Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

γελάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: γελάω γελάσω ἐγέλασα γεγέλασμαι ἐγελάσθην

Structure: γελά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to laugh
  2. to laugh at, to deride

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γελῶ γελᾷς γελᾷ
Dual γελᾶτον γελᾶτον
Plural γελῶμεν γελᾶτε γελῶσιν*
SubjunctiveSingular γελῶ γελῇς γελῇ
Dual γελῆτον γελῆτον
Plural γελῶμεν γελῆτε γελῶσιν*
OptativeSingular γελῷμι γελῷς γελῷ
Dual γελῷτον γελῴτην
Plural γελῷμεν γελῷτε γελῷεν
ImperativeSingular γέλᾱ γελᾱ́τω
Dual γελᾶτον γελᾱ́των
Plural γελᾶτε γελώντων, γελᾱ́τωσαν
Infinitive γελᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
γελων γελωντος γελωσα γελωσης γελων γελωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γελῶμαι γελᾷ γελᾶται
Dual γελᾶσθον γελᾶσθον
Plural γελώμεθα γελᾶσθε γελῶνται
SubjunctiveSingular γελῶμαι γελῇ γελῆται
Dual γελῆσθον γελῆσθον
Plural γελώμεθα γελῆσθε γελῶνται
OptativeSingular γελῴμην γελῷο γελῷτο
Dual γελῷσθον γελῴσθην
Plural γελῴμεθα γελῷσθε γελῷντο
ImperativeSingular γελῶ γελᾱ́σθω
Dual γελᾶσθον γελᾱ́σθων
Plural γελᾶσθε γελᾱ́σθων, γελᾱ́σθωσαν
Infinitive γελᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελωμενος γελωμενου γελωμενη γελωμενης γελωμενον γελωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γελάσω γελάσεις γελάσει
Dual γελάσετον γελάσετον
Plural γελάσομεν γελάσετε γελάσουσιν*
OptativeSingular γελάσοιμι γελάσοις γελάσοι
Dual γελάσοιτον γελασοίτην
Plural γελάσοιμεν γελάσοιτε γελάσοιεν
Infinitive γελάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασων γελασοντος γελασουσα γελασουσης γελασον γελασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γελάσομαι γελάσει, γελάσῃ γελάσεται
Dual γελάσεσθον γελάσεσθον
Plural γελασόμεθα γελάσεσθε γελάσονται
OptativeSingular γελασοίμην γελάσοιο γελάσοιτο
Dual γελάσοισθον γελασοίσθην
Plural γελασοίμεθα γελάσοισθε γελάσοιντο
Infinitive γελάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασομενος γελασομενου γελασομενη γελασομενης γελασομενον γελασομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γελασθήσομαι γελασθήσῃ γελασθήσεται
Dual γελασθήσεσθον γελασθήσεσθον
Plural γελασθησόμεθα γελασθήσεσθε γελασθήσονται
OptativeSingular γελασθησοίμην γελασθήσοιο γελασθήσοιτο
Dual γελασθήσοισθον γελασθησοίσθην
Plural γελασθησοίμεθα γελασθήσοισθε γελασθήσοιντο
Infinitive γελασθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασθησομενος γελασθησομενου γελασθησομενη γελασθησομενης γελασθησομενον γελασθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγέλων ἐγέλᾱς ἐγέλᾱν*
Dual ἐγελᾶτον ἐγελᾱ́την
Plural ἐγελῶμεν ἐγελᾶτε ἐγέλων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγελώμην ἐγελῶ ἐγελᾶτο
Dual ἐγελᾶσθον ἐγελᾱ́σθην
Plural ἐγελώμεθα ἐγελᾶσθε ἐγελῶντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγέλασα ἐγέλασας ἐγέλασεν*
Dual ἐγελάσατον ἐγελασάτην
Plural ἐγελάσαμεν ἐγελάσατε ἐγέλασαν
SubjunctiveSingular γελάσω γελάσῃς γελάσῃ
Dual γελάσητον γελάσητον
Plural γελάσωμεν γελάσητε γελάσωσιν*
OptativeSingular γελάσαιμι γελάσαις γελάσαι
Dual γελάσαιτον γελασαίτην
Plural γελάσαιμεν γελάσαιτε γελάσαιεν
ImperativeSingular γέλασον γελασάτω
Dual γελάσατον γελασάτων
Plural γελάσατε γελασάντων
Infinitive γελάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασᾱς γελασαντος γελασᾱσα γελασᾱσης γελασαν γελασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγελασάμην ἐγελάσω ἐγελάσατο
Dual ἐγελάσασθον ἐγελασάσθην
Plural ἐγελασάμεθα ἐγελάσασθε ἐγελάσαντο
SubjunctiveSingular γελάσωμαι γελάσῃ γελάσηται
Dual γελάσησθον γελάσησθον
Plural γελασώμεθα γελάσησθε γελάσωνται
OptativeSingular γελασαίμην γελάσαιο γελάσαιτο
Dual γελάσαισθον γελασαίσθην
Plural γελασαίμεθα γελάσαισθε γελάσαιντο
ImperativeSingular γέλασαι γελασάσθω
Dual γελάσασθον γελασάσθων
Plural γελάσασθε γελασάσθων
Infinitive γελάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασαμενος γελασαμενου γελασαμενη γελασαμενης γελασαμενον γελασαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγελάσθην ἐγελάσθης ἐγελάσθη
Dual ἐγελάσθητον ἐγελασθήτην
Plural ἐγελάσθημεν ἐγελάσθητε ἐγελάσθησαν
SubjunctiveSingular γελάσθω γελάσθῃς γελάσθῃ
Dual γελάσθητον γελάσθητον
Plural γελάσθωμεν γελάσθητε γελάσθωσιν*
OptativeSingular γελασθείην γελασθείης γελασθείη
Dual γελασθείητον γελασθειήτην
Plural γελασθείημεν γελασθείητε γελασθείησαν
ImperativeSingular γελάσθητι γελασθήτω
Dual γελάσθητον γελασθήτων
Plural γελάσθητε γελασθέντων
Infinitive γελασθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
γελασθεις γελασθεντος γελασθεισα γελασθεισης γελασθεν γελασθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ πολύ γε, οἶμαι, πρότερον τοῦ γελᾶν πρὸσ ἑαυτὸν ἐξετάσει πότερον εὐσεβεῖσ αὐτοὺσ χρὴ καλεῖν ἢ τοὐναντίον θεοῖσ ἐχθροὺσ καὶ κακοδαίμονασ, οἵ γε οὕτω ταπεινὸν καὶ ἀγεννὲσ τὸ θεῖον ὑπειλήφασιν ὥστε εἶναι ἀνθρώπων ἐνδεὲσ καὶ κολακευόμενον ἥδεσθαι καὶ ἀγανακτεῖν ἀμελούμενον. (Lucian, De sacrificiis, (no name) 1:3)
  • καινόν γε τὸ ἔγκλημα φήσ, ὦ Λυκῖνε, καὶ ἤδη γελᾶν καὶ αὐτόσ, ὦ ἑταῖρε, προάγομαι τῆσ παραδόξου ταύτησ κατηγορίασ ἀκούων. (Lucian, Eunuchus, (no name) 6:4)
  • ἓν ἔτι σοι προσδιηγησάμενοσ παύσομαι, ὡσ ἔχῃσ ἐπὶ πολὺ γελᾶν. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 23:1)
  • τί δ’ ἦν ὅ σε μάλιστα ἐκίνει γελᾶν; (Lucian, Cataplus, (no name) 16:2)
  • καίτοι τὸ μὲν πρῶτον γελᾶν ἐπῄει μοι ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐπειδὴ δὲ πολλὰ καὶ πάντα ὅμοια ἦν, ἠλέουν σε τῆσ κακοδαιμονίασ ὁρῶν εἰσ λαβύρινθον ἄφυκτον ἐμπεπτωκότα καὶ νοσοῦντα νόσον τὴν μεγίστην, μᾶλλον δὲ μελαγχολῶντα. (Lucian, Lexiphanes, (no name) 16:3)

Synonyms

  1. to laugh

  2. to laugh at

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION