뜻

2. 빼앗다, 벌기다, 발기다

1. to strip or despoil a slain enemy, having stript
2. to strip, off

예문

• οἱ δὲ δὴ τελευταῖοί τε καὶ ὀπισθοφυλακοῦντεσ λόχοι νεκρούσ τ’ ἐσκύλευον, ὡσ κεκρατηκότεσ ἤδη τῶν πολεμίων, καὶ ἐφ’ ἁρπαγὴν τῆσ χώρασ ἐτράποντο. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 85 2:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 85 2:1)

• τότε δ’ ἀναστρέφοντεσ ἐσκύλευον· (Appian, The Foreign Wars, chapter 12 7:16)

  (아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 7:16)

• ἀπό τε τῶν κειμένων νεκρῶν ἐσκύλευον ψέλιά τε καὶ στρεπτοὺσ καὶ τοὺσ ἀκινάκασ ἐόντασ χρυσέουσ, ἐπεὶ ἐσθῆτόσ γε ποικίλησ λόγοσ ἐγίνετο οὐδείσ. (Herodotus, The Histories, book 9, chapter 80 3:2)

  (헤로도토스, The Histories, book 9, chapter 80 3:2)

• τότε δὲ ἐν ταῖσ Θερμοπύλαισ οἱ μὲν Ἕλληνεσ μετὰ τὴν μάχην τούσ τε αὑτῶν ἔθαπτον καὶ ἐσκύλευον τοὺσ βαρβάρουσ, οἱ Γαλάται δὲ οὔτε ὑπὲρ ἀναιρέσεωσ τῶν νεκρῶν ἐπεκηρυκεύοντο ἐποιοῦντό τε ἐπ’ ἴσησ γῆσ σφᾶσ τυχεῖν ἢ θηρία τε αὐτῶν ἐμφορηθῆναι καὶ ὅσον τεθνεῶσι πολέμιόν ἐστιν ὀρνίθων. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 21 9:2)

  (파우사니아스, Description of Greece, , chapter 21 9:2)

• Ἑβραῖοι δὲ νεκροὺσ ἐσκύλευον καὶ λείαν ἔλαβον καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ἐκ τῆσ γῆσ εἶχον μεστῆσ ἔτι τῶν καρπῶν ὑπαρχούσησ, καὶ διεξῄει πᾶσιν ἀδεῶσ τὸ στράτευμα προνομῇ χρώμενον ἁλισκομένων καὶ τῶν πόλεων· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 4 118:2)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 118:2)

유사 형태

• σκυλεύσας (12)
• σκυλεῦσαι (8)
• σκυλεύειν (7)
• σκυλεύσει (3)
• σκυλεύματ (3)
• σκυλεύματα (2)
• σκυλεύσω (1)
• σκυλεύσετε (1)
• σκυλεύει (1)
• σκυλεύουσι (1)
• σκύλευσον (1)
• σκυλεύετε (1)
• σκυλεύσειν (1)
• σκυλείαν (1)
• σκυλεύσαι (1)
• Σκύλεω (1)
• σκυλεύσῃ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.