헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί3́17́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 17)

τὰσ δὲ πίστεισ δεῖ ἀποδεικτικὰσ εἶναι· ἀποδεικνύναι δὲ χρή, ἐπεί περ τεττάρων ἡ ἀμφισβήτησισ, περὶ τοῦ ἀμφισβητουμένου φέροντα τὴν ἀπόδειξιν, οἱο͂ν, εἰ ὅτι οὐ γέγονεν ἀμφισβητεῖται, ἐν τῇ κρίσει δεῖ τούτου μάλιστα τὴν ἀπόδειξιν φέρειν, εἰ δ’ ὅτι οὐκ ἔβλαψεν, τούτου, καὶ ὅτι οὐ τοσόνδε ἢ ὅτι δικαίωσ, ὡσαύτωσ καὶ εἰ περὶ τοῦ γενέσθαι τοῦτο ἡ ἀμφισβήτησισ. μὴ λανθανέτω δ’ ὅτι ἀναγκαῖον ἐν ταύτῃ τῇ ἀμφισβητήσει μόνῃ τὸν ἕτερον εἶναι πονηρόν·

οὐ γάρ ἐστιν ἄγνοια αἰτία, ὥσπερ ἂν εἴ τινεσ περὶ τοῦ δικαίου ἀμφισβητοῖεν, ὥστ’ ἐν τούτῳ χρονιστέον, ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ οὔ. ἐν δὲ τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ τὸ πολὺ ὅτι καλὰ καὶ ὠφέλιμα ἡ αὔξησισ ἔστω·

τὰ γὰρ πράγματα δεῖ πιστεύεσθαι· ὀλιγάκισ γὰρ καὶ τούτων ἀποδείξεισ φέρουσιν, ἐὰν ἄπιστα ᾖ ἢ ἐὰν ἄλλοσ αἰτίαν ἔχῃ. ἐν δὲ τοῖσ δημηγορικοῖσ ἢ ὡσ οὐκ ἔσται ἀμφισβητήσειεν ἄν τισ, ἢ ὡσ ἔσται μὲν <ποιοῦσιν> ἃ κελεύει, ἀλλ’ οὐ δίκαια ἢ οὐκ ὠφέλιμα ἢ οὐ τηλικαῦτα.

δεῖ δὲ καὶ ὁρᾶν εἴ τι ψεύδεται ἐκτὸσ τοῦ πράγματοσ· τεκμήρια γὰρ ταῦτα φαίνεται καὶ τῶν ἄλλων ὅτι ψεύδεται. ἔστιν δὲ τὰ μὲν παραδείγματα δημηγορικώτερα, τὰ δ’ ἐνθυμήματα δικανικώτερα·

ἡ μὲν γὰρ περὶ τὸ μέλλον, ὥστ’ ἐκ τῶν γενομένων ἀνάγκη παραδείγματα λέγειν, ἡ δὲ περὶ ὄντων ἢ μὴ ὄντων, οὗ μᾶλλον ἀπόδειξίσ ἐστι καὶ ἀνάγκη· ἔχει γὰρ τὸ γεγονὸσ ἀνάγκην. οὐ δεῖ δὲ ἐφεξῆσ λέγειν τὰ ἐνθυμήματα, ἀλλ’ ἀναμιγνύναι·

εἰ δὲ μή, καταβλάπτει ἄλληλα. ἔστιν γὰρ καὶ τοῦ ποσοῦ ὁρ́οσ. ὦ φίλ’, ἐπεὶ τόσα εἶπεσ ὅσ’ ἂν πεπνυμένοσ ἀνήρ, ἀλλ’ οὐ τοιαῦτα. καὶ μὴ περὶ πάντων ἐνθυμήματα ζητεῖ·

εἰ δὲ μή, ποιήσεισ ὅπερ ἔνιοι ποιοῦσι τῶν φιλοσοφούντων, οἳ συλλογίζονται τὰ γνωριμώτερα καὶ πιστότερα ἢ ἐξ ὧν λέγουσιν. καὶ ὅταν πάθοσ ποιῇσ, μὴ λέγε ἐνθύμημα ἢ γὰρ ἐκκρούσει τὸ πάθοσ ἢ μάτην εἰρημένον ἔσται τὸ ἐνθύμημα·

ἐκκρούουσι γὰρ αἱ κινήσεισ ἀλλήλασ αἱ ἅμα, καὶ ἢ ἀφανίζουσιν ἢ ἀσθενεῖσ ποιοῦοιν, οὐδ’ ὅταν ἠθικὸν τὸν λόγον, οὐ δεῖ ἐνθύμημά τι ζητεῖν ἅμα· οὐ γὰρ ἔχει οὔτε ἦθοσ οὔτε προαίρεσιν ἡ ἀπόδειξισ. γνώμαισ δὲ χρηστέον καὶ ἐν διηγήσει καὶ ἐν πίστει·

ἠθικὸν γὰρ "καὶ ἐγὼ δέδωκα, καὶ ταῦτ’ εἰδὼσ ὡσ οὐ δεῖ πιστεύειν" · ἐὰν δὲ παθητικῶσ, "καὶ οὐ μεταμέλει μοι καίπερ ἠδικημένῳ· τούτῳ μὲν γὰρ περίεστιν τὸ κέρδοσ, ἐμοὶ δὲ τὸ δίκαιον. τὸ δὲ δημηγορεῖν χαλεπώτερον τοῦ δικάζεσθαι, εἰκότωσ, διότι περὶ τὸ μέλλον, ἐκεῖ δὲ περὶ τὸ γεγονόσ, ὃ ἐπιστητὸν ἤδη καὶ τοῖσ μάντεσιν, ὡσ ἔφη Ἐπιμενίδησ ὁ Κρήσ ἐκεῖνοσ γὰρ περὶ τῶν ἐσομένων οὐκ ἐμαντεύετο, ἀλλὰ περὶ τῶν γεγονότων μὲν ἀδήλων δέ, καὶ ὁ νόμοσ ὑπόθεσισ ἐν τοῖσ δικανικοῖσ·

ἔχοντα δὲ ἀρχὴν ῥᾷον εὑρεῖν ἀπόδειξιν. καὶ οὐκ ἔχει πολλὰσ διατριβάσ, οἱο͂ν πρὸσ ἀντίδικον ἢ περὶ αὑτοῦ, ἢ παθητικὸν ποιεῖν, ἀλλ’ ἥκιστα πάντων, ἐὰν μὴ ἐξιστῇ. δεῖ οὖν ἀποροῦντα τοῦτο ποιεῖν ὅπερ οἱ Ἀθήνησι ῥήτορεσ ποιοῦσι καὶ Ἰσοκράτησ· καὶ γὰρ συμβουλεύων κατηγορεῖ, οἱο͂ν Λακεδαιμονίων μὲν ἐν τῷ πανηγυρικῷ, Χάρητοσ δ’ ἐν τῷ συμμαχικῷ. ἐν δὲ τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ δεῖ τὸν λόγον ἐπεισοδιοῦν ἐπαίνοισ, οἱο͂ν Ἰσοκράτησ ποιεῖ·

ἀεὶ γάρ τινα εἰσάγει. καὶ ὃ ἔλεγεν Γοργίασ, ὅτι οὐχ ὑπολείπει αὐτὸν ὁ λόγοσ, ταὐτό ἐστιν· εἰ γὰρ Ἀχιλλέα λέγει Πηλέα ἐπαινεῖ, εἶτα Αἰακόν, εἶτα τὸν θεόν, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἀνδρείαν, ἣ τὰ καὶ τὰ ποιεῖ ἢ τοιόνδε ἐστίν. ἔχοντα μὲν οὖν ἀποδείξεισ καὶ ἠθικῶσ λεκτέον καὶ ἀποδεικτικῶσ, ἐὰν δὲ μὴ ἔχῃσ ἐνθυμήματα, ἠθικῶσ·

καὶ μᾶλλον τῷ ἐπιεικεῖ ἁρμόττει χρηστὸν φαίνεσθαι ἢ τὸν λόγον ἀκριβῆ. τῶν δὲ ἐνθυμημάτων τὰ ἐλεγκτικὰ μᾶλλον εὐδοκιμεῖ τῶν δεικτικῶν, ὅτι ὅσα ἔλεγχον ποιεῖ, μᾶλλον δῆλον ὅτι συλλελόγισται·

παρ’ ἄλληλα γὰρ μᾶλλον τἀναντία γνωρίζεται. τὰ δὲ πρὸσ τὸν ἀντίδικον οὐχ ἕτερόν τι εἶδοσ, ἀλλὰ τῶν πίστεών ἐστι <τὸ> τὰ μὲν λῦσαι ἐνστάσει τὰ δὲ συλλογισμῷ.

δεῖ δὲ καὶ ἐν συμβουλῇ καὶ ἐν δίκῃ ἀρχόμενον μὲν λέγειν τὰσ ἑαυτοῦ πίστεισ πρότερον, ὕστερον δὲ πρὸσ τἀναντία ἀπαντᾶν λύοντα καὶ προδιασύροντα. ἂν δὲ πολύχουσ ᾖ ἡ ἐναντίωσισ, πρότερον τὰ ἐναντία, οἱο͂ν ἐποίησε Καλλίστρατοσ ἐν τῇ Μεσσηνιακῇ ἐκκλησίᾳ· ἃ γὰρ ἐροῦσι προανελὼν οὕτωσ τότε αὐτὸσ εἶπεν. ὕστερον δὲ λέγοντα πρῶτον πρὸσ τὸν ἐναντίον λόγον λεκτέον, λύοντα καὶ ἀντισυλλογιζόμενον, καὶ μάλιστα ἂν εὐδοκιμηκότα ᾖ·

ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπον προδιαβεβλημένον οὐ δέχεται ἡ ψυχή, τὸν αὐτὸν τρόπον οὐδὲ λόγον, ἐὰν ὁ ἐναντίοσ εὖ δοκῇ εἰρηκέναι. δεῖ οὖν χώραν ποιεῖν ἐν τῷ ἀκροατῇ τῷ μέλλοντι λόγῳ· ἔσται δὲ ἂν ἀνέλῃσ· διὸ ἢ πρὸσ πάντα ἢ τὰ μέγιστα ἢ τὰ εὐδοκιμοῦντα ἢ τὰ εὐέλεγκτα μαχεσάμενον οὕτω τὰ αὑτοῦ πιστὰ ποιητέον. ταῖσ θεαῖσι πρῶτα σύμμαχοσ γενήσομαι· ἐγὼ γὰρ Ἥραν· ἐν τούτοισ ἥψατο πρῶτον τοῦ εὐηθεστάτου. περὶ μὲν οὖν πίστεων ταῦτα.

εἰσ δὲ τὸ ἦθοσ, ἐπειδὴ ἔνια περὶ αὑτοῦ λέγειν ἢ ἐπίφθονον ἢ μακρολογίαν ἢ ἀντιλογίαν ἔχει, καὶ περὶ ἄλλου ἢ λοιδορίαν ἢ ἀγροικίαν, ἕτερον χρὴ λέγοντα ποιεῖν, ὅπερ Ἰσοκράτησ ποιεῖ ἐν τῷ Φιλίππῳ καὶ ἐν τῇ Ἀντιδόσει, καὶ ὡσ Ἀρχίλοχοσ ψέγει· ποιεῖ γὰρ τὸν πατέρα λέγοντα περὶ τῆσ θυγατρὸσ ἐν τῷ ἰάμβῳ χρημάτων δ’ ἀέλπτον οὐθέν ἐστιν οὐδ’ ἀπώμοτον, καὶ τὸν Χάρωνα τὸν τέκτονα ἐν τῷ ἰάμβῳ οὗ ἀρχὴ οὔ μοι τὰ Γύγεω, καὶ ὡσ Σοφοκλῆσ τὸν Αἵμονα ὑπὲρ τῆσ Ἀντιγόνησ πρὸσ τὸν πατέρα ὡσ λεγόντων ἑτέρων. δεῖ δὲ καὶ μεταβάλλειν τὰ ἐνθυμήματα καὶ γνώμασ ποιεῖν ἐνίοτε, οἱο͂ν "χρὴ δὲ τὰσ διαλλαγὰσ ποιεῖν τοὺσ νοῦν ἔχοντασ εὐτυχοῦντασ·

οὕτω γὰρ ἂν μέγιστα πλεονεκτοῖεν," ἐνθυμηματικῶσ δὲ "εἰ γὰρ δεῖ, ὅταν ὠφελιμώταται ὦσιν καὶ πλεονεκτικώταται αἱ καταλλαγαί, τότε καταλλάττεσθαι, εὐτυχοῦντασ δεῖ καταλλάττεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 17

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION