Ancient Greek-English Dictionary Language

παναίτιος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: παναίτιος παναίτιον

Structure: παναιτι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: ai)ti/a

Sense

  1. the cause of all
  2. to whom all the guilt belongs

Examples

  • Κάτων δ’ αὐτὸσ ἔπλευσεν ἀπὸ στρατιᾶσ ἐπ’ Ἀθηνόδωρον καὶ Σκιπίων μετεπέμψατο Παναίτιον, ὅτ’ αὐτὸν ἡ σύγκλητοσ ἐξέπεμψεν ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ὑφορώμενον ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ. (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1 18:2)
  • τί οὖν ἔδει λέγειν τὸν Παναίτιον; (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1 20:1)
  • Ἀλκιβιάδην, Νικιάδην, Μέλητον, Ἀρχεβιάδην, Ἄρχιππον, Διογένη, Πολύστρατον, Ἀριστομένη, Οἰωνίαν, Παναίτιον. (Andocides, Speeches, 23:5)
  • τότε δὲ ἀπέγραψα τέτταρασ ἄνδρασ, Παναίτιον, Διάκριτον, Λυσίστρατον, Χαιρέδημον· (Andocides, Speeches, 112:2)
  • Κατὰ δὲ Σωτίωνα ἐν δευτέρῳ καὶ Παναίτιον ἔστιν αὐτῷ συγγράμματα τάδε· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS 21:1)

Synonyms

  1. the cause of all

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION