Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακαίω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατακαίω κατακαύσω κατεκαύθην κατακέκαυμαι

Structure: κατα (Prefix) + καί (Stem) + ω (Ending)

Etym.: katakh/omen or -kei/omen for -kh/wmen

Sense

  1. to burn down, burn completely, to burn, alive
  2. had burnt down, burnt out

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακαίω κατακαίεις κατακαίει
Dual κατακαίετον κατακαίετον
Plural κατακαίομεν κατακαίετε κατακαίουσιν*
SubjunctiveSingular κατακαίω κατακαίῃς κατακαίῃ
Dual κατακαίητον κατακαίητον
Plural κατακαίωμεν κατακαίητε κατακαίωσιν*
OptativeSingular κατακαίοιμι κατακαίοις κατακαίοι
Dual κατακαίοιτον κατακαιοίτην
Plural κατακαίοιμεν κατακαίοιτε κατακαίοιεν
ImperativeSingular κατακαίε κατακαιέτω
Dual κατακαίετον κατακαιέτων
Plural κατακαίετε κατακαιόντων, κατακαιέτωσαν
Infinitive κατακαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακαιων κατακαιοντος κατακαιουσα κατακαιουσης κατακαιον κατακαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακαίομαι κατακαίει, κατακαίῃ κατακαίεται
Dual κατακαίεσθον κατακαίεσθον
Plural κατακαιόμεθα κατακαίεσθε κατακαίονται
SubjunctiveSingular κατακαίωμαι κατακαίῃ κατακαίηται
Dual κατακαίησθον κατακαίησθον
Plural κατακαιώμεθα κατακαίησθε κατακαίωνται
OptativeSingular κατακαιοίμην κατακαίοιο κατακαίοιτο
Dual κατακαίοισθον κατακαιοίσθην
Plural κατακαιοίμεθα κατακαίοισθε κατακαίοιντο
ImperativeSingular κατακαίου κατακαιέσθω
Dual κατακαίεσθον κατακαιέσθων
Plural κατακαίεσθε κατακαιέσθων, κατακαιέσθωσαν
Infinitive κατακαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακαιομενος κατακαιομενου κατακαιομενη κατακαιομενης κατακαιομενον κατακαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακαύσω κατακαύσεις κατακαύσει
Dual κατακαύσετον κατακαύσετον
Plural κατακαύσομεν κατακαύσετε κατακαύσουσιν*
OptativeSingular κατακαύσοιμι κατακαύσοις κατακαύσοι
Dual κατακαύσοιτον κατακαυσοίτην
Plural κατακαύσοιμεν κατακαύσοιτε κατακαύσοιεν
Infinitive κατακαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακαυσων κατακαυσοντος κατακαυσουσα κατακαυσουσης κατακαυσον κατακαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακαύσομαι κατακαύσει, κατακαύσῃ κατακαύσεται
Dual κατακαύσεσθον κατακαύσεσθον
Plural κατακαυσόμεθα κατακαύσεσθε κατακαύσονται
OptativeSingular κατακαυσοίμην κατακαύσοιο κατακαύσοιτο
Dual κατακαύσοισθον κατακαυσοίσθην
Plural κατακαυσοίμεθα κατακαύσοισθε κατακαύσοιντο
Infinitive κατακαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακαυσομενος κατακαυσομενου κατακαυσομενη κατακαυσομενης κατακαυσομενον κατακαυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατέκαιον κατέκαιες κατέκαιεν*
Dual κατεκαίετον κατεκαιέτην
Plural κατεκαίομεν κατεκαίετε κατέκαιον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκαιόμην κατεκαίου κατεκαίετο
Dual κατεκαίεσθον κατεκαιέσθην
Plural κατεκαιόμεθα κατεκαίεσθε κατεκαίοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. had burnt down

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION