뜻

1. one who eats together, a messmate

예문

• Μίλητον μὲν ἐά καὶ τὴν νεόκτιστον ἐν Θρηίκῃ πόλιν, σὺ δέ μοι ἑπόμενοσ ἐσ Σοῦσα ἔχε τά περ ἂν ἐγὼ ἔχω, ἐμόσ τε σύσσιτοσ ἐὼν καὶ σύμβουλοσ. (Herodotus, The Histories, book 5, chapter 24 5:2)

  (헤로도토스, The Histories, book 5, chapter 24 5:2)

• ἀλλὰ γυναικῶν μὲν μία σύσσιτοσ ἦν ἡ μήτηρ, παίδων δὲ εἷσ ἀδελφὸσ, φίλοι δὲ οἱ ταὐτὰ προῃρημένοι καὶ κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ συνιόντεσ λόγουσ· (Aristides, Aelius, Orationes, 3:7)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 3:7)

유사 형태

• συσσίτια (46)
• συσσιτίοις (18)
• συσσιτίων (14)
• συσσίτιον (9)
• συσσιτεῖν (9)
• συσσίτων (8)
• συσσίτιά (5)
• σύσσιτοι (5)
• συσσιτίου (4)
• συσσιτοῦσι (3)
• συσσιτίῳ (3)
• συσσιτίας (3)
• συσσιτῶν (3)
• συσσίτῳ (2)
• συσσίτους (2)
• σύσσιτος (2)
• συσσιτικὸν (2)
• σύσσιτόν (1)
• συσσιτικοὶ (1)
• συσσίτοις (1)
• συσσίτου (1)
• συσσιτήσεις (1)
• σύσσιτον (1)
• συσσιτίᾳ (1)
• συσσιτήσας (1)
• συσσίτοισιν (1)
• συσσιτοῦσιν (1)
• συσσιτίαις (1)
• συσσιτοῦμεν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.