Sense

1. to say the same thing with, to agree with, to confess together, confess, concede, to agree upon
2. to agree to do, promise
3. to come to terms with, make a covenant with

Examples

• καὶ ψυχὴν ὅτι μὲν ἀγαθὴν δεῖ, συγχωρεῖ πᾶσ παντί, τὸ δ’ ὅντινα τρόπον ἀγαθήν, ὅτι μὲν αὖ δικαίαν καὶ σώφρονα καὶ ἀνδρείαν, καὶ ταῦτα, ὅτι δὲ σοφήν, φησὶ μὲν πᾶσ δεῖν, ἥντινα δὲ σοφίαν, ὡσ ἄρτι διεληλύθαμεν, οὐδεὶσ οὐδενὶ τὸ παράπαν ἔτι συνομολογεῖ τῶν πολλῶν. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 47:2)
• ὁ δ’ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κληθεὶσ ὡσ ἀναληψόμενοσ τὴν πόλιν ὑπὸ χρόνου κεκμηκυῖαν αὐτὸ τοῦτο ὅπερ ἐστὶν ἐποίησεν, ὥστ’ εἶναι λοιπὸν τὰ μὲν ἄλλα γένη τῆσ πόλεωσ φάσκειν, τοῦδε δὲ τοῦ γένουσ τὴν πόλιν, καίτοι τοῦτό γε οὐκ ἐμὸσ ὁ λόγοσ, ἀλλ’ ἡ πόλισ αὐτὴ συνομολογεῖ καὶ κέκραγεν ἐν τοῖσ βουλευτηρίοισ, ἐν τοῖσ θεάτροισ, ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ, ἐν ᾧ μέρει καὶ φήσαισ, ἐπεὶ καὶ πᾶν ὑπ’ ἐκείνου κεκόσμηται. (Aristides, Aelius, Orationes, 2:8)

Similar forms

• συνομολογεῖν (3)
• συνομολογίᾳ (2)
• συνομολογεῖ (2)
• συνομολογηθέντα (2)
• συνομολογοῦσι (2)
• συνομολογηθῆναι (1)
• συνομολογεῖται (1)
• συνομολογήσουσι (1)
• συνομολογῶμεν (1)
• συνομολογήσατε (1)
• συνομολογοῦμεν (1)
• συνομολογῆτον (1)
• συνομολογεῖς (1)
• συνομολογήσεις (1)
• συνομολογῶ (1)
• συνομολογήσας (1)
• συνομολογοῖτο (1)
• συνομολογηθέν (1)
• συνομολογήσωμεν (1)
• συνομολογήσει (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.