Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σιωπάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: σιωπάω σιωπήσω ἐσιώπησα σεσιώπηκα

Structure: σιωπά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: siwph/

Sense

  1. to be silent or still
  2. (of bees) to be still

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σιώπω σιώπᾳς σιώπᾳ
Dual σιώπᾱτον σιώπᾱτον
Plural σιώπωμεν σιώπᾱτε σιώπωσιν*
SubjunctiveSingular σιώπω σιώπῃς σιώπῃ
Dual σιώπητον σιώπητον
Plural σιώπωμεν σιώπητε σιώπωσιν*
OptativeSingular σιώπῳμι σιώπῳς σιώπῳ
Dual σιώπῳτον σιωπῷτην
Plural σιώπῳμεν σιώπῳτε σιώπῳεν
ImperativeSingular σιῶπᾱ σιωπᾶτω
Dual σιώπᾱτον σιωπᾶτων
Plural σιώπᾱτε σιωπῶντων, σιωπᾶτωσαν
Infinitive σιώπᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπων σιωπωντος σιωπωσα σιωπωσης σιωπων σιωπωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σιώπωμαι σιώπᾳ σιώπᾱται
Dual σιώπᾱσθον σιώπᾱσθον
Plural σιωπῶμεθα σιώπᾱσθε σιώπωνται
SubjunctiveSingular σιώπωμαι σιώπῃ σιώπηται
Dual σιώπησθον σιώπησθον
Plural σιωπώμεθα σιώπησθε σιώπωνται
OptativeSingular σιωπῷμην σιώπῳο σιώπῳτο
Dual σιώπῳσθον σιωπῷσθην
Plural σιωπῷμεθα σιώπῳσθε σιώπῳντο
ImperativeSingular σιώπω σιωπᾶσθω
Dual σιώπᾱσθον σιωπᾶσθων
Plural σιώπᾱσθε σιωπᾶσθων, σιωπᾶσθωσαν
Infinitive σιώπᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπωμενος σιωπωμενου σιωπωμενη σιωπωμενης σιωπωμενον σιωπωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σιωπήσω σιωπήσεις σιωπήσει
Dual σιωπήσετον σιωπήσετον
Plural σιωπήσομεν σιωπήσετε σιωπήσουσιν*
OptativeSingular σιωπήσοιμι σιωπήσοις σιωπήσοι
Dual σιωπήσοιτον σιωπησοίτην
Plural σιωπήσοιμεν σιωπήσοιτε σιωπήσοιεν
Infinitive σιωπήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπησων σιωπησοντος σιωπησουσα σιωπησουσης σιωπησον σιωπησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σιωπήσομαι σιωπήσει, σιωπήσῃ σιωπήσεται
Dual σιωπήσεσθον σιωπήσεσθον
Plural σιωπησόμεθα σιωπήσεσθε σιωπήσονται
OptativeSingular σιωπησοίμην σιωπήσοιο σιωπήσοιτο
Dual σιωπήσοισθον σιωπησοίσθην
Plural σιωπησοίμεθα σιωπήσοισθε σιωπήσοιντο
Infinitive σιωπήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπησομενος σιωπησομενου σιωπησομενη σιωπησομενης σιωπησομενον σιωπησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσιῶπων ἐσιῶπᾱς ἐσιῶπᾱν*
Dual ἐσιώπᾱτον ἐσιωπᾶτην
Plural ἐσιώπωμεν ἐσιώπᾱτε ἐσιῶπων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσιωπῶμην ἐσιώπω ἐσιώπᾱτο
Dual ἐσιώπᾱσθον ἐσιωπᾶσθην
Plural ἐσιωπῶμεθα ἐσιώπᾱσθε ἐσιώπωντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσιώπησα ἐσιώπησας ἐσιώπησεν*
Dual ἐσιωπήσατον ἐσιωπησάτην
Plural ἐσιωπήσαμεν ἐσιωπήσατε ἐσιώπησαν
SubjunctiveSingular σιωπήσω σιωπήσῃς σιωπήσῃ
Dual σιωπήσητον σιωπήσητον
Plural σιωπήσωμεν σιωπήσητε σιωπήσωσιν*
OptativeSingular σιωπήσαιμι σιωπήσαις σιωπήσαι
Dual σιωπήσαιτον σιωπησαίτην
Plural σιωπήσαιμεν σιωπήσαιτε σιωπήσαιεν
ImperativeSingular σιώπησον σιωπησάτω
Dual σιωπήσατον σιωπησάτων
Plural σιωπήσατε σιωπησάντων
Infinitive σιωπήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπησᾱς σιωπησαντος σιωπησᾱσα σιωπησᾱσης σιωπησαν σιωπησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσιωπησάμην ἐσιωπήσω ἐσιωπήσατο
Dual ἐσιωπήσασθον ἐσιωπησάσθην
Plural ἐσιωπησάμεθα ἐσιωπήσασθε ἐσιωπήσαντο
SubjunctiveSingular σιωπήσωμαι σιωπήσῃ σιωπήσηται
Dual σιωπήσησθον σιωπήσησθον
Plural σιωπησώμεθα σιωπήσησθε σιωπήσωνται
OptativeSingular σιωπησαίμην σιωπήσαιο σιωπήσαιτο
Dual σιωπήσαισθον σιωπησαίσθην
Plural σιωπησαίμεθα σιωπήσαισθε σιωπήσαιντο
ImperativeSingular σιώπησαι σιωπησάσθω
Dual σιωπήσασθον σιωπησάσθων
Plural σιωπήσασθε σιωπησάσθων
Infinitive σιωπήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σιωπησαμενος σιωπησαμενου σιωπησαμενη σιωπησαμενης σιωπησαμενον σιωπησαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σεσιώπηκα σεσιώπηκας σεσιώπηκεν*
Dual σεσιωπήκατον σεσιωπήκατον
Plural σεσιωπήκαμεν σεσιωπήκατε σεσιωπήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular σεσιωπήκω σεσιωπήκῃς σεσιωπήκῃ
Dual σεσιωπήκητον σεσιωπήκητον
Plural σεσιωπήκωμεν σεσιωπήκητε σεσιωπήκωσιν*
OptativeSingular σεσιωπήκοιμι σεσιωπήκοις σεσιωπήκοι
Dual σεσιωπήκοιτον σεσιωπηκοίτην
Plural σεσιωπήκοιμεν σεσιωπήκοιτε σεσιωπήκοιεν
ImperativeSingular σεσιώπηκε σεσιωπηκέτω
Dual σεσιωπήκετον σεσιωπηκέτων
Plural σεσιωπήκετε σεσιωπηκόντων
Infinitive σεσιωπηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
σεσιωπηκως σεσιωπηκοντος σεσιωπηκυῑα σεσιωπηκυῑᾱς σεσιωπηκον σεσιωπηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ἢ νομίζεισ ἐνταῦθα σιωπήσεσθαι ἡμῖν τοὺσ ἀμφὶ τὸν Πλάτωνα καὶ Πυθαγόραν καὶ Ἐπίκουρον καὶ τοὺσ ἄλλουσ, οὐχὶ δὲ ἀναγελάσαντασ ἂν εἰπεῖν πρὸσ ἐμέ, Οἱᾶ ποιεῖ, ὦ Λυκῖνε, ὁ ἑταῖρόσ σου ὁ Ἑρμότιμοσ; (Lucian, 68:1)

Synonyms

  1. to be silent or still

  2. to be still

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION