θρασύμαχος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
θρασύμαχος
θρασύμαχον
Structure:
θρασυμαχ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τῶν δὲ τοὺσ ἀκριβεῖσ προαιρουμένων λόγουσ καὶ πρὸσ τὴν ἐναγώνιον ἀσκούντων ῥητορικήν, ὧν ἐγένετο Ἀντιφῶν τε ὁ Ῥαμνούσιοσ καὶ Θρασύμαχοσ ὁ Καλχηδόνιοσ καὶ Πολυκράτησ ὁ Ἀθηναῖοσ Κριτίασ τε ὁ τῶν τριάκοντα ἄρξασ καὶ Ζωΐλοσ ὁ τὰσ καθ’ Ὁμήρου συντάξεισ καταλιπὼν καὶ ἄλλοι τοιοῦτοί τινεσ, οὐδένα ἡγούμενοσ οὔτε ἀκριβέστερον οὔτε χαριέστερον γεγονέναι Λυσίου· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 201)
- Ἀντιφῶν γε μὴν τὸ αὐστηρὸν ἔχει μόνον καὶ ἀρχαῖον, ἀγωνιστὴσ δὲ λόγων οὔτε συμβουλευτικῶν οὔτε δικανικῶν ἐστι, Πολυκράτησ δὲ κενὸσ μὲν ἐν τοῖσ ἀληθινοῖσ, ψυχρὸσ δὲ καὶ φορτικὸσ ἐν τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ, ἄχαρισ δὲ ἐν τοῖσ χαριεντισμοῦ δεομένοισ ἐστί, Θρασύμαχοσ δὲ καθαρὸσ μὲν καὶ λεπτὸσ καὶ δεινὸσ εὑρεῖν τε καὶ εἰπεῖν στρογγύλωσ καὶ περιττῶσ, ὃ βούλεται, πᾶσ δέ ἐστιν ἐν τοῖσ τεχνογραφικοῖσ καὶ ἐπιδεικτικοῖσ, δικανικοὺσ δὲ οὐκ ἀπολέλοιπε λόγουσ, τὰ δὲ αὐτὰ καὶ περὶ Κριτίου καὶ περὶ Ζωΐλου τισ ἂν εἰπεῖν ἔχοι πλὴν ὅσον τοῖσ χαρακτῆρσι Ζῆσ ἑρμηνείασ διαλλάττουσιν ἀλλήλων· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 202)
- Θρασύμαχοσ δ’ ὁ Χαλκηδόνιοσ ἔν τινι τῶν προοιμίων τὸν Τιμοκρέοντά φησιν ὡσ μέγαν βασιλέα ἀφικόμενον καὶ ξενιζόμενον παρ’ αὐτῷ πολλὰ ἐμφορεῖσθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 9 2:1)
- ἦν ἡ μικτή τε καὶ σύνθετοσ ἐκ τούτων τῶν δυεῖν, ἣν ὁ μὲν πρῶτοσ ἁρμοσάμενοσ καὶ καταστήσασ εἰσ τὸν νῦν ὑπάρχοντα κόσμον εἴτε Θρασύμαχοσ ὁ Καλχηδόνιοσ ἦν, ὡσ οἰέται Θεόφραστοσ, εἴτε ἄλλοσ τισ, οὐκ ἔχω λέγειν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 34)
- ἄλλοσ ἀπὸ τοῦ ὀνόματοσ, οἱο͂ν ὡσ ὁ Σοφοκλῆσ σαφῶσ σιδήρῳ καὶ φοροῦσα τοὔνομα, καὶ ὡσ ἐν τοῖσ τῶν θεῶν ἐπαίνοισ εἰώθασι λέγειν, καὶ ὡσ Κόνων Θρασύβουλον θρασύβουλον ἐκάλει, καὶ Ἡρόδικοσ Θρασύμαχον "ἀεὶ θρασύμαχοσ εἶ" , καὶ Πῶλον "ἀεὶ σὺ πῶλοσ εἶ" , καὶ Δράκοντα τὸν νομοθέτην, ὅτι οὐκ ἂν ἀνθρώπου οἱ νόμοι ἀλλὰ δράκοντοσ χαλεποὶ γάρ· (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 23 29:1)