρᾶγμα οὐκ ἔχομεν. Τίσ οὖν τούτων τῶν δογμάτων καρπόσ; ὅνπερ δεῖ κάλλιστόν τ’ εἶναι καὶ πρεπωδέστατον τοῖσ τῷ ὄντι παιδευομένοισ, ἀταραξία ἀφοβία ἐλευθερία.

οὐ γὰρ τοῖσ πολλοῖσ περὶ τούτων πιστευτέον, οἳ λέγουσιν μόνοισ ἐξεῖναι παιδεύεσθαι τοῖσ ἐλευθέροισ, ἀλλὰ τοῖσ φιλοσόφοισ μᾶλλον, οἳ λέγουσι μόνουσ τοὺσ παιδευθέντασ ἐλευθέρουσ εἶναι.

‐ Πῶσ τοῦτο;

‐ Οὕτωσ· νῦν ἄλλο τί ἐστιν ἐλευθερία ἢ τὸ ἐξεῖναι ὡσ βουλόμεθα διεξάγειν; "οὐδέν. " λέγετε δή μοι, ὦ ἄνθρωποι, βούλεσθε ζῆν ἁμαρτάνοντεσ; "οὐ βουλόμεθα. " οὐδεὶσ τοίνυν ἁμαρτάνων ἐλεύθερόσ ἐστιν. βούλεσθε ζῆν φοβούμενοι, βούλεσθε λυπούμενοι, βούλεσθε ταρασσόμενοι;

"οὐδαμῶσ. " οὐδεὶσ ἄρα οὔτε φοβούμενοσ οὔτε λυπούμενοσ οὔτε ταρασσόμενοσ ἐλεύθερόσ ἐστιν, ὅστισ δ’ ἀπήλλακται λυπῶν καὶ φόβων καὶ ταραχῶν, οὗτοσ τῇ αὐτῇ ὁδῷ καὶ τοῦ δουλεύειν ἀπήλλακται. πῶσ οὖν ἔτι ὑμῖν πιστεύσομεν, ὦ φίλτατοι νομοθέται;

οὐκ ἐπιτρέπομεν παιδεύεσθαι, εἰ μὴ τοῖσ ἐλευθέροισ; οἱ φιλόσοφοι γὰρ λέγουσιν ὅτι οὐκ ἐπιτρέπομεν ἐλευθέροισ εἶναι εἰ μὴ τοῖσ πεπαιδευμένοισ, τοῦτό ἐστιν ὁ θεὸσ οὐκ ἐπιτρέπει. ‐ Ὅταν οὖν στρέψῃ τισ ἐπὶ στρατηγοῦ τὸν αὑτοῦ δοῦλον, οὐδὲν ἐποίησεν;

‐ Ἐποίησεν. ‐ Τί; ‐ Ἔστρεψεν τὸν αὑτοῦ δοῦλον ἐπὶ στρατηγοῦ. ‐ Ἄλλο οὐδέν; ‐ Ναί· καὶ εἰκοστὴν αὐτοῦ δοῦναι ὀφείλει. ‐ Τί οὖν;

ὁ ταῦτα παθὼν οὐ γέγονεν ἐλεύθεροσ; ‐ Οὐ μᾶλλον ἢ ἀτάραχοσ. ἐπεὶ σὺ ὁ ἄλλουσ στρέφειν δυνάμενοσ οὐδένα ἔχεισ κύριον;

οὐκ ἀργύριον, οὐ κοράσιον, οὐ παιδάριον, οὐ τὸν τύραννον, οὐ φίλον τινὰ τοῦ τυράννου; τί οὖν τρέμεισ ἐπί τινα τοιαύτην ἀπιὼν περίστασιν; 3.

‐ Ἀλλ’ οὐκ ἀνέγνων σοι οὐδ’ ἔγνωσ τί ποιῶ. ‐ Ἐν τίνι;

ἐν λεξειδίοισ. ἔχε σου τὰ λεξείδια· δεῖξον, πῶσ ἔχεισ πρὸσ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν, εἰ μὴ ἀποτυγχάνεισ ὧν θέλεισ, εἰ μὴ περιπίπτεισ οἷσ οὐ θέλεισ. ἐκεῖνα δὲ τὰ περιόδια, ἂν νοῦν ἔχῃσ, ἄρασ πού ποτε ἀπαλείψεισ. ‐ Τί οὖν;

Σωκράτησ οὐκ ἔγραφεν; ‐ Καὶ τίσ τοσαῦτα; ἀλλὰ πῶσ; ἐπεὶ μὴ ἐδύνατο ἔχειν ἀεὶ τὸν ἐλέγχοντα αὐτοῦ τὰ δόγματα ἢ ἐλεγχθησόμενον ἐν τῷ μέρει, αὐτὸσ ἑαυτὸν ἤλεγχεν καὶ ἐξήταζεν καὶ ἀεὶ μίαν γέ τινα πρόληψιν ἐγύμναζεν χρηστικῶσ. ταῦτα γράφει φιλόσοφοσ·

λεξείδια δὲ καὶ ἡ ὁδόσ, ἣν λέγω, ἄλλοισ ἀφίησι, τοῖσ ἀναισθήτοισ ἢ τοῖσ μακαρίοισ, τοῖσ σχολὴν ἄγουσιν ὑπὸ ἀταραξίασ ἢ τοῖσ μηδὲν τῶν ἑξῆσ ὑπολογιζομένοισ διὰ μωρίαν. Καὶ νῦν καιροῦ καλοῦντοσ ἐκεῖνα δείξεισ ἀπελθὼν καὶ ἀναγνώσῃ καὶ ἐμπερπερεύσῃ;

"ἰδοῦ, πῶσ διαλόγουσ συντίθημι. " μή, ἄνθρωπε, ἀλλ’ ἐκεῖνα μᾶλλον "ἰδοῦ, πῶσ ὀρεγόμενοσ οὐκ ἀποτυγχάνω.

ἰδοῦ, πῶσ ἐκκλίνων οὐ περιπίπτω. φέρε θάνατον καὶ γνώσῃ· φέρε πόνουσ, φέρε δεσμωτήριον, φέρε ἀδοξίαν, φέρε καταδίκην. " αὕτη ἐπίδειξισ νέου ἐκ σχολῆσ ἐληλυθότοσ.

τἆλλα δ’ ἄλλοισ ἄφεσ, μηδὲ φωνήν τισ ἀκούσῃ σου περὶ αὐτῶν ποτε μηδ’, ἂν ἐπαινέσῃ τισ ἐπ’ αὐτοῖσ, ἀνέχου, δόξον δὲ μηδεὶσ εἶναι καὶ εἰδέναι μηδέν. μόνον τοῦτο εἰδὼσ φαίνου, πῶσ μήτ’ ἀποτύχῃσ ποτὲ μήτε περιπέσῃσ.

ἄλλοι μελετάτωσαν δίκασ, ἄλλοι προβλήματα, ἄλλοι συλλογισμούσ·

σὺ ἀποθνῄσκειν, σὺ δεδέσθαι, σὺ στρεβλοῦσθαι, σὺ ἐξορίζεσθαι. πάντα ταῦτα θαρρούντωσ, πεποιθότωσ τῷ κεκληκότι σε ἐπ’ αὐτά, τῷ ἄξιον τῆσ χώρασ ταύτησ κεκρικότι, ἐν ᾗ καταταχθεὶσ ἐπιδείξεισ, τίνα δύναται λογικὸν ἡγεμονικὸν πρὸσ τὰσ ἀπροαιρέτουσ δυνάμεισ ἀντιταξάμενον.

καὶ οὕτωσ τὸ παράδοξον ἐκεῖνο οὐκέτι οὔτ’ ἀδύνατον φανεῖται οὔτε παράδοξον, ὅτι ἅμα μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ ἅμα δὲ θαρρεῖν, πρὸσ μὲν τὰ ἀπροαίρετα θαρρεῖν, ἐν δὲ τοῖσ προαιρετικοῖσ εὐλαβεῖσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν τῷ εὐλαβεῖσθαι.

(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν τῷ εὐλαβεῖσθαι.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION