Homer, Odyssey, Book 5 45:

(호메로스, 오디세이아, Book 5 45:)

ἡο͂σ ὁ ταῦθ’ ὡρ́μαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, τόφρα δέ μιν μέγα κῦμα φέρε τρηχεῖαν ἐπ’ ἀκτήν. ἔνθα κ’ ἀπὸ ῥινοὺσ δρύφθη, σὺν δ’ ὀστέ’ ἀράχθη, εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεά, γλαυκῶπισ Ἀθήνη· ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἐπεσσύμενοσ λάβε πέτρησ, τῆσ ἔχετο στενάχων, ἡο͂σ μέγα κῦμα παρῆλθε. καὶ τὸ μὲν ὣσ ὑπάλυξε, παλιρρόθιον δέ μιν αὖτισ πλῆξεν ἐπεσσύμενον, τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ. ὡσ δ’ ὅτε πουλύποδοσ θαλάμησ ἐξελκομένοιο πρὸσ κοτυληδονόφιν πυκιναὶ λάιγγεσ ἔχονται, ὣσ τοῦ πρὸσ πέτρῃσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν ῥινοὶ ἀπέδρυφθεν· τὸν δὲ μέγα κῦμα κάλυψεν. ἔνθα κε δὴ δύστηνοσ ὑπὲρ μόρον ὤλετ’ Ὀδυσσεύσ, εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε γλαυκῶπισ Ἀθήνη. κύματοσ ἐξαναδύσ, τά τ’ ἐρεύγεται ἤπειρόνδε, νῆχε παρέξ, ἐσ γαῖαν ὁρώμενοσ, εἴ που ἐφεύροι ἠιόνασ τε παραπλῆγασ λιμένασ τε θαλάσσησ. ἀλλ’ ὅτε δὴ ποταμοῖο κατὰ στόμα καλλιρόοιο ἷξε νέων, τῇ δή οἱ ἐείσατο χῶροσ ἄριστοσ, λεῖοσ πετράων, καὶ ἐπὶ σκέπασ ἦν ἀνέμοιο, ἔγνω δὲ προρέοντα καὶ εὔξατο ὃν κατὰ θυμόν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION