Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 17

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 17)

Ὁ δὲ Βροῦτοσ ἀναφεύγει μὲν ἐσ τὰ ὄρη σὺν ἱκανῷ πλήθει, ὡσ νυκτὸσ ἐσ τὸ στρατόπεδον ὑποστρέψων ἢ καταβησόμενοσ ἐπὶ τὴν θάλασσαν· ἐπεὶ δὲ περιείληπτο πάντα φυλακαῖσ, διενυκτέρευεν ἔνοπλοσ μετὰ πάντων. καί φασιν αὐτὸν ἐσ τοὺσ ἀστέρασ ἀναβλέποντα εἰπεῖν· "Ζεῦ, μὴ λάθοι σε τῶνδ’ ὃσ αἴτιοσ κακῶν," ἐνσημαινόμενον ἄρα τὸν Ἀντώνιον. ὃ καὶ αὐτὸν Ἀντώνιόν φασιν ὕστερον ἐν τοῖσ ἰδίοισ κινδύνοισ μεταγινώσκοντα εἰπεῖν, ὅτι συνεξετάζεσθαι Κασσίῳ καὶ Βρούτῳ δυνάμενοσ ὑπηρέτησ γένοιτο Ὀκταουίου. τότε γε μὴν καὶ ὁ Ἀντώνιοσ ἔνοπλοσ ἐπὶ τῶν φυλακτηρίων ἀντιδιενυκτέρευε τῷ Βρούτῳ, χάρακα περιθέμενοσ ἐκ νεκρῶν σωμάτων καὶ λαφύρων συμφορηθέντων. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ μέσην νύκτα πονηθεὶσ ἀνεχώρησε διὰ τὴν νόσον, Νωρβανῷ φυλάσσειν παραδοὺσ τὸ στρατόπεδον. Βροῦτοσ δὲ καὶ τῆσ ἐπιούσησ ὁρῶν τὰσ ἐφεδρείασ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμενούσασ, ἔχων οὐ πλήρη τέσσαρα τέλη συναναβάντα οἱ, αὐτὸσ μὲν ἐπελθεῖν ἐπ’ αὐτοὺσ ἐφυλάξατο, τοὺσ δὲ ἡγουμένουσ αὐτῶν, αἰδουμένουσ τε τὸ ἁμάρτημα καὶ μετανοοῦντασ, ἔπεμπεν ἀποπειράσοντασ αὐτῶν, εἰ ἐθελήσουσιν ὤσασθαι διὰ τῶν ἐφεδρειῶν καὶ ἀναλαβεῖν τὰ ἴδια, ἔτι φυλασσόμενα ὑπὸ τῶν οἰκείων ὑπολελειμμένων.

οἱ δὲ ἀβουλότατα μὲν ἐσ τὸ ἔργον ὁρμήσαντεσ, εὐψυχότατοι δὲ τὸ μέχρι πλείστου γενόμενοι, τότε, βλάπτοντοσ ἤδη τοῦ θεοῦ, τῷ στρατηγῷ σφῶν ἀπεκρίναντο ἀναξίωσ βουλεύεσθαι περὶ αὑτοῦ· αὐτοὶ γάρ, τῆσ τύχησ πολλάκισ πεπειραμένοι, οὐκ ἀνατρέψειν τὴν ἔτι λοιπὴν διαλλαγῶν ἐλπίδα. καὶ ὁ Βροῦτοσ ἐσ τοὺσ φίλουσ εἰπών· "οὐδὲν οὖν ἔτι εἰμὶ τῇ πατρίδι χρήσιμοσ, ὧδε καὶ τούτων ἐχόντων," ἐκάλει Στράτωνα τὸν Ἠπειρώτην, ὄντα φίλον ἑαυτῷ, καὶ ἐγχειρεῖν ἐκέλευε τῷ σώματι. τούτου δὲ ἔτι βουλεύεσθαι παραινοῦντοσ ἐκάλει τινὰ τῶν οἰκετῶν. καὶ ὁ Στράτων, "οὐκ ἀπορήσεισ," εἶπεν, "ὦ Βροῦτε, φίλου μᾶλλον ἢ οἰκετῶν ἐσ τὰ ὕστατα προστάγματα, εἰ ἤδη κέκριται. " καὶ εἰπὼν ἐνήρεισε ταῖσ λαγόσι τοῦ Βρούτου τὸ ξίφοσ οὔτε ἀποστραφέντοσ οὔτε ἐνδόντοσ. Ὧδε μὲν δὴ Κάσσιοσ καὶ Βροῦτοσ ἐθνῃσκέτην, ἄνδρε Ῥωμαίων εὐγενεστάτω τε καὶ περιφανεστάτω καὶ ἐσ ἀρετὴν ἀδηρίτω, χωρὶσ ἄγουσ ἑνόσ, ὥ γε καὶ Γάιοσ Καῖσαρ, ὄντε τῆσ Μάγνου Πομπηίου μοίρασ, ἐκ μὲν ἐχθροῖν καὶ πολεμίοιν ἐποιήσατο φίλω, ἐκ δὲ φίλοιν ἦγεν ὡσ υἱώ.

καὶ ἡ βουλὴ περιποθήτω τε εἶχεν αἰεὶ καὶ ἀτυχήσαντε ἐλεεινὼ δυοῖν τε τούτοιν ἕνεκα πᾶσιν ἀμνηστίαν ἐτίθετο καὶ φυγόντοιν αὐτοῖν ἔπεμψεν ἡγεμονίασ, ἵνα μὴ φυγάδεσ εἰε͂ν, οὐκ ἀμελοῦσα μὲν Γαϊού Καίσαροσ οὐδὲ ἐφηδομένη τοῖσ γεγονόσιν, ὅπου καὶ ζῶντα τῆσ ἀρετὴσ καὶ τύχησ ἐθαύμαζε καὶ ἀποθανόντα ἔθαπτε δημοσίᾳ καὶ ἐκύρου τὰ ἔργα ἀθάνατα εἶναι ἀρχάσ τε καὶ ἡγεμονίασ ἐσ πολὺ ἐκ τῶν ὑπογραφῶν ἐποίει τῶν Καίσαροσ, οὐδὲν ἡγουμένη κρεῖσσον εὑρήσειν ὧν ἐκεῖνοσ ἐνόησεν. ἀλλ’ ἡ περὶ τώδε τὼ ἄνδρε σπουδὴ καὶ δέοσ τὸ ὑπὲρ αὐτοῖν προήγαγεν αὐτὴν ἐσ ὑπεροψίαν διαβολῆσ· οὕτωσ ἅπασιν ἐγενέσθην τιμίω. ἐγενέσθην δὲ καὶ τῶν φυγόντων τοῖσ ἀρίστοισ τιμιωτέρω Πομπηίου, πλησιάζοντοσ καὶ οὐκ ἀδιάλλακτον ἔχοντοσ αἰτίαν, πορρωτέρω τε ὄντε αὐτὼ καὶ ἀδιαλλάκτω. Ἐπεί γε μὴν ἔργων ἐδέησε, δυοῖν οὐδὲ ὅλοιν ἐτοῖν στρατιάν τε συνέλεξαν ὑπὲρ εἴκοσιν ὁπλιτῶν τέλη καὶ ἱππέασ ἀμφὶ τοὺσ δισμυρίουσ καὶ ναῦσ μακρὰσ ὑπὲρ τὰσ διακοσίασ τήν τε ἄλλην παρασκευὴν ἀξιόλογον καὶ χρήματα ἄπειρα καὶ παρ’ ἑκόντων καὶ παρὰ ἀκόντων, πολέμουσ τε ἐπολέμησαν ἔθνεσι καὶ πόλεσι καὶ τῶν ἀντιστασιωτῶν πολλοῖσ καὶ κατώρθουν.

ἐθνῶν τε ἐκράτησαν ἀπὸ Μακεδονίασ μέχρι Εὐφράτου· καὶ ὅσουσ ἐπολέμησαν, ἐσ συμμαχίαν αὑτοῖσ ἔπεισαν καὶ βεβαιοτάτοισ ἐχρήσαντο. ἐχρήσαντο δὲ καὶ βασιλεῦσι καὶ δυνάσταισ, καὶ Παρθυαίοισ καίπερ οὖσιν ἐχθροῖσ ἐσ τὰ βραχύτερα· ἐπὶ δὲ τὸ μεῖζον ἔργον οὐκ ἀνέμειναν ἐρχομένουσ, ἵνα μὴ βάρβαρον ἢ ἀντίπαλον ἔθνοσ ἐθίσειαν ἐπὶ Ῥωμαίοισ. ὃ δὲ δὴ μάλιστα πάντων ἀδοκητότατον ἦν, ὁ στρατὸσ ὁ πλείων ὅδε Γαϊού Καίσαροσ ἐγεγένητο, καὶ δαιμονίωσ αὐτὸν εὐνοίασ καὶ σπουδῆσ ἔχοντα ἐσ ἐκεῖνον μετέπεισαν οἱ σφαγεῖσ οἵδε τοῦ Καίσαροσ, καὶ ἐπὶ τὸν τοῦ Καίσαροσ υἱὸν ἕσποντο αὐτοῖσ πιστότερον ἢ Ἀντωνίῳ τῷ Καίσαροσ συναγωνιστῇ τε καὶ συνάρχῳ· οὐ γάρ τισ αὐτῶν Βροῦτον ἢ Κάσσιον οὐδὲ ἡσσωμένουσ ἀπέλιπεν, οἱ Ἀντώνιον ἀμφὶ τὸ Βρεντέσιον καὶ πρὸ πείρασ ἀπολιπόντεσ· ἦν τε πρόφασισ αὐτοῖσ τῶν πόνων, καὶ ἐπὶ Πομπηίου καὶ νῦν, οὐχ ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ἀλλ’ ὑπὲρ δημοκρατίασ, ὀνόματοσ εὐειδοῦσ μέν, ἀλυσιτελοῦσ δὲ αἰεί. σφῶν τε αὐτῶν, ὅτε μηδὲν ἐδόκουν ἔτι εἶναι χρήσιμοι τῇ πατρίδι, ἄμφω κατεφρόνησαν ὁμοίωσ. ἐν δὲ ταῖσ φροντίσι καὶ πόνοισ ὁ μὲν Κάσσιοσ ἀμεταστρεπτί, καθάπερ ἐσ τὸν ἀγωνιστὴν οἱ μονομαχοῦντεσ, ἐσ μόνον τὸν πόλεμον ἀφεώρα· ὁ δὲ Βροῦτοσ, ὅπῃ γίγνοιτο, καὶ φιλοθεάμων ἦν καὶ φιλήκοοσ, ἅτε καὶ φιλοσοφήσασ οὐκ ἀγεννῶσ. Ἀλλὰ καὶ τοιοῖσδε οὖσιν αὐτοῖσ ἀντίθετον ἐσ ἅπαντα ἦν τὸ ἄγοσ τὸ ἐσ Καίσαρα.

ὅ γε οὐδὲ ἁπλοῦν ἄγοσ ἦν οὐδὲ ἐν ὀλίγῳ· καὶ γὰρ ἐσ φίλον ἐγίγνετο παραλόγωσ καὶ ἐσ εὐεργέτην ἐκ πολέμου περισώσαντα ἀχαρίστωσ καὶ ἐσ αὐτοκράτορα ἀθεμίστωσ καὶ ἐν βουλευτηρίῳ καὶ ἐσ ἱερέα καὶ ἱερὰν ἐσθῆτα ἐπικείμενον καὶ δυνάστην μὲν οἱο͂ν οὐχ ἕτερον, χρησιμώτατον δὲ ὑπὲρ ἅπαντασ τῇ τε πατρίδι καὶ τῇ ἡγεμονίᾳ γενόμενον. ἃ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτοῖσ ἄρα ἐνεμέσησε καὶ προεσήμηνε πολλάκισ. Κασσίῳ τε γὰρ τὸν στρατὸν καθαίροντι ὁ ῥαβδοῦχοσ ἀνεστραμμένον τὸν στέφανον ἐπέθηκε· καὶ Νίκη, χρύσεον ἀνάθημα Κασσίου, κατέπεσεν, ὄρνεά τε πολλὰ ὑπὲρ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ καθιέμενα κλαγγὴν οὐδεμίαν ἠφίει, καὶ μελισσῶν ἐπεκάθηντο συνεχεῖσ ἑσμοί. Βροῦτον δὲ ἐν Σάμῳ γενεθλιάζοντά φασι παρὰ τὸν πότον, οὐδὲ εὐχερῆ πρὸσ τὰ τοιαῦτα ὄντα, ἀλόγωσ τόδε τὸ ἔποσ ἀναβοῆσαι· "ἀλλά με μοῖρ’ ὀλοὴ καὶ Λητοῦσ ἔκτανεν υἱόσ. " μέλλοντα δὲ περᾶν ἐκ τῆσ Ἀσίασ ἐσ τὴν Εὐρώπην σὺν τῷ στρατῷ, νυκτὸσ ἐγρηγορότα, μαραινομένου τοῦ φωτὸσ ὄψιν ἰδεῖν ἑφεστῶσάν οἱ παράλογον καὶ πυθέσθαι μὲν εὐθαρσῶσ, ὅσ τισ ἀνθρώπων ἢ θεῶν εἰή, τὸ δὲ φάσμα εἰπεῖν· "ὁ σόσ, ὦ Βροῦτε, δαίμων κακόσ· ὀφθήσομαι δέ σοι καὶ ἐν Φιλίπποισ. " καὶ ὀφθῆναί φασιν αὐτῷ πρὸ τῆσ τελευταίασ μάχησ. Ἐξιόντι δὲ τῷ στρατῷ πρὸ τῶν πυλῶν αἰθίοψ ὑπήντησε· καὶ τόνδε μὲν ὡσ οἰώνισμα φαῦλον ὁ στρατὸσ αὐτίκα συνέκοψε, δαιμόνια δ’ ἦν αὐτοῖσ ἄρα καὶ τάδε, Κάσσιον μὲν ἐν ἀμφηρίστῳ νίκῃ πάντα ἀλόγωσ ἀπογνῶναι, Βροῦτον δὲ εὐβούλου βραδυτῆτοσ ἐκβιασθῆναι καὶ ἐσ χεῖρασ ἐλθεῖν ἀνδράσι διωκομένοισ ὑπὸ λιμοῦ, δαψιλῶσ αὐτὸν ἔχοντα ἀγορᾶσ καὶ ναυκρατοῦντα, καὶ τόδε παθεῖν ὑπὸ τῶν οἰκείων μᾶλλον ἢ τῶν πολεμίων, καὶ μὴν πολλάκισ ἀγώνων μετασχόντεσ ἐν μὲν ταῖσ μάχαισ οὐδὲν ἔπαθον, ἄμφω δ’ αὑτῶν ἐγένοντο αὐθένται καθάπερ ἐγένοντο τοῦ Καίσαροσ. Κάσσιοσ μὲν δὴ καὶ Βροῦτοσ τοιάνδε δίκην ἐδεδώκεσαν. Καὶ Βροῦτον Ἀντώνιοσ ἀνευρὼν περιέβαλέ τε τῇ ἀρίστῃ φοινικίδι εὐθὺσ καὶ καύσασ τὰ λείψανα τῇ μητρὶ Σερουιλίᾳ ἔπεμψεν.

Καὶ τῷδε μὲν ἡ σκηνὴ τάφοσ ἐγένετο, Ῥάσκοσ δὲ ὁ Θρᾷξ ἐπανήγαγεν ἐκ τῶν ὀρῶν πολλούσ, καὶ γέρασ ᾔτησέ τε καὶ ἔλαβε σῴζεσθαι τὸν ἀδελφὸν ἑαυτοῦ Ῥασκούπολιν· ὁ δὲ σὺν τῷ Βρούτῳ στρατόσ, ὅτε ἐπύθοντο τεθνάναι Βροῦτον, πρέσβεισ ἐσ Καίσαρα καὶ Ἀντώνιον ἔπεμπον καὶ συγγνώμησ ἔτυχον καὶ ἐσ τὰ στρατεύματα αὐτῶν διῃρέθησαν· καὶ ἦσαν ἀμφὶ τοὺσ μυρίουσ καὶ τετρακισχιλίουσ. παρέδοσαν δὲ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἑαυτοὺσ καὶ οἱ κατὰ τὰ φρούρια, πολλὰ ὄντα. τὰ δὲ φρούρια αὐτὰ καὶ τὸ στρατόπεδον ἐδόθη τοῖσ Καίσαροσ καὶ Ἀντωνίου στρατοῖσ διαρπάσαι. τῶν δ’ ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἀνδρῶν ἐπιφανῶν οἱ μὲν ἐν ταῖσ μάχαισ ἀπέθανον, οἱ δὲ αὑτοὺσ ἐξήγαγον ὁμοίωσ τοῖσ στρατηγοῖσ, οἱ δὲ καὶ ἐξεπίτηδεσ ἐμαχέσαντο μέχρι θανάτου· ὧν ἦν Λεύκιόσ τε Κάσσιοσ, ὁ ἀδελφιδοῦσ αὐτοῦ Κασσίου, καὶ Κάτων ὁ Κάτωνοσ, ἐμπίπτων ὅδε τοῖσ πολεμίοισ πολλάκισ, εἶθ’ ὑποχωρούντων ἀναλύσασ τὸ κράνοσ, ἵνα ἢ γνώριμοσ ἢ εὔβλητοσ ἢ ἀμφότερα εἰή. Λαβεὼν δέ, ἐπὶ σοφίᾳ γνώριμοσ, ὁ πατὴρ Λαβεῶνοσ τοῦ κατ’ ἐμπειρίαν νόμων ἔτι νῦν περιωνύμου, βόθρον ἐν τῇ σκηνῇ τὸ μέγεθοσ αὐτάρκη σώματι ὀρυξάμενοσ καὶ τὰ λοιπὰ τοῖσ θεράπουσιν ἐντειλάμενοσ ἐπέσκηψε τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ παισί, περὶ ὧν ἐβούλετο, καὶ τὰ γράμματα φέρειν ἔδωκε τοῖσ οἰκέταισ· τοῦ δὲ πιστοτάτου τῆσ δεξιᾶσ λαβόμενοσ καὶ περιστρέψασ αὐτόν, ὡσ ἔθοσ ἐστὶ Ῥωμαίοισ ἐλευθεροῦν, ἐπιστρεφομένῳ ξίφοσ ἔδωκε καὶ τὴν σφαγὴν ὑπέσχε. ᾧ καὶ διεδείχθη, ὅτι οὐδ’ ἀπ’ ἀρχῆσ ἀλλήλοισ οἵδε οἱ Θρᾷκεσ διεφέροντο, ἀλλὰ δύο στρατοπέδων μεγάλων τε καὶ ἀμφηρίστων περὶ τὴν ἐκείνων γῆν συμφερομένων τὸ ἄδηλον τῆσ τύχησ ἐμερίσαντο, ἵνα ὁ νικῶν περισῴζοι τὸν ἡσσώμενον.

Πορκία δ’, ἡ Βρούτου μὲν γυνή, Κάτωνοσ δὲ ἀδελφὴ τοῦ νεωτέρου, ἐπείτε ἀμφοῖν ὧδε ἀποθανόντοιν ἐπύθετο, φυλασσομένη πρὸσ τῶν οἰκείων πάνυ ἐγκρατῶσ, ἐσχάρασ πυρὸσ ἐνεχθείσησ ἁρπάσασα τῶν ἀνθράκων κατέπιεν. ὅσοι δ’ ἄλλοι τῶν ἐπιφανῶν ἐσ Θάσον διέφυγον, οἱ μὲν αὐτῶν ἐξέπλευσαν, οἱ δὲ ἐπέτρεψαν ἑαυτοὺσ ἅμα τῷ λοιπῷ στρατῷ τῶν ὁμοτίμων Μεσσάλᾳ τε Κορουίνῳ καὶ Λευκίῳ Βύβλῳ, ὅ τι βουλεύσοιντο περὶ σφῶν, ποιεῖν περὶ ἁπάντων. οἱ δὲ συνθέμενοι τοῖσ περὶ τὸν Ἀντώνιον, Ἀντωνίῳ διαπλεύσαντι ἐσ τὴν Θάσον παρέδοσαν, ὅσα ἦν ἐν Θάσῳ χρήματά τε καὶ ὅπλα καὶ τροφαὶ δαψιλεῖσ καὶ ἄλλη παρασκευὴ πολλή. Οὕτω μὲν δὴ Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ διὰ τόλμησ ἐπισφαλοῦσ καὶ δυοῖν πεζομαχίαιν τηλικοῦτον ἔργον ἤνυστο, οἱο͂ν οὐχ ἕτερον ἐγένετο πρὸ ἐκείνου.

οὔτε γὰρ στρατὸσ τοσοῦτοσ ἢ τοιοῦτοσ ἐσ χεῖρασ πρότερον ἦλθε Ῥωμαίων ἑκατέρωθεν, οὐχ ὑπὸ συντάξει πολιτικῇ στρατευσαμένων, ἀλλὰ ἀριστίνδην ἐπειλεγμένων οὐδ’ ἀπειροπολέμων ἔτι, ἀλλ’ ἐκ πολλοῦ γεγυμνασμένων ἐπί τε σφᾶσ καὶ οὐκ ἀλλόφυλα ἢ βάρβαρα ἔθνη τρεπομένων. ἀλλὰ καὶ γλώσσησ μιᾶσ ὄντεσ καὶ τέχνησ πολέμων μιᾶσ καὶ ἀσκήσεωσ καὶ καρτερίασ ὁμοίασ, δυσκαταγώνιστοι παρ’ αὐτὸ ἦσαν ἀλλήλοισ. οὐδὲ ὁρμῇ καὶ τόλμῃ τοσῇδέ τινεσ ἐχρήσαντο ἐν πολέμῳ, πολῖταί τε ὄντεσ ἀλλήλων καὶ οἰκεῖοι καὶ συστρατιῶται γενόμενοι. τεκμήριον δέ, ὅτι τῶν νεκρῶν ὁ ἀριθμόσ, ἐπανισουμένησ ἑκατέρασ μάχησ, οὐκ ἐλάσσων ἔδοξεν οὐδὲ παρὰ τοῖσ νικῶσιν εἶναι. Ὁ δὲ στρατὸσ ὁ Ἀντωνίου καὶ Καίσαροσ τὸν τῶν στρατηγῶν λόγον ἐπηλήθευσαν, διὰ μιᾶσ ἡμέρασ καὶ δι’ ἑνὸσ ἔργου κίνδυνον ἔσχατον λιμοῦ καὶ δέοσ ἀπωλείασ ἐσ εὐπορίαν δαψιλῆ καὶ σωτηρίαν ἀσφαλῆ καὶ νίκην εὐκλεῆ μεταβαλόντεσ.

ἀπήντησέ γε μὴν αὐτοῖσ καὶ ὃ συνιόντεσ ἐσ τὴν μάχην ἐπεμαντεύσαντο Ῥωμαίοισ· ἐκρίθη γὰρ αὐτῶν ἡ πολιτεία παρ’ ἐκεῖνο τὸ ἔργον μάλιστα καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἐσ δημοκρατίαν ἔτι, οὐδὲ πόνων αὐτοῖσ ἐσ ἀλλήλουσ ἐδέησεν ὁμοίων, χωρίσ γε τῆσ μετ’ οὐ πολὺ Ἀντωνίου καὶ Καίσαροσ στάσεωσ, ὑστάτησ Ῥωμαίοισ γενομένησ. τὰ δ’ ἐν μέσῳ μετὰ Βροῦτον ὑπό τε Πομπηίου καὶ τῶν διαφυγόντων Κασσίου καὶ Βρούτου φίλων, λείψανα τοσῆσδε παρασκευῆσ μεγάλα ἐχόντων, οὔτε ταῖσ τόλμαισ ὅμοια ἔτι ἐγίγνετο οὔτε ταῖσ τῶν ἀνδρῶν ἢ πόλεων ἢ στρατῶν ἐσ τοὺσ ἡγεμόνασ ὁρμαῖσ· οὐ γάρ τισ αὐτοῖσ τῶν ἐπιφανῶν ἔτι οὐδ’ ἡ βουλὴ οὐδὲ ἡ δόξα αὕτη, ὡσ ἐσ Κάσσιόν τε καὶ Βροῦτον, ἀπήντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION