Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πλεονάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: πλεονάζω πλεονάσω

Structure: πλεονάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ple/on

Sense

  1. to presume on
  2. to be superfluous, more than enough
  3. (of a writer) to be prolix or tedious

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλεονάζω πλεονάζεις πλεονάζει
Dual πλεονάζετον πλεονάζετον
Plural πλεονάζομεν πλεονάζετε πλεονάζουσιν*
SubjunctiveSingular πλεονάζω πλεονάζῃς πλεονάζῃ
Dual πλεονάζητον πλεονάζητον
Plural πλεονάζωμεν πλεονάζητε πλεονάζωσιν*
OptativeSingular πλεονάζοιμι πλεονάζοις πλεονάζοι
Dual πλεονάζοιτον πλεοναζοίτην
Plural πλεονάζοιμεν πλεονάζοιτε πλεονάζοιεν
ImperativeSingular πλεόναζε πλεοναζέτω
Dual πλεονάζετον πλεοναζέτων
Plural πλεονάζετε πλεοναζόντων, πλεοναζέτωσαν
Infinitive πλεονάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πλεοναζων πλεοναζοντος πλεοναζουσα πλεοναζουσης πλεοναζον πλεοναζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλεονάζομαι πλεονάζει, πλεονάζῃ πλεονάζεται
Dual πλεονάζεσθον πλεονάζεσθον
Plural πλεοναζόμεθα πλεονάζεσθε πλεονάζονται
SubjunctiveSingular πλεονάζωμαι πλεονάζῃ πλεονάζηται
Dual πλεονάζησθον πλεονάζησθον
Plural πλεοναζώμεθα πλεονάζησθε πλεονάζωνται
OptativeSingular πλεοναζοίμην πλεονάζοιο πλεονάζοιτο
Dual πλεονάζοισθον πλεοναζοίσθην
Plural πλεοναζοίμεθα πλεονάζοισθε πλεονάζοιντο
ImperativeSingular πλεονάζου πλεοναζέσθω
Dual πλεονάζεσθον πλεοναζέσθων
Plural πλεονάζεσθε πλεοναζέσθων, πλεοναζέσθωσαν
Infinitive πλεονάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πλεοναζομενος πλεοναζομενου πλεοναζομενη πλεοναζομενης πλεοναζομενον πλεοναζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλεονάσω πλεονάσεις πλεονάσει
Dual πλεονάσετον πλεονάσετον
Plural πλεονάσομεν πλεονάσετε πλεονάσουσιν*
OptativeSingular πλεονάσοιμι πλεονάσοις πλεονάσοι
Dual πλεονάσοιτον πλεονασοίτην
Plural πλεονάσοιμεν πλεονάσοιτε πλεονάσοιεν
Infinitive πλεονάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πλεονασων πλεονασοντος πλεονασουσα πλεονασουσης πλεονασον πλεονασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πλεονάσομαι πλεονάσει, πλεονάσῃ πλεονάσεται
Dual πλεονάσεσθον πλεονάσεσθον
Plural πλεονασόμεθα πλεονάσεσθε πλεονάσονται
OptativeSingular πλεονασοίμην πλεονάσοιο πλεονάσοιτο
Dual πλεονάσοισθον πλεονασοίσθην
Plural πλεονασοίμεθα πλεονάσοισθε πλεονάσοιντο
Infinitive πλεονάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πλεονασομενος πλεονασομενου πλεονασομενη πλεονασομενης πλεονασομενον πλεονασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπλεόναζον ἐπλεόναζες ἐπλεόναζεν*
Dual ἐπλεονάζετον ἐπλεοναζέτην
Plural ἐπλεονάζομεν ἐπλεονάζετε ἐπλεόναζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπλεοναζόμην ἐπλεονάζου ἐπλεονάζετο
Dual ἐπλεονάζεσθον ἐπλεοναζέσθην
Plural ἐπλεοναζόμεθα ἐπλεονάζεσθε ἐπλεονάζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ξενικωτέρασ γὰρ γενομένησ τῆσ βοηθείασ τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖσ <ἦσαν> καὶ ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκησ ἡ τοῦ νομίσματοσ ἐπορίσθη χρῆσισ. (Aristotle, Politics, Book 1 116:2)
  • ἦν δὲ τὰ μὲν πεζὰ ἑκατέροισ ἐννεακαίδεκα ὁπλιτῶν τέλη, τοῖσ μὲν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἐνδέοντα τοῖσ ἀριθμοῖσ, τοῖσ δ’ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα καὶ ἐπλεόναζον ἑκατέρωθεν· (Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 14 2:4)
  • καθ’ ὅσον γὰρ ἐπλεόναζον οἱ παρὰ τοῦ Φιλίππου λέμβοι, κατὰ τοσοῦτον διέφερον οἱ περὶ τὸν Ἄτταλον τῷ τῶν καταφράκτων νεῶν πλήθει. (Polybius, Histories, book 16, chapter 4 2:1)

Synonyms

  1. to presume on

  2. to be superfluous

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION