Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

χωρίζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: χωρίζω

Structure: χωρίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: xwri/s

Sense

  1. I separate, divide, distinguish

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular χωρίζω χωρίζεις χωρίζει
Dual χωρίζετον χωρίζετον
Plural χωρίζομεν χωρίζετε χωρίζουσιν*
SubjunctiveSingular χωρίζω χωρίζῃς χωρίζῃ
Dual χωρίζητον χωρίζητον
Plural χωρίζωμεν χωρίζητε χωρίζωσιν*
OptativeSingular χωρίζοιμι χωρίζοις χωρίζοι
Dual χωρίζοιτον χωριζοίτην
Plural χωρίζοιμεν χωρίζοιτε χωρίζοιεν
ImperativeSingular χώριζε χωριζέτω
Dual χωρίζετον χωριζέτων
Plural χωρίζετε χωριζόντων, χωριζέτωσαν
Infinitive χωρίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
χωριζων χωριζοντος χωριζουσα χωριζουσης χωριζον χωριζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular χωρίζομαι χωρίζει, χωρίζῃ χωρίζεται
Dual χωρίζεσθον χωρίζεσθον
Plural χωριζόμεθα χωρίζεσθε χωρίζονται
SubjunctiveSingular χωρίζωμαι χωρίζῃ χωρίζηται
Dual χωρίζησθον χωρίζησθον
Plural χωριζώμεθα χωρίζησθε χωρίζωνται
OptativeSingular χωριζοίμην χωρίζοιο χωρίζοιτο
Dual χωρίζοισθον χωριζοίσθην
Plural χωριζοίμεθα χωρίζοισθε χωρίζοιντο
ImperativeSingular χωρίζου χωριζέσθω
Dual χωρίζεσθον χωριζέσθων
Plural χωρίζεσθε χωριζέσθων, χωριζέσθωσαν
Infinitive χωρίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
χωριζομενος χωριζομενου χωριζομενη χωριζομενης χωριζομενον χωριζομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐχώριζον ἐχώριζες ἐχώριζεν*
Dual ἐχωρίζετον ἐχωριζέτην
Plural ἐχωρίζομεν ἐχωρίζετε ἐχώριζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐχωριζόμην ἐχωρίζου ἐχωρίζετο
Dual ἐχωρίζεσθον ἐχωριζέσθην
Plural ἐχωριζόμεθα ἐχωρίζεσθε ἐχωρίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἔφαγον υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πάσχα, οἱ ἀπὸ τῆσ ἀποικεσίασ καὶ πᾶσ ὁ χωριζόμενοσ τῆσ ἀκαθαρσίασ ἐθνῶν τῆσ γῆσ πρὸσ αὐτοὺσ τοῦ ἐκζητῆσαι Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ. (Septuagint, Liber Esdrae II 6:21)
  • τότε μὲν οὖν ἐν τῷ κατὰ τὸν Σκοπὸν αὐλίζεται στρατοπέδῳ Κέστιοσ, τῇ δ’ ἐπιούσῃ προσωτέρω χωριζόμενοσ μᾶλλον ἐξεκαλέσατο τοὺσ πολεμίουσ, καὶ τοὺσ ὑστάτουσ αὐτῶν προσκείμενοι διέφθειρον καὶ καθ’ ἑκάτερον τῆσ ὁδοῦ περιιόντεσ ἠκόντιζον εἰσ πλαγίουσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 682:1)
  • καὶ ἀναγκασθεὶσ δὲ μετ’ ὀλίγασ ἡμέρασ ἐπί τινασ ἀπελθεῖν θυσίασ εἰσ τὴν Ῥώμην παρέδωκεν τῷ συνάρχοντι τὰ στρατόπεδα καὶ πολλὰ χωριζόμενοσ ἐνετείλατο μὴ τοσαύτην ποιεῖσθαι σπουδὴν ὑπὲρ τοῦ βλάψαι τοὺσ πολεμίουσ ἡλίκην ὑπὲρ τοῦ μηδὲν αὐτοὺσ παθεῖν δεινόν. (Polybius, Histories, book 3, chapter 94 9:1)
  • ὅτι μὲν ἀδελφὸσ ἦν Ἀννίβου κατὰ φύσιν, καὶ διότι χωριζόμενοσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν τούτῳ τὰσ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν πράξεισ ἐνεχείρισε, ταῦτα μὲν ἐν τοῖσ πρὸ τούτων ἡμῖν δεδήλωται . (Polybius, Histories, book 11, chapter 2 2:1)

Synonyms

  1. I separate

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION