Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δικαιόω

ο-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δικαιόω δικαιώσω ἐδικαίωσα δεδικαίωκα δεδικαίωμαι ἐδικαιώθην

Structure: δικαιό (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from di/kaios

Sense

  1. to set right
  2. to hold or deem right, to think fit, to claim or demand as right
  3. to do a man right or justice, to judge, to condemn, chastise, punish
  4. to make just, pronounce and treat as righteous, justify, vindicate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικαίω δικαίοις δικαίοι
Dual δικαίουτον δικαίουτον
Plural δικαίουμεν δικαίουτε δικαίουσιν*
SubjunctiveSingular δικαίω δικαίοις δικαίοι
Dual δικαίωτον δικαίωτον
Plural δικαίωμεν δικαίωτε δικαίωσιν*
OptativeSingular δικαίοιμι δικαίοις δικαίοι
Dual δικαίοιτον δικαιοίτην
Plural δικαίοιμεν δικαίοιτε δικαίοιεν
ImperativeSingular δικαῖου δικαιοῦτω
Dual δικαίουτον δικαιοῦτων
Plural δικαίουτε δικαιοῦντων, δικαιοῦτωσαν
Infinitive δικαίουν
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιων δικαιουντος δικαιουσα δικαιουσης δικαιουν δικαιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικαίουμαι δικαίοι δικαίουται
Dual δικαίουσθον δικαίουσθον
Plural δικαιοῦμεθα δικαίουσθε δικαίουνται
SubjunctiveSingular δικαίωμαι δικαίοι δικαίωται
Dual δικαίωσθον δικαίωσθον
Plural δικαιώμεθα δικαίωσθε δικαίωνται
OptativeSingular δικαιοίμην δικαίοιο δικαίοιτο
Dual δικαίοισθον δικαιοίσθην
Plural δικαιοίμεθα δικαίοισθε δικαίοιντο
ImperativeSingular δικαίου δικαιοῦσθω
Dual δικαίουσθον δικαιοῦσθων
Plural δικαίουσθε δικαιοῦσθων, δικαιοῦσθωσαν
Infinitive δικαίουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιουμενος δικαιουμενου δικαιουμενη δικαιουμενης δικαιουμενον δικαιουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικαιώσω δικαιώσεις δικαιώσει
Dual δικαιώσετον δικαιώσετον
Plural δικαιώσομεν δικαιώσετε δικαιώσουσιν*
OptativeSingular δικαιώσοιμι δικαιώσοις δικαιώσοι
Dual δικαιώσοιτον δικαιωσοίτην
Plural δικαιώσοιμεν δικαιώσοιτε δικαιώσοιεν
Infinitive δικαιώσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωσων δικαιωσοντος δικαιωσουσα δικαιωσουσης δικαιωσον δικαιωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικαιώσομαι δικαιώσει, δικαιώσῃ δικαιώσεται
Dual δικαιώσεσθον δικαιώσεσθον
Plural δικαιωσόμεθα δικαιώσεσθε δικαιώσονται
OptativeSingular δικαιωσοίμην δικαιώσοιο δικαιώσοιτο
Dual δικαιώσοισθον δικαιωσοίσθην
Plural δικαιωσοίμεθα δικαιώσοισθε δικαιώσοιντο
Infinitive δικαιώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωσομενος δικαιωσομενου δικαιωσομενη δικαιωσομενης δικαιωσομενον δικαιωσομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικαιωθήσομαι δικαιωθήσῃ δικαιωθήσεται
Dual δικαιωθήσεσθον δικαιωθήσεσθον
Plural δικαιωθησόμεθα δικαιωθήσεσθε δικαιωθήσονται
OptativeSingular δικαιωθησοίμην δικαιωθήσοιο δικαιωθήσοιτο
Dual δικαιωθήσοισθον δικαιωθησοίσθην
Plural δικαιωθησοίμεθα δικαιωθήσοισθε δικαιωθήσοιντο
Infinitive δικαιωθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωθησομενος δικαιωθησομενου δικαιωθησομενη δικαιωθησομενης δικαιωθησομενον δικαιωθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαῖουν ἐδικαῖους ἐδικαῖουν*
Dual ἐδικαίουτον ἐδικαιοῦτην
Plural ἐδικαίουμεν ἐδικαίουτε ἐδικαῖουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαιοῦμην ἐδικαίου ἐδικαίουτο
Dual ἐδικαίουσθον ἐδικαιοῦσθην
Plural ἐδικαιοῦμεθα ἐδικαίουσθε ἐδικαίουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαίωσα ἐδικαίωσας ἐδικαίωσεν*
Dual ἐδικαιώσατον ἐδικαιωσάτην
Plural ἐδικαιώσαμεν ἐδικαιώσατε ἐδικαίωσαν
SubjunctiveSingular δικαιώσω δικαιώσῃς δικαιώσῃ
Dual δικαιώσητον δικαιώσητον
Plural δικαιώσωμεν δικαιώσητε δικαιώσωσιν*
OptativeSingular δικαιώσαιμι δικαιώσαις δικαιώσαι
Dual δικαιώσαιτον δικαιωσαίτην
Plural δικαιώσαιμεν δικαιώσαιτε δικαιώσαιεν
ImperativeSingular δικαίωσον δικαιωσάτω
Dual δικαιώσατον δικαιωσάτων
Plural δικαιώσατε δικαιωσάντων
Infinitive δικαιώσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωσᾱς δικαιωσαντος δικαιωσᾱσα δικαιωσᾱσης δικαιωσαν δικαιωσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαιωσάμην ἐδικαιώσω ἐδικαιώσατο
Dual ἐδικαιώσασθον ἐδικαιωσάσθην
Plural ἐδικαιωσάμεθα ἐδικαιώσασθε ἐδικαιώσαντο
SubjunctiveSingular δικαιώσωμαι δικαιώσῃ δικαιώσηται
Dual δικαιώσησθον δικαιώσησθον
Plural δικαιωσώμεθα δικαιώσησθε δικαιώσωνται
OptativeSingular δικαιωσαίμην δικαιώσαιο δικαιώσαιτο
Dual δικαιώσαισθον δικαιωσαίσθην
Plural δικαιωσαίμεθα δικαιώσαισθε δικαιώσαιντο
ImperativeSingular δικαίωσαι δικαιωσάσθω
Dual δικαιώσασθον δικαιωσάσθων
Plural δικαιώσασθε δικαιωσάσθων
Infinitive δικαιώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωσαμενος δικαιωσαμενου δικαιωσαμενη δικαιωσαμενης δικαιωσαμενον δικαιωσαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαιώθην ἐδικαιώθης ἐδικαιώθη
Dual ἐδικαιώθητον ἐδικαιωθήτην
Plural ἐδικαιώθημεν ἐδικαιώθητε ἐδικαιώθησαν
SubjunctiveSingular δικαιώθω δικαιώθῃς δικαιώθῃ
Dual δικαιώθητον δικαιώθητον
Plural δικαιώθωμεν δικαιώθητε δικαιώθωσιν*
OptativeSingular δικαιωθείην δικαιωθείης δικαιωθείη
Dual δικαιωθείητον δικαιωθειήτην
Plural δικαιωθείημεν δικαιωθείητε δικαιωθείησαν
ImperativeSingular δικαιώθητι δικαιωθήτω
Dual δικαιώθητον δικαιωθήτων
Plural δικαιώθητε δικαιωθέντων
Infinitive δικαιωθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαιωθεις δικαιωθεντος δικαιωθεισα δικαιωθεισης δικαιωθεν δικαιωθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδικαίωκα δεδικαίωκας δεδικαίωκεν*
Dual δεδικαιώκατον δεδικαιώκατον
Plural δεδικαιώκαμεν δεδικαιώκατε δεδικαιώκᾱσιν*
SubjunctiveSingular δεδικαιώκω δεδικαιώκῃς δεδικαιώκῃ
Dual δεδικαιώκητον δεδικαιώκητον
Plural δεδικαιώκωμεν δεδικαιώκητε δεδικαιώκωσιν*
OptativeSingular δεδικαιώκοιμι δεδικαιώκοις δεδικαιώκοι
Dual δεδικαιώκοιτον δεδικαιωκοίτην
Plural δεδικαιώκοιμεν δεδικαιώκοιτε δεδικαιώκοιεν
ImperativeSingular δεδικαίωκε δεδικαιωκέτω
Dual δεδικαιώκετον δεδικαιωκέτων
Plural δεδικαιώκετε δεδικαιωκόντων
Infinitive δεδικαιωκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδικαιωκως δεδικαιωκοντος δεδικαιωκυῑα δεδικαιωκυῑᾱς δεδικαιωκον δεδικαιωκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδικαίωμαι δεδικαίωσαι δεδικαίωται
Dual δεδικαίωσθον δεδικαίωσθον
Plural δεδικαιώμεθα δεδικαίωσθε δεδικαίωνται
ImperativeSingular δεδικαίωσο δεδικαιώσθω
Dual δεδικαίωσθον δεδικαιώσθων
Plural δεδικαίωσθε δεδικαιώσθων
Infinitive δεδικαίωσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδικαιωμενος δεδικαιωμενου δεδικαιωμενη δεδικαιωμενης δεδικαιωμενον δεδικαιωμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to set right

  2. to hold or deem right

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION