κωμικός
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
κωμικός
κωμική
κωμικόν
Structure:
κωμικ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οἰόμενοι γὰρ σατυρικὰ καὶ γελοῖά τινα καὶ κομιδῇ κωμικὰ παρ’ ἡμῶν ἀκούσεσθαι ‐ τοιαῦτα γὰρ ^ πεπιστεύκασιν, οὐκ οἶδ’ ὅ τι δόξαν αὐτοῖσ ὑπὲρ ἐμοῦ οἱ μὲν οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἀφικνοῦνται, ὡσ οὐδὲν δέον παρέχειν τὰ ὦτα κώμοισ γυναικείοισ καὶ σκιρτήμασι σατυρικοῖσ καταβάντασ ἀπὸ τῶν ἐλεφάντων, οἱ δὲ ὡσ ἐπὶ τοιοῦτό τι ἥκοντεσ ἀντὶ τοῦ κιττοῦ σίδηρον εὑρόντεσ οὐδ’ οὕτωσ ἐπαινεῖν τολμῶσι τῷ παραδόξῳ τοῦ πράγματοσ τεθορυβημένοι. (Lucian, (no name) 5:3)
- οὗ δὴ ἐγὼ οὐδὲν οἶμαι ἀδικώτερον οὐδὲ δουλοπρεπέστερον, ἐνδακόντα τὸ χεῖλοσ ὑποτρέφειν τὴν χολὴν καὶ τὸ μῖσοσ ἐν αὑτῷ κατάκλειστον αὔξειν ἕτερα μὲν κεύθοντα ἐνὶ φρεσίν, ἄλλα δὲ λέγοντα καὶ ὑποκρινόμενον ἱλαρῷ καὶ κωμικῷ τῷ προσώπῳ μάλα περιπαθῆ τινα καὶ ἰοῦ γέμουσαν τραγῳδίαν. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 24:3)
- καὶ πάντα ταῦτα μετὰ Χαρίτων καὶ Ἀφροδίτησ αὐτῆσ ἔπραττέν τε καὶ ἔλεγεν, ὡσ ἀεί, τὸ κωμικὸν ἐκεῖνο, τὴν πειθὼ τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ ἐπικαθῆσθαι. (Lucian, (no name) 10:3)
- μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ’ ὑμῶν μαθών, τοῖσ γὰρ λάλοισ ἐξ ἄκρου ἡ γλῶττα πᾶσὶν ἐστι τετρυπημένη. (Lucian, Hercules, 5:3)
- ἐγένετο κατὰ τοὺσ παλαιοὺσ καὶ γυνή τισ ὁμώνυμοσ αὐτῇ, ποιήτρια, πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ ἄλλη ἑταίρα τῶν Ἀττικῶν ἐπιφανήσ, περὶ ἧσ καὶ ὁ κωμικὸσ ποιητὴσ ἔφη, ἡ Μυῖα ἔδακνεν αὐτὸν ἄχρι τῆσ καρδίασ· (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 11:1)
- ὥστε μοι ἐνθυμεῖσθαι ἔπεισι, μὴ ἄρα οὕτω με Προμηθέα λέγοισ εἶναι, ὡσ ὁ κωμικὸσ τὸν Κλέωνα· (Lucian, Prometheus es in verbis 5:1)
- καὶ Φιλήμων δὲ ὁ κωμικόσ,^ ὁμοίωσ τῷ Κρατίνῳ ἑπτὰ καὶ ἐνενήκοντα ἔτη βιούσ, κατέκειτο μὲν ἐπὶ ‐ κλίνησ ἠρεμῶν, θεασάμενοσ δὲ ὄνον τὰ παρεσκευασμένα αὐτῷ σῦκα κατεσθίοντα ὡρ́μησε μὲν εἰσ γέλωτα, καλέσασ δὲ τὸν οἰκέτην καὶ σὺν πολλῷ καὶ ἀθρόῳ γέλωτι εἰπὼν προσδοῦναι τῷ ὄνῳ ἀκράτου ῥοφεῖν ἀποπνιγεὶσ ὑπὸ τοῦ γέλωτοσ ἀπέθανεν. (Lucian, Macrobii, (no name) 25:2)
- ἐγὼ γάρ, ὡσ ὁ κωμικὸσ ἔφη, ἄγροικόσ εἰμι τὴν σκάφην σκάφην λέγων εἰ τοιαῦτά ἐστι τὰ ὑμέτερα, μακρὰ χαίρειν φράσασ ταῖσ ἐνταῦθα τιμαῖσ καὶ κνίσῃ καὶ ἱερείων αἵματι κάτειμι εἰσ τὸν Αἵδην, ὅπου με γυμνὸν τὸ τόξον ἔχοντα κἂν τὰ εἴδωλα φοβήσεται τῶν ὑπ’ ἐμοῦ πεφονευμένων θηρίων. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 32:10)
- ὀρθῶσ ἐκεῖνό μοι ὁ κωμικὸσ εἰρηκέναι δοκεῖ, οὐδὲν πέπονθασ δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 53:3)