Sense

1. one who eats together, a messmate

Examples

• Μίλητον μὲν ἐά καὶ τὴν νεόκτιστον ἐν Θρηίκῃ πόλιν, σὺ δέ μοι ἑπόμενος ἐς Σοῦσα ἔχε τά περ ἂν ἐγὼ ἔχω, ἐμός τε σύσσιτος ἐὼν καὶ σύμβουλος. (Herodotus, The Histories, book 5, chapter 24 5:2)
• ἀλλὰ γυναικῶν μὲν μία σύσσιτος ἦν ἡ μήτηρ, παίδων δὲ εἷς ἀδελφὸς, φίλοι δὲ οἱ ταὐτὰ προῃρημένοι καὶ κατὰ τοὺς αὐτοὺς συνιόντες λόγους: (Aristides, Aelius, Orationes, 3:7)

Similar forms

• συσσίτια (46)
• συσσιτίοις (18)
• συσσιτίων (14)
• συσσίτιον (9)
• συσσιτεῖν (9)
• συσσίτων (8)
• συσσίτιά (5)
• σύσσιτοι (5)
• συσσιτίου (4)
• συσσιτοῦσι (3)
• συσσιτίῳ (3)
• συσσιτίας (3)
• συσσιτῶν (3)
• συσσίτῳ (2)
• συσσίτους (2)
• σύσσιτος (2)
• συσσιτικὸν (2)
• σύσσιτόν (1)
• συσσιτικοὶ (1)
• συσσίτοις (1)
• συσσίτου (1)
• συσσιτήσεις (1)
• σύσσιτον (1)
• συσσιτίᾳ (1)
• συσσιτήσας (1)
• συσσίτοισιν (1)
• συσσιτοῦσιν (1)
• συσσιτίαις (1)
• συσσιτοῦμεν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.