Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπαρακαλέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπαρακαλέω συμπαρακαλέσω

Structure: συμπαρακαλέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to invite together or at the same time
  2. to ask for at the same time

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακαλῶ συμπαρακαλεῖς συμπαρακαλεῖ
Dual συμπαρακαλεῖτον συμπαρακαλεῖτον
Plural συμπαρακαλοῦμεν συμπαρακαλεῖτε συμπαρακαλοῦσιν*
SubjunctiveSingular συμπαρακαλῶ συμπαρακαλῇς συμπαρακαλῇ
Dual συμπαρακαλῆτον συμπαρακαλῆτον
Plural συμπαρακαλῶμεν συμπαρακαλῆτε συμπαρακαλῶσιν*
OptativeSingular συμπαρακαλοῖμι συμπαρακαλοῖς συμπαρακαλοῖ
Dual συμπαρακαλοῖτον συμπαρακαλοίτην
Plural συμπαρακαλοῖμεν συμπαρακαλοῖτε συμπαρακαλοῖεν
ImperativeSingular συμπαρακάλει συμπαρακαλείτω
Dual συμπαρακαλεῖτον συμπαρακαλείτων
Plural συμπαρακαλεῖτε συμπαρακαλούντων, συμπαρακαλείτωσαν
Infinitive συμπαρακαλεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακαλων συμπαρακαλουντος συμπαρακαλουσα συμπαρακαλουσης συμπαρακαλουν συμπαρακαλουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακαλοῦμαι συμπαρακαλεῖ, συμπαρακαλῇ συμπαρακαλεῖται
Dual συμπαρακαλεῖσθον συμπαρακαλεῖσθον
Plural συμπαρακαλούμεθα συμπαρακαλεῖσθε συμπαρακαλοῦνται
SubjunctiveSingular συμπαρακαλῶμαι συμπαρακαλῇ συμπαρακαλῆται
Dual συμπαρακαλῆσθον συμπαρακαλῆσθον
Plural συμπαρακαλώμεθα συμπαρακαλῆσθε συμπαρακαλῶνται
OptativeSingular συμπαρακαλοίμην συμπαρακαλοῖο συμπαρακαλοῖτο
Dual συμπαρακαλοῖσθον συμπαρακαλοίσθην
Plural συμπαρακαλοίμεθα συμπαρακαλοῖσθε συμπαρακαλοῖντο
ImperativeSingular συμπαρακαλοῦ συμπαρακαλείσθω
Dual συμπαρακαλεῖσθον συμπαρακαλείσθων
Plural συμπαρακαλεῖσθε συμπαρακαλείσθων, συμπαρακαλείσθωσαν
Infinitive συμπαρακαλεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακαλουμενος συμπαρακαλουμενου συμπαρακαλουμενη συμπαρακαλουμενης συμπαρακαλουμενον συμπαρακαλουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακαλέσω συμπαρακαλέσεις συμπαρακαλέσει
Dual συμπαρακαλέσετον συμπαρακαλέσετον
Plural συμπαρακαλέσομεν συμπαρακαλέσετε συμπαρακαλέσουσιν*
OptativeSingular συμπαρακαλέσοιμι συμπαρακαλέσοις συμπαρακαλέσοι
Dual συμπαρακαλέσοιτον συμπαρακαλεσοίτην
Plural συμπαρακαλέσοιμεν συμπαρακαλέσοιτε συμπαρακαλέσοιεν
Infinitive συμπαρακαλέσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακαλεσων συμπαρακαλεσοντος συμπαρακαλεσουσα συμπαρακαλεσουσης συμπαρακαλεσον συμπαρακαλεσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακαλέσομαι συμπαρακαλέσει, συμπαρακαλέσῃ συμπαρακαλέσεται
Dual συμπαρακαλέσεσθον συμπαρακαλέσεσθον
Plural συμπαρακαλεσόμεθα συμπαρακαλέσεσθε συμπαρακαλέσονται
OptativeSingular συμπαρακαλεσοίμην συμπαρακαλέσοιο συμπαρακαλέσοιτο
Dual συμπαρακαλέσοισθον συμπαρακαλεσοίσθην
Plural συμπαρακαλεσοίμεθα συμπαρακαλέσοισθε συμπαρακαλέσοιντο
Infinitive συμπαρακαλέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακαλεσομενος συμπαρακαλεσομενου συμπαρακαλεσομενη συμπαρακαλεσομενης συμπαρακαλεσομενον συμπαρακαλεσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὓσ κἀγὼ συμπαρακαλῶ σῶσαι τὴν πατρίδα, κινδυνεύουσαν ὁρῶν ὑπὲρ σωτηρίασ, ὑπὲρ παίδων, ὑπὲρ γυναικῶν, ὑπὲρ δόξησ, ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἁπάντων. (Dinarchus, Speeches, 79:1)
  • ἂν δ’ ἁμάρτῃ τι τῶν μετρίων, συνδιαλλάττειν καὶ συμπαρακαλεῖν τὸν ἄνδρα· (Plutarch, De fraterno amore, section 213)
  • δὲ πραΰνειν ἂν δ’ ἁμάρτῃ τι τῶν μετρίων, συνδιαλλάττειν καὶ συμπαρακαλεῖν τὸν ἄνδρα· (Plutarch, De fraterno amore, section 21 2:1)
  • καὶ τὴν αὑτοῦ δύναμιν ἐν αὐτῇ, καὶ τὴν νεότητα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τὴν Διονυσίου, φιλοσοφίασ τε καὶ παιδείασ ὡσ ἔχοι σφόδρα λέγων, τούσ τε αὑτοῦ ἀδελφιδοῦσ καὶ τοὺσ οἰκείουσ ὡσ εὐπαράκλητοι εἰε͂ν πρὸσ τὸν ὑπ’ ἐμοῦ λεγόμενον ἀεὶ λόγον καὶ βίον, ἱκανώτατοί τε Διονύσιον συμπαρακαλεῖν, ὥστε εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν ἐλπὶσ πᾶσα ἀποτελεσθήσεται τοῦ τοὺσ αὐτοὺσ φιλοσόφουσ τε καὶ πόλεων ἄρχοντασ μεγάλων συμβῆναι γενομένουσ. (Plato, Epistles, Letter 7 31:1)
  • "συμπαρακαλεῖσ ἐπὶ τὴν κατηγορίαν· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, 8:2)

Synonyms

  1. to invite together or at the same time

  2. to ask for at the same time

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION