πολύκαρπος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
πολύκαρπος
πολύκαρπον
Structure:
πολυκαρπ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Ιἄκχ’ ὦ πολυτίμητ’ ἐν ἕδραισ ἐνθάδε ναίων, Ιἄκχ’ ὦ Ιἄκχε, ἐλθὲ τόνδ’ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων ὁσίουσ ἐσ θιασώτασ, πολύκαρπον μὲν τινάσσων περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα στέφανον μύρτων, θρασεῖ δ’ ἐγκατακρούων ποδὶ τὰν ἀκόλαστον φιλοπαίγμονα τιμάν, χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέροσ, ἁγνάν, ἱερὰν ὁσίοισ μύσταισ χορείαν. (Aristophanes, Frogs, Parodos, strophe 11)
- ἰὼ λάμπουσα πέτρα πυρὸσ δικόρυφον σέλασ ὑπὲρ ἄκρων βακχειῶν Διονύσου, οἴνα θ’ ἃ καθαμέριον στάζεισ τὸν πολύκαρπον οἰνάνθασ ἱεῖσα βότρυν, ζάθεά τ’ ἄντρα δράκοντοσ οὔ‐ ρειαί τε σκοπιαὶ θεῶν νιφόβολόν τ’ ὄροσ ἱερόν, εἱ‐ λίσσων ἀθανάτασ θεοῦ χορὸσ γενοίμαν ἄφοβοσ παρὰ μεσόμφαλα γύαλα Φοί‐ βου Δίρκαν προλιποῦσα. (Euripides, Phoenissae, choral, mesode1)
- ἦν δὲ ἡ Οὐιεντανῶν πόλισ οὐθὲν ὑποδεεστέρα τῆσ Ῥώμησ ἐνοικεῖσθαι γῆν τε πολλὴν καὶ πολύκαρπον ἔχουσα, τὴν μὲν ὀρεινήν, τὴν δὲ πεδιάδα, καὶ τὸν ὑπερκείμενον ἀέρα καθαρώτατον καὶ πρὸσ ὑγιείαν ἀνθρώποισ ἄριστον, οὔτε ἕλουσ πολησίον ὄντοσ, ὅθεν ἕλκονται βαρεῖσ ἀτμοὶ καὶ δυσώδεισ, οὔτε ποταμοῦ τινοσ ψυχρὰσ ἑώθεν ἀνιέντοσ αὔρασ, ὑδάτων τε οὐ σπανίων ὄντων οὐδ’ ἐπακτῶν, ἀλλ’ αὐθιγενῶν καὶ πλουσίων καὶ πίνεσθαι κρατίστων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 15 2:1)
- οὐδ’ ἄν τισ αὐτὴν φαίη πολύκαρπον μὲν εἶναι καὶ πολύδενδρον καὶ πολύβοτον, ἐνδιαίτημα δ’ ἀνθρώποισ ὑπάρχειν ἄχαρι· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 37 1:4)
- εἰσ τὸν αὐτόν οὔτι μὲν ἐσ πολύκαρπον ἀλωὴν ὄρθριοσ ἦλθον, ἔμπα δὲ τῶν προτέρων πλείονα μισθὸν ἔχω Γρηγόριοσ, ποιμήν τε καλὸσ καὶ πλείονα ποίμνην Χριστῷ ἀναθρέψασ ἤθεσι μειλιχίοισ. (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 181)
- πολυτελὴσ δὲ καὶ ἁβροδίαιτοσ ἱκανῶσ τοῖσ Καμπανίαν οἰκοῦσι καὶ νῦν ἐστι καὶ τότε ἦν ὁ βίοσ καὶ πάντα τὸν λοιπὸν ἔσται χρόνον, πολύκαρπόν τε πεδιάδα καὶ πολύβοτον καὶ πρὸσ ὑγίειαν ἀνθρώποισ γεωργοῦσιν ἀρίστην οὖσαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 3 4:2)