- σχεδὸν δ’ εἰσ λόγον ὁ λόγοσ ἥκει μοι συνεχὴσ τῷ νυνδὴ γενόμενοσ, περὶ οὗ μοι τὸ δεύτερον ἀπολογητέον ἔφην εἶναι. (Plato, Epistles, Letter 3 27:1)
(플라톤, Epistles, Letter 3 27:1)
- οὐδὲν ἀκηκοὼσ ὅτ’ ἐπεδήμουν ἐγώ, ὅθεν ἅμα μὲν εἰσ ἐπιθυμίαν ᾔει τοῦ διακοῦσαι ἐναργέστερον, ἅμα δ’ ἡ φιλοτιμία κατήπειγεν αὐτόν ‐ δι’ ἃ δὲ οὐκ ἤκουσεν ἐν τῇ πρόσθεν ἐπιδημίᾳ, διεξήλθομεν ἐν τοῖσ ἄνω ῥηθεῖσιν νυνδὴ λόγοισ ‐ ἐπειδὴ δ’ οὖν οἴκαδέ τ’ ἐσώθην καὶ καλοῦντοσ τὸ δεύτερον ἀπηρνήθην, καθάπερ εἶπον νυνδή, δοκεῖ μοι Διονύσιοσ παντάπασιν φιλοτιμηθῆναι μή ποτέ τισιν δόξαιμι καταφρονῶν αὐτοῦ τῆσ φύσεώσ τε καὶ ἕξεωσ ἅμα καὶ τῆσ διαίτησ ἔμπειροσ γεγονώσ, οὐκέτ’ ἐθέλειν δυσχεραίνων παρ’ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι. (Plato, Epistles, Letter 7 100:1)
(플라톤, Epistles, Letter 7 100:1)
- εἰ μὲν οὖν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, μέλλοιέν μου καταγελᾶν ὥσπερ σὺ φῂσ σαυτοῦ, οὐδὲν ἂν εἰή ἀηδὲσ παίζοντασ καὶ γελῶντασ ἐν τῷ δικαστηρίῳ διαγαγεῖν· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 10:4)
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 10:4)
- νῦν οὖν πρὸσ Διὸσ λέγε μοι ὃ νυνδὴ σαφῶσ εἰδέναι διισχυρίζου, ποῖόν τι τὸ εὐσεβὲσ φῂσ εἶναι καὶ τὸ ἀσεβὲσ καὶ περὶ φόνου καὶ περὶ τῶν ἄλλων; (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 21:1)
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 21:1)