ἵππιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἵππιος
ἵππιᾱ
ἵππιον
Structure:
ἱππι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- of a horse or horses, creator of the horse
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἤδη δὲ παρατηροῦντεσ ἐν ἀκροπόλει τοῖσ Παναθηναίοισ Ἱππίαν ἐτύγχανεν γὰρ οὗτοσ μὲν δεχόμενοσ, ὁ δ’ Ἵππαρχοσ ἀποστέλλων τὴν πομπήν, ἰδόντεσ τινὰ τῶν κοινωνούντων τῆσ πράξεωσ φιλανθρώπωσ ἐντυγχάνοντα τῷ Ἱππίᾳ, καὶ νομίσαντεσ μηνύειν, βουλόμενοί τι δρᾶσαι πρὸ τῆσ συλλήψεωσ, καταβάντεσ καὶ προεξαναστάντεσ τῶν ἄλλων, τὸν μὲν Ἵππαρχον διακοσμοῦντα τὴν πομπὴν παρὰ τὸ Λεωκόρειον ἀπέκτειναν, τὴν δ’ ὅλην ἐλυμήναντο πρᾶξιν. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 18 3:1)
- στεφανόπωλισ δ’ ἦν καὶ αὐτὴν ἐξέδωκε πρὸσ γάμου κοινωνίαν ὁ Πεισίστρατοσ Ἱππάρχῳ τῷ υἱῷ, ὡσ Ἀντικλείδησ ἱστορεῖ ἐν η# Νόστων "ἐξέδωκεν δὲ καὶ Ἱππάρχῳ τῷ υἱεῖ τὴν παραιβατήσασαν αὑτῷ γυναῖκα Φύην τὴν Σωκράτουσ θυγατέρα, καὶ Χάρμου τοῦ πολεμαρχήσαντοσ θυγατέρα ἔλαβεν Ἱππίᾳ περικαλλεστάτην οὖσαν τῷ μετ’ αὐτὸν τυραννεύσαντι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 89 3:4)
- καὶ διὰ τοῦτο τῆσ φυγῆσ αὐτοῖσ γινομένησ δυσέργου καὶ βραδείασ καταλαμβανόμενοι τὸ μὲν παιδίον ἐγχειρίζουσιν Ἀνδροκλείωνι καὶ Ἱππίᾳ καὶ Νεάνδρῳ, νεανίσκοισ οὖσι πιστοῖσ καὶ ῥωμαλέοισ, ἀνὰ κράτοσ φεύγειν καὶ Μεγάρων ἔχεσθαι χωρίου Μακεδονικοῦ προστάξαντεσ, αὐτοὶ δὲ τὰ μὲν δεόμενοι, τὰ δὲ ἀπομαχόμενοι τοῖσ διώκουσιν ἐμποδὼν ἦσαν ἄχρι δείλησ ὀψίασ. (Plutarch, chapter 2 2:1)
- ἐνυπνίῳ δ’ ᾇ τάχιστα πιθέσθαι κελήσατό μιν, ὅταν δ’ εὐρυσθενεῖ καρταίποδ’ ἀναρύῃ Γαιαόχῳ, θέμεν Ἱππίᾳ βωμὸν εὐθὺσ Ἀθάνᾳ. (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 13 22:2)
- ἐπεὶ γὰρ τὸ πιθανὸν τινὶ πιθανόν ἐστι, καὶ τὸ μὲν εὐθὺσ ὑπάρχει δι’ αὑτὸ πιθανὸν καὶ πιστὸν τὸ δὲ τῷ δείκνυσθαι δοκεῖν διὰ τοιούτων, οὐδεμία δὲ τέχνη σκοπεῖ τὸ καθ’ ἕκαστον, οἱο͂ν ἡ ἰατρικὴ τί Σωκράτει τὸ ὑγιεινόν ἐστιν ἢ Καλλίᾳ, ἀλλὰ τί τῷ τοιῷδε ἢ τοῖσ τοιοῖσδε τοῦτο γὰρ ἔντεχνον, τὸ δὲ καθ’ ἕκαστον ἄπειρον καὶ οὐκ ἐπιστητόν, οὐδὲ ἡ ῥητορικὴ τὸ καθ’ ἕκαστον ἔνδοξον θεωρήσει, οἱο͂ν Σωκράτει ἢ Ἱππίᾳ, ἀλλὰ τὸ τοιοισδί, καθάπερ καὶ ἡ διαλεκτική. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 2 11:3)