Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 7

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 7)

ὁ ποιητὴσ εὐδοκιμεῖν, ποιήσασ τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸσ τὸν Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτοροσ ταυτί ἀλλ’ ἄγε δὴ κατ’ ἄρ’ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ’ ἔμπησ ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ οὐ γάρ τισ πρῆξισ πέλεται κρυεροῖο γόοιο. ὣσ γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοισ·

αὐτοὶ δὲ τ’ ἀκηδέεσ εἰσί. δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸσ οὔδει δώρων οἱᾶ δίδωσι, κακῶν, ἕτεροσ δὲ ἐάων. ᾧ μὲν κ’ ἀμμίξασ δώῃ Ζεὺσ τερπικέραυνοσ, ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ·

ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καὶ ἑ κακὴ βούβρωστισ ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ’ οὔτε θεοῖσι τετιμένοσ οὔτε βροτοῖσιν.

ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδοσ, καὶ οὗτοσ ἐν πίθῳ καθείρξασ τὰ κακά, τὴν Πανδώραν·

ἐσκέδασ1’ ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά.

μούνη δ’ αὐτόθι Ἐλπὶσ ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο.

ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ’ ἀνθρώπουσ ἀλάληται. πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη; δὲ θάλασσα. σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION