Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 10

ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν ὥσπερ ταῖς ἁλμάσιν ἐλάαις, ἃς κολυμβάδας καλοῦσιν:? Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας ἢ σὺ τὰς ὑποπαρθένους ἁλμάδας ὡς ἐλάας στιφράς·

Φιλήμων δ ἐν Μετιόντι ἢ Ζωμίῳ: ἰχθὺς τί σοι ἐφαίνεθ οὑφθός· β. μικρὸς ἦν, ἀκήκοας· ἅλμη τε λευκὴ καὶ παχεῖ ὑπερβολῇ, κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ ἡδυσμάτων. ἐβόων δ ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς, ἤσθιον δὲ καὶ τέττιγας καὶ κερκώπας ἀναστομώσεως χάριν.

Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ: πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν καὶ κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ. ἐστὶν δ ἡ κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι καὶ τιτιγονίῳ,4 ὡς Σπεύσιππος παρίστησιν ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων, μνημονεύει αὐτῶν Ἐπίλυκος ἐν Κωραλίσκῳ. Ἄλεξις ἐν Θράσωνί φησι: σοῦ δ ἐγὼ λαλιστέραν οὐπώποτ εἶδον οὔτε κερκώπην, γύναι, οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν, οὐ χελιδόνα,1 οὐ τρυγόν, οὐ τέττιγα.

Νικόστρατος δ ἐν Ἅβρᾳ: πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν, θρυμματίδα, τέμαχος, βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι.?