- διαλλάττει δὲ τῆσ Ἰσοκρατείου κατὰ τὴν πικρότητα καὶ τὸν τόνον ἐπ’ ἐνίων, ὅταν ἐπιτρέψῃ τοῖσ πάθεσι, μάλιστα δ’ ὅταν ὀνειδίζῃ πόλεσιν ἢ στρατηγοῖσ πονηρὰ βουλεύματα καὶ πράξεισ ἀδίκουσ πολὺσ γὰρ ἐν τούτοισ, καὶ τῆσ Δημοσθένουσ δεινότητοσ οὐδὲ κατὰ μικρὸν διαφέρει, ὡσ ἐξ ἄλλων πολλῶν ἄν τισ ἴδοι κἀκ τῶν Χιακῶν ἐπιστολῶν, ἃσ τῷ συμφύτῳ πνεύματι ἐπιτρέψασ γέγραφεν. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6 9:3)
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6 9:3)
- καίτοι δόξ’ ὅταν λάβῃ κακὴ γυναῖκα, γλώσσῃ πικρότησ ἔνεστί τισ. (Euripides, episode, anapests 1:11)
(에우리피데스, episode, anapests 1:11)
- ἅσπερ κωλυθεὶσ προσενέγκασθαι οὐδὲ πρὸσ τὸ μικρότατον ἀντέσχε τοῦ πότου, αἴτιοσ οὖν ἦν ἡ τῆσ πικρότητοσ δύναμισ, ξηραντικὴ καὶ δάπανοσ ὑγρῶν οὖσα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 39 2:5)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 39 2:5)
- "θέρμοσ καὶ ὄροβοσ καὶ ἐρέβινθοσ μόνα οὐ ζῳοῦται τῶν χεδροπῶν διὰ τὴν δριμύτητα καὶ πικρότητα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 45 2:3)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 45 2:3)
- καὶ γὰρ ἃσ λέγουσιν ἔνιοι τῷ σώματι τὴν ἀσιτίαν δριμύτητασ ἐγγεννᾶν καὶ πικρότητασ εἴ τισ δέδιεν ἢ καθάπερ οἱ παῖδεσ δεινὸν ἡγεῖται πρὸ τοῦ πυρέττειν μὴ παρατίθεσθαι τράπεζαν ἐν ὑποψίᾳ γεγονώσ, εὐάρμοστον ἡ ὑδροποσία μεθόριον. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 19 11:3)
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 19 11:3)
- ἦ ὅτι παντελῶσ μὲν ἔρημοσ οὐκ ἔστι γλυκύτητοσ οὐδ’ ἄμοιροσ ἡ πικρότησ, ἅτε δὴ ποταμοὺσ τοσούτουσ ὑποδεχομένησ τῆσ θαλάττησ· (Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 9 1:1)
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 9 1:1)
- τοῦτο μὲν γάρ, ὅταν πικρότησ τισ ἀποχυθῇ, ἣν δὴ χολὴν ξανθὴν καλέομεν, οἱαῖ ἄσαι καὶ καύματα καὶ ἀδυναμίαι κατέχουσιν· (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xix.10)
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, , xix.10)
- ὅσον μὲν οὖν ἂν παλαιότατον ὂν τῆσ σαρκὸσ τακῇ, δύσπεπτον γιγνόμενον μελαίνει μὲν ὑπὸ παλαιᾶσ συγκαύσεωσ, διὰ δὲ τὸ πάντῃ διαβεβρῶσθαι πικρὸν ὂν παντὶ χαλεπὸν προσπίπτει τοῦ σώματοσ ὅσον ἂν μήπω διεφθαρμένον ᾖ, καὶ τοτὲ μὲν ἀντὶ τῆσ πικρότητοσ ὀξύτητα ἔσχεν τὸ μέλαν χρῶμα, ἀπολεπτυνθέντοσ μᾶλλον τοῦ πικροῦ, τοτὲ δὲ ἡ πικρότησ αὖ βαφεῖσα αἵματι χρῶμα ἔσχεν ἐρυθρώτερον, τοῦ δὲ μέλανοσ τούτῳ συγκεραννυμένου χλοῶδεσ· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 431:1)
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 431:1)
- "τούτων ἐχόντων, εἰκότωσ ἡ τῶν ἀμυγδαλῶν πικρότησ βοηθεῖ πρὸσ τὸν ἄκρατον, ἀναξηραίνουσα τοῦ σώματοσ τὰ ἐντὸσ καὶ οὐκ ἐῶσα πίμπλασθαι τὰσ φλέβασ, ὧν διατάσει φασὶ καὶ ταραχῇ συμβαίνει τὸ μεθύειν. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, 23:1)
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, 23:1)