Sense

1. a rudder or an oar used for steering, a handle or tiller

Examples

• αἶψά κε πηδάλιον μὲν ὑπὲρ καπνοῦ καταθεῖο, ἔργα βοῶν δ’ ἀπόλοιτο καὶ ἡμιόνων ταλαεργῶν. (Hesiod, Works and Days, Book WD 7:3)
• πηδάλιον δ’ ἐυεργὲσ ὑπὲρ καπνοῦ κρεμάσασθαι. (Hesiod, Works and Days, Book WD 69:5)
• οὐ παρέργωσ οὖν οὐδὲ ἀμελῶσ ἐπήκουον αὐτῶν καθάπερ ναυαγίαν τινὰ καὶ σωτηρίαν αὐτῶν παράλογον διηγουμένων, οἱοῖ̀ εἰσιν οἱ πρὸσ τοῖσ ἱεροῖσ ἐξυρημένοι τὰσ κεφαλὰσ συνάμα πολλοὶ τὰσ τρικυμίασ καὶ ζάλασ καὶ ἀκρωτήρια καὶ ἐκβολὰσ καὶ ἱστοῦ κλάσεισ καὶ πηδαλίων ἀποκαυλίσεισ διεξιόντεσ, ἐπὶ πᾶσι δὲ τοὺσ Διοσκούρουσ ἐπιφαινομένουσ, ‐ οἰκεῖοι γὰρ τῆσ τοιαύτησ τραγῳδίασ οὗτοί γε ‐ ἢ τιν’ ἄλλον ἐκ μηχανῆσ θεὸν ἐπὶ τῷ καρχησίῳ καθεζόμενον ἢ πρὸσ τοῖσ πηδαλίοισ ἑστῶτα καὶ πρόσ τινα ᾐόνα μαλακὴν ἀπευθύνοντα τὴν ναῦν, οἷ προσενεχθεῖσα ἔμελλεν αὐτὴ μὲν ἠρέμα καὶ κατὰ σχολὴν διαλυθήσεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσφαλῶσ ἀποβήσεσθαι χάριτι καὶ εὐμενείᾳ τοῦ θεοῦ. (Lucian, De mercede, (no name) 1:7)
• ̓ σὺ δὲ ὁ Κύκλωψ, ἀναπετάσασ τὸ στόμα καὶ ὡσ ἔνι πλατύτατον κεχηνώσ, ἠνείχου τυφλούμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ τὴν γνάθον, μᾶλλον δὲ ὥσπερ ἡ Χάρυβδισ αὐτοῖσ ναύταισ καὶ πηδαλίοισ καὶ ἱστίοισ ὅλον ζητῶν καταπιεῖν τὸν Οὖτιν. (Lucian, Pseudologista, (no name) 24:8)
• ἐπίτηδεσ εἶχον πηδάλιον, ᾧ χρήσομαι· (Aristophanes, Peace, Prologue, iambics14)
• ὥστε λύε τὰ ἀπόγεια, τὴν ἀποβάθραν ἀνελώμεθα, τὸ ἀγκύριον ἀνεσπάσθω, πέτασον τὸ ἱστίον, εὔθυνε, ὦ πορθμεῦ, τὸ πηδάλιον· (Lucian, Dialogi mortuorum, 21:3)
• καὶ πηδάλιον τότε ναυκλήρῳ φράζει κρεμάσαντι καθεύδειν, εἶτα δ’ Ὀρέστῃ χλαῖναν ὑφαίνειν, ἵνα μὴ ῥιγῶν ἀποδύῃ. (Aristophanes, Birds, Parabasis, parabasis4)

Similar forms

• πηδάλιον (29)
• πηδάλια (15)
• πηδαλίων (9)
• πηδαλίῳ (8)
• πηδαλίοις (5)
• πηδάλι (2)
• πηδαλίου (2)
• πηδάλιά (1)
• πηδαλιουχῶν (1)
• πηδαλίοισιν (1)
• πηδαλίοιο (1)
• πηδαλίοισι (1)
• πηδαλίοιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.