Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 17

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 17)

πρότερον δὲ τί τὸ λεῖμμά ἐστι καί τίσ ἡ διάνοια τοῦ Πλάτωνοσ, μᾶλλον κατόψεσθε, τῶν εἰωθότων ἐν ταῖσ Πυθαγορικαῖσ σχολαῖσ λέγεσθαι βραχέωσ ὑπομνησθέντεσ. ἔστι γὰρ διάστημα ἐν μελῳδίᾳ πᾶν τὸ περιεχόμενον ὑπὸ δυεῖν φθόγγων ἀνομοίων τῇ τάσει· τῶν δὲ διαστημάτων ἓν ὁ καλούμενοσ τόνοσ, ᾧ τὸ διὰ πέντε μεῖζόν ἐστι τοῦ διὰ τεσσάρων.

τοῦτον οἱ μὲν ἁρμονικοὶ δίχα τεμνόμενον οἰόνται δύο διαστήματα ποιεῖν, ὧν ἑκάτερον ἡμιτόνιον καλοῦσιν οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ τὴν μὲν εἰσ ἴσα τομὴν ἀπέγνωσαν αὐτοῦ, τῶν δὲ τμημάτων ἀνίσων ὄντων λεῖμμα τὸ ἔλαττον ὀνομάζουσιν, ὅτι τοῦ ἡμίσεοσ ἀπολείπει.

·

διὸ καὶ τῶν συμφωνιῶν τὴν διὰ τεσσάρων οἱ μὲν δυεῖν τόνων καὶ ἡμιτονίου ποιοῦσιν οἱ δὲ δυεῖν καὶ λείμματοσ. μαρτυρεῖν δὲ δοκεῖ τοῖσ μὲν ἁρμονικοῖσ ἡ αἴσθησισ τοῖσ δὲ μαθηματικοῖσ ἡ ἀπόδειξισ, ἧσ τοιοῦτοσ ὁ τρόποσ ἐστίν·

ἐλήφθη διὰ τῶν ὀργάνων θεωρηθέν, ὅτι τὸ μὲν διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον ἔχει, τὸ δὲ διὰ πέντε τὸν ἡμιόλιον, τὸ δὲ διὰ τεσσάρων τὸν ἐπίτριτον, ὁ δὲ τόνοσ τὸν ἐπόγδοον. ἔξεστι δὲ καὶ νῦν βασανίσαι τἀληθέσ, ἢ βάρη δυεῖν ἄνισα χορδῶν ἐξαρτήσαντασ ἢ δυεῖν ἰσοκοίλων αὐλῶν τὸν ἕτερον μήκει διπλάσιον τοῦ ἑτέρου ποιήσαντασ·

τῶν μὲν γὰρ αὐλῶν ὁ μείζων βαρύτερον φθέγξεται ὡσ ὑπάτη πρὸσ νήτην, τῶν δὲ χορδῶν ἡ τῷ διπλασίῳ κατατεινομένη βάρει τῆσ ἑτέρασ ὀξύτερον ὡσ νήτη πρὸσ ὑπάτην τοῦτο δ’ ἐστὶ διὰ πασῶν.

καὶ τρία πρὸσ δύο ληφθέντα μήκη καὶ βάρη τὸ διὰ πέντε ποιήσει καὶ τέσσαρα πρὸσ τρία τὸ διὰ τεσσάρων, ὧν τοῦτο μὲν ἐπίτριτον ἔχει λόγον ἐκεῖνο δ’ ἡμιόλιον.

ἐὰν δ’ ὡσ ἐννέα πρὸσ ὀκτὼ γένηται τῶν βαρῶν ἢ τῶν μηκῶν ἡ ἀνισότησ, ποιήσει διάστημα τονιαῖον οὐ σύμφωνον ἀλλ’ ἐμμελὲσ ὡσ εἰπεῖν ἔμβραχυ, τῷ τοὺσ φθόγγουσ, ἂν ἀνὰ μέροσ κρουσθῶσι, παρέχειν ἡδὺ φωνοῦντασ καὶ προσηνέσ ἂν δ’ ὁμοῦ, τραχὺ καὶ λυπηρόν·

ἐν δὲ ταῖσ συμφωνίαισ κἂν ὁμοῦ κρούωνται κἂν ἐναλλάξ, ἡδέωσ προσίεται τὴν συνήχησιν ἡ αἴσθησισ.

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διὰ λόγου τοῦτο δεικνύουσιν.

ἐν μὲν γὰρ ἁρμονίᾳ τὸ διὰ πασῶν ἔκ τε τοῦ διὰ πέντε σύγκειται καὶ τοῦ διὰ τεσσάρων, ἐν δ’ ἀριθμοῖσ τὸ διπλάσιον ἔκ τε τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ ἐπιτρίτου· τὰ γὰρ δώδεκα τῶν μὲν ἐννέα ἐστὶν ἐπίτριτα τῶν δ’ ὀκτὼ ἡμιόλια τῶν δὲ σ’ διπλάσια. σύνθετοσ οὖν ὁ τοῦ διπλασίου λόγοσ ἐστὶν ἐκ τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ ἐπιτρίτου, καθάπερ ὁ τοῦ διὰ πασῶν ἐκ τοῦ διὰ πέντε καὶ τοῦ διὰ τεσσάρων ἀλλὰ κἀκεῖ τὸ διὰ πέντε τοῦ διὰ τεσσάρων τόνῳ κἀνταῦθα τὸ ἡμιόλιον τοῦ ἐπιτρίτου τῷ ἐπογδόῳ μεῖζόν ἐστι.

φαίνεται τοίνυν, ὅτι τὸ διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον ἔχει καὶ τὸ διὰ πέντε τὸν ἡμιόλιον καὶ τὸ διὰ τεσσάρων τὸν ἐπίτριτον καὶ ὁ τόνοσ τὸν ἐπόγδοον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION